Povej mi Katrina, me sploh rada imaš || Bojan Cvjetićanin fanfiction

Rozdział II

Siedziałam razem z chłopakami i nadal patrzyłam na wokalistę. Był na prawdę przystojny.

Czy ja się zakochałam? Nie to niemożliwe.

- Ziemia do Kat - przerwał mi gapienie się Kris - mówimy coś do ciebie.
- S-sorry... - odezwałam się - Ja... Zamyśliłam się trochę. Co do mnie mówiliście?
-  O tym że byłaś inspiracją do naszej piosenki "Katrina" - odrzekł chłopak, na którego wcześniej się gapiłam - Tworzyliśmy album "Demoni" i już miałem pomysł na kolejną piosenkę, ale potrzebowałem imienia dla dziewczyny. Wtedy twój kochany brat zaproponował imię Katrina, ponieważ jego ukochana siostra ma tak na imię.

O Boże! Kris ty słodziaku!

Znałam tą piosenkę, ale nigdy się nie  zastanawiałam dlaczego akurat Katrina. A tu się okazuje, że to przeze mnie!

Jak ja kocham swojego brata...

- Awww... Kris - zaczęłam - To mega słodkie! Dziękuję.

Przytuliłam swojego brata, a on to odwzajemnił. Wtedy cała reszta rzuciła się na nas i cała nasza szóstka przytulała się. To było bardzo miłe.

W końcu mam jakiś przyjaciół...

Nigdy nie miałam żadnych przyjaciół. Nikt mnie nigdy nie lubił. Prawdopodobnie przez moje zaburzenia psychiczne...

Kiedyś chorowałam na depresję. Okaleczałam się, co robie do teraz chociaż rzadziej, no i nadal mam po tym blizny na rękach. Dlatego zawsze chodzę w oversize'owych bluzach. Żeby nikt nie zauważył.

W koszulkach z krótkim rękawem chodzę tylko kiedy w domu nie ma nikogo oprócz mnie i mojego brata. Kris jest jedyną osobą, która wie o mojej depresji. Zawsze uspokaja mnie kiedy dostaję ataku paniki. Przytula mnie wtedy. Próbuje mnie rozśmieszyć. Zawsze mi to pomaga.

Naprawdę kocham swojego brata...

Nigdy nie byłam jak inne dziewczyny. Zawsze chodziłam w za dużych ubraniach, miałam krótkie włosy, które zawsze się kręciły, nie miałam jakiejś idealnej figury. Nawet nigdy się nie malowałam! To znaczy... Jedynie na jakieś specjalne okazje. Ale wtedy używam tylko krem BB, korektor, róż, maluję rzęsy no i nakładam błyszczyk.

Czy Cvjetićanin zainteresowałby się taką dziewczyną jak ja?

Czemu w ogóle to pytanie krążyło mi po głowie?! Przecież dopiero go poznałam. Nie możemy przecież tak od razu się w sobie zakochać.

Spojrzałam na Bojana, który właśnie coś robił w telefonie. Nagle poczułam wibrację w kieszeni. Wyjęłam z niej swój telefon i włączyłam go. Zauważyłam powiadomienie z Instagrama.

bojan_cvjeticanin obserwuje cię

Wtedy poczułam coś dziwnego. To były chyba te motylki w brzuchu. Nagle przyszły jeszcze 4 powiadomienia.

janpeteh obserwuje cię

nace_jordan obserwuje cię

juremacek obserwuje cię

joker_out_official obserwuje cię

Wszyscy Jokerzy mnie zaobserwowali. Kris już wcześniej mnie obserwował, bo był moim bratem więc to oczywiste, że obserwujemy się na Instagramie.

Ucieszyłam się gdy zobaczyłam te powiadomienia. Najbardziej sprawiło mi radoś jednak to pierwsze. Czyli "bojan_cvjeticanin obserwuje cię".

Dlaczego ten chłopak tak na mnie zadziałał?

Postanowiłam nie myśleć o tym. Po prostu chciałam się nacieszyć tym, że mam nowych przyjciół.

- No więc - nagle odezwał się Nace - Katrina, tak mi się wydaje, że widziałem cię na naszych koncertach. To byłaś ty czy ktoś podobny?
- Prawdopodobnie ja - odpowiedziałam basiście - Byłam na kilku koncertach. Najbardziej jednak zapamiętałam koncert w Arenie Stožice. Byłam wtedy w pierwszym rzędzie. To było po prostu cudowne! Byłam jeszcze na koncercie w Helsinkach, bo chciałam zobaczyć duet Bojan + Käärijä. Dziwne, że Kris nigdy nas ze sobą nie poznał.
- No chciałem w Helsinkach, ale wtedy chcieliśmy spędzić trochę czasu z naszym przyjacielem z Eurowizji. Wiesz... Z nim się nie widzimy codziennie tak jak z tobą.
- Nie no spoko! Rozumiem.

Nie ukrywam, było mi trochę przykro, bo chciałam poznać nie tylko Jokerów, ale również Jere. Najważniejsze, że teraz ich poznałam.

Mam nadzieję, że będą moimi najlepszymi przyjaciółmi. Tak jak mojego brata.

Kris był moim jedynym przyjacielem. On jako jedyną osobą która mnie kocha za to kim jestem, nie licząc moich rodziców, którzy mieszkają w Holandii, ponieważ nasza mama z tamtąd pochodzi.

Witam! Miałam trochę czasu przed szkołą więc napisałam kolejny rozdział. Jest trochę dłuższy niż poprzedni. Ostrzegam, że w kolejnych działach mogą być wzmianki o depresji. W tym w sumie też była. Mam nadzieję, że wam się podoba.