Üvey Mafya'm )-( Arcen

+4+

Merhaba değerli okuyucular

Öncelikle umarım iyisinizdir. Toparlanabilmişsinizdir.

Şimdi, madem arcen konusunda Cenan rahatsızlık duyuyor o zaman bende karar verdimki ficlerimi kısa tutup bitireceğim. Sonra artık siler miyim yoksa wattpadin sessiz hüzünlü arcen raflarına kaldırırmıyım bilmiyorum.

Yayında Cenan biraz aşağılamış gibi hissettim. Tabi  haklı kimisi +18 şeyler yazıyor ne yazıdığı belli değil. Ben hiçbir zaman yazmayı düşünmedim ama yazan vardır illaki. Neyse sakince uyardı artık herkes kendi işine.

Ben arceni kalbimin ortasına, en önemli noktasına koymuştum. Bu gerçekten kötü bir zamanda oldu. Ama zaten bu şartlarda büyük olasılıkla olacaktı. Bunu herkes biliyordu değil mi?

Ama arkadaşlar, hayat devam ediyor. İsteyen eski editlerden kalanlara, eski ficlere baksın ama artık bunun devamı gelmeyecektir diye düşünüyorum. Bende en kısa zamanda bitiririm.

Bu olay yüzünden lütfen çok kahrolmayın bu dediğin gibi büyük olasılıktı ve eninde sonunda olacaktı. Hayat devam ediyor, lütfen iyi geçirmeye çalışın. Seviliyorsunuz 💕

დ .•*””*• ♡ •*””*•.დ

Aradan tam 7 saat geçmiş ve sabah olmuştu. Arif gözlerini zorla açtı. Yüzü fazla yumruk aldığı için acıyordu ve başı ağrıyordu. Neyseki dün işkence etmemişti Mert, sadece yumruklamıştı Arif'in yüzünü. Cemil onu durdurup depodan çıkarmış ve Arif'i karanlığa bırakmıştı. Bir daha da kimse gelmemişti.

Tavana yakın olan küçük camdan hafif güneş ışığı sızıyordu. Bu aydınlıkla Arif buradan kurtulmak için keskin olan bir alet aradı etrafında. Masada bir bıçak vardı. Sandalyeyi sürükleyerek masaya yanaştı. Ama tam yanaşamadan deponun kapısı açıldı.

"Ooo bizim yalancı ajan kaçmaya mı çalışırmış? "

Arif cidden şüpheli gibi gözüktüğünün farkındaydı ama onlara nasıl kanıtlayacağını bilmiyordu.

"Tamam biraz tatlı ve masum görünüşün var ama içindeki o katili bizden saklayamazsın."

Mert, Arif'in yüzüne yaklaştı ve gözlerini ona dikti. Arif sadece dua ediyordu. Kurtuluş duası. Mert sert bakışlarını ondan çekip Cemil'e baktı.

"Neyse patrondan haber var mı? "

"Hayır dün baskın yapmışlar. Onunla ilgileniyordu. Beni rahatsız etmeyin dedi. "

Cemil'e kafasını sallayıp Arif'in sandalyesini önceki yere çekti. Masadan uzaklaşmalıydı.

"Dün güzel bir işkence durumu söz konusu olmadı. Ne dersin bugün müsait misin? "

Arif yutkundu. Tam bir şey diyecekken masada duram telefon çaldı. Bu Arif'indi. Mert telefonu açtı ve konuşmaya başladı.

"Birader her ne-"

"Arif Ariiiiiif! Ödevleri unutma sakın. Bak zaten erken uyanamıyorum diyosun diye seni aradım kalk kahvaltı falan yap. Ders çalış son senemiz zaten. Bugün kütüphaneye mi gitsek acaba. Yada bi kafeye falan gidelim mi? Bir haftadır görüşemiyoruz bugün buluşalım mı nolur. "

"Birad-"

" ya kanka birader demeyi keser misin. Sevmiyorum şu lafı. En sevmediğim teyzem söylüyo. "

"Öyle mi hangisi? "

"Annemin bir büyüğü: Bedriye. Hiç de sevmem tch tch. "

Mert telefondaki çocuğun teyzesini merak ettiği için kafasına vurdu. Telefonu kapatacaktı ama telefondaki hızla konuşkan enerjisi yüksek olan çocuk kafasını karıştırmıştı.

"Ee Arif nereye git-"

"Sus be çocuk. Allah'ın konuşkanı ya nesin sen taramalı tüfek mi? Arif'in işi var sg işine bak. "

"Tamam abi kusura bakma. "

"Uzatma şerefsiz yürü git gözüm görmesin. "

Mert telefonu kapatıp Arif'in yanına döndü. Cemil ve Arif onun telefon ile -daha doğrusu Arif'in arkadaşı ile- olan imtihanına bakıyordu. Arif düştüğü duruma yansa da kötü adamlarında şapşik yanı olduğunu fark etti. Mert az daha sohbet edecekti arkadaşıyla.

"Arifmiymiş adın.. Hmm. Mert bende. Memnun olmadım. Bu telefondaki kim? Sizin çetede ne yaşıyonuz ? "

"Abi çetede falan değilim. O benim arkadaşımdı sadece. "

"Adrien'da Marinette için arkadaşım demişti. "

"Ya yok cidden arkadaşım Emre o. "

"Neyse ne işte o biliyo mu patronun yerini? "

Mert sert sesine dönüp Arif'in çenesini tuttu. O kadar yakındılarki sanki Cemil orada bir şeyler yaşanacakmış gibi hissetti.

"Abi nolur bırak beni. Ne patronu Allah'ım ya. "

Diğer bölümde görüşürüz