Üvey Mafya'm )-( Arcen

+9+

Merhabalar, iyi okumalar

꒷︶꒷꒥꒷‧₊˚૮꒰˵•ᵜ•˵꒱ა‧₊˚꒷︶꒷꒥꒷

Cenan yankılanan sese doğru koşmaya başladı. İçinde hala sönmemiş bir umut vardı. Tam o sırada bir el gördü. Bu elin sahibi bağırıyordu.

Cenan ve adamları onu kurtarmak için üstündekileri kaldırmaya başladı. Sonunda adam ortaya çıktığında 3 beden gözüktü.

Emre, Arif ve onları tutan Ömer.

Cenan Arif'i tuttu adamlarına da diğerlerini hastaneye götürmelerini emretti.

Yere çöktü ve Arif'in önce yaralı ve tozlu yüzüne baktı sonra saçını okşadı.

"Arifim. Ben buradayım. Artık kurtulduk. İyi olacaksın. İyi olacağız. "

-•-

Arif gözlerini zorlukla açtı. Biraz kırpıştırdıktan sonra nerede olduğunu anlamaya çalıştı.

Yattığı yatakta oturma pozisyonuna gelerek bulunduğu hastane odasını inceledi.

Köşede koltukta otururken uyuyakalan Cenan'ı görünce istemsizce gülümsedi. Bir süre onu izledi. O uyanana kadar düşündü. Sessizce düşündü.

Cenan yavaş yavaş kıpraştı ve en sonunda gözlerini açtı. Arif'i uyanıı görünce hemen ayağa kalktı ve onun elini tuttu.

"Arifim iyi misin? Ağrın var mı? "

"İyiyim. Buraya nasıl geldim? "

"Seni kurtardık. "

"Emre nerede? O iyi değil mi? "

"Emre bir süre yoğun bakımda kalacakmış. "

"Ne? "

"Merak etme durumu iyiye gidiyor dedi doktor. Neyse sana yiyecek bir şeyler alayım ve doktoru çağırayım. "

Cenan gidince Arif derin bir nefes verdi. Arda'dan kurtulmuştu ve Emre'nin de iyi olduğunu öğrenmişti.

Doktor ve Cenan içeri geldiğinde doktor ona ertesi gün hastaneden çıkabileceğini söyleyip gitti. Böylece odada sadece tost yiyen Arif ve onu izleyen Cenan kaldı.

"Niye öyle bakıyorsun? "

"Hiç. İçimden izlemek geldi. "

"Bana bir şeyleri açıklaman gerekmiyor mu? "

"Ah evet o konuya gelirsek.. Ben bi mafyayım ama öyle cani pislikler gibi değil. Bunu herkesten gizliyordum ta ki sen beni görene kadar. Ayrıca o gün seni kaçıranların benim adamlarım olduğu için onlara dersini verdim. Sana verdikleri bütün acılar onlara geri döndü. Ve de o Cemil pisliğiyle yemeğe çıkmışsın? Bunu hangi mal yaparki? Güvenmemelisin kimseye. Ne olursa olsun. Neyse onunda işini bitirdim. O Cemil bizi onların çeteye çekmeye çalışmak için aramıza sızmış meğer. Arda ise uzun süredir bizim düşmanımız. Aslında onun sayesinde seni ilk defa annemlerden önce görmüştüm. Asıl gerçek annen ve babanın ölümü kaza değildi. Arda yapmıştı. Neyseki her şeyin intikamı alındı. Artık kimse bizi rahatsız edemez. "

Cenan yatağa oturup tostunu bitirmiş olan Arif'in ellerinden tuttu.

"Ayrıca sana bir şey söylemem gerek. Ben seni en başından beri kardeşim olarak görmedim. Göremedim. Sen farklıydın hep benim için. Ben sana aşığım. Benimle çıkar mısın? "

Arif hızla Cenan'ın ellerini bırakıp onun ensesine koydu. Dudakları buluştuğunda Cenan hayatının en büyük şaşkınlığını ve mutluluğunu hissetti.

꒷︶꒷꒥꒷‧₊˚૮꒰˵•ᵜ•˵꒱ა‧₊˚꒷︶꒷꒥꒷

Kısa ama mutlu bir bölümdü :)