Üvey Mafya'm )-( Arcen

+8+

Hallo, iyi okumalar

Kusura bakmayın lütfem yazım hataları olabilir :)

♡⑅*˖•. ·͙*̩̩͙˚̩̥̩̥*̩̩̥͙·̩̩̥͙*̩̩̥͙˚̩̥̩̥*̩̩͙‧͙ .•˖*⑅♡

Ertesi sabah Arif erken uyandı. Yatağından kalkmadan duvardaki saate baktı. Saat 6ydı. Normalde bu kadar erken kalkmazdı ama nedense uykusunu almış gibi hissettiği için yataktan kalktı. Lavabodaki işlerini halledip normal günlük kıyafetlerinden giydi.

Odayı inceledi bir süre. Yatağının hemen yanındaki komidinin çekmecesinde bir kalem ve kağıt buldu. Canı sıkıldığı için bir şeyler karalamaya başladı. Bir yandanda düştüğü durumları düşünüyordu.

Daha sonra canı sıkıldığı için odadan çıktı. Alta kata indi büyük bir sessizlikle. Kimse uyanmamıştı diye düşünüyordu. Taa ki aşağıdan boğuk sesler duyana kadar.

Arda'nın yasak demesine rağmen aşağı kata indi. İki kapı vardı biri yarım açıktı ve içeriden ses geliyordu. Oraya ilerleyecekken Arda'nın sesinin ona yaklaştığını duydu ve diğer kapıdan içeri girdi. Burası bir malzeme odasıydı. İşkence aletleri için tasarlanmıştı. Arif kapıyı yarım bıraktı ve içeriye sızan ışıkla aletlere baktı. Bazı yerler boştu ve bu da açıklıyordu ki diğer odadaki adam işkence görüyordu!

Arda'nın sesi uzaklaşınca yukarıya çıktığını düşündü. Hemen oradan çıkıp seslerin geldiği odaya girdi. Şok olmuştu.

Cenan sandalyeye zincirlerle bağlanmış yüzü yara bere içinde oturuyordu. Arada inliyor ve dişini sıkıyordu. Arif bu haline dayanamayarak ona yaklaştı. Ona bakarken gözleri dolmuştu.

"C-Cenan? "

"Arifim? "

Cenan baygın ve endişeli gözlerle ona baktı.

"Arifim, beni dinle. Birazdan adamlarım gelecek ve seni buradan çıkaracaklar. Daha sonra burayı bombalayacağız. Anladın mı gülüm? Hadi çık buradan. "

"Cenan sen? "

"Beni boşv-"

"Hayır. Sen olmadan bir yere gidemem. Bunları bana açıklamalısın. "

Cenan, Arda'nın yaklaşan sesini duymuştu ve dışarı bakarak konuştu.

"Tamam bak sonra konuşalım nolur git burdan.

"Sen-"

"Vay vay vay. Demek biricik Arifimiz de buradaymış. "

Arda alkışlayarak içeri girdi. Küçük bir kahkaha attı. Daha sonra eline sopa alarak sinirle soludu.

"İkinizide cehenneme göndericem! "

Cenan aniden ayağa kalktı. Zincirleri çoktan çözmüştü. Arifi kapıya itti.

"Arif kaç! Yukarıya git yukarıya! "

Arif bir şey yapamadan gitti. Cenan'ı orada bırakmamalıydı ama şimdilik onun sözünü dinlemeliydi.

Yukarı geldiğinde birkaç adam oradaydı. Tanıdıklardı. Arif onlara yaklaşınca fark ettiki bunlar Mert ve Erdem'di. Biraz tırsarak onların yanına gitti. Tanışmaları pek iyi olmasada kurtulmaso onlara bağlıydı.

"Merhaba Arif. Tanışmamız çok kötü oldu ama-"

Mert susup onlara koşan adamın kafasına sıktı.

"Önce buradan gitmeliyiz. "

Mert onun elinden tuttu ve koşmaya başladı hepsi. Binanın büyük bahçesinden çıkarken Arif durdu. Arif'in durmasıyla Mert ona döndü şaşkınca. Bu sırada etraftan ikişer üçer adamlar ellerinde bombalarla binaya giriyordu.

"Dur! "

Arif arkasını dönüp binaya koşmaya başladı. Mert'in bağırışını duymamıştı. Çünkü binada her şeyden habersiz uyuyan bir Emre vardı!

Arif üst kata koşarken birkaç bombayla sarsıldı. Bina yıkılacak gibi sallandı. Sesler boğuklaştı. Emre'nin odasına girdiğinde gözleri neredeyse kapanacaktı ve en son gördüğü görüntü Emre'nin Ömer'den destek alarak dışarı çıkmaya çalışmasıydı.

Sonrası Arif için bitmişti.

Cenan, Arda'yı vurmadan önce yüzüne tükürdü.

"Bunca yaptığın işkencenin bedeli. "

İki el ateş ederek Arda'nın hayatına son verdi.

Binanın arka çıkışı olduğunu biliyordu. Hemen çıktı ve ön bahçeye ilerledi. Binadaki yıkılmaları ve bomba sesleri onu mutlu etmişti. Hem sevdiğini kurtarmış hemde ezeli düşmanını ortadan kaldırmıştı. Ya da o öyle zannediyordu. Arabasının yanına gelince Mert'in endişeli hali onu tedirgin etmişti.

Mert ona bakarak yutkundu. Cenan etrafta Arif'in eksik olduğunu görmesiyle hüsrana uğradı.

"Arif nerede? "

Cevap gelmedi. Cenan sinirle Mert'in yakalarından tuttu.

"ARİF NERDE DEDİM! "

Mert gözlerini binaya çevirdi. Cenan'da onun yakasını bırakıp oraya baktı. Yarısı yok olmuş binaya baktılar.

Erdem telsizden devam etmemeleri konusunda uyardı adamları böylece bütün gürültü bitti.

Küçük ateşler, onlardan çıkan duman toz etrafı kaplarken Cenan kalbi durdu diye düşündü. Dizlerinin üstüne bıraktı kendini. Tam o sırada bir ses geldi herkesin kulağına. Cenan yaşlı gözlerini silip dikkatini sese vermeye çalıştı.

"Yardım edin! "