SEKRETER (+18)

BÖLÜM:8

İyi okumalar aşklarım ♥️♥️♥️

İçeri giren kişi Murat'dı ve ağzı açık bir şekilde gözlerini bir bana bir de Bora'ya çeviriyordu.

İşte şimdi boku yedik.
...

Bora Murat'ın olduğunu görünce hızla benden uzaklaştı ama artık herşey için çok geçti. Murat bizi yakalamıştı. Umarım başka birilerine söylemez de adımız çıkmaz şu şirkette...

Kısa sessizlikten sonra Bora ağzını araladı.

"Murat , düşündüğün gibi değil kardeşim. Otur bir konuşalım." Bora'nın böyle konuşması garibime gitti. Sanki benden birşey gizliyor gibi davranıyorlardı.

Bora Murat'ın yanına gidip elini omuzuna attığı gibi Murat sertçe kendini geriye çekti.

"Dokunma bana lan! Benim bu kızı sevdiğimi bile bile nasıl yaparsın sen bana bunu. Seninle arkadaş olduğum güne lanet olsun Bora Soygun. Ne halin varsa gör." Son sözünü söyleyip odadan çıktı.

Ben az önce neler duymuştum? Murat beni mi seviyordu? Ama bu nasıl olur ben nasıl hiçbir şey çakmamıştım.

Aptalsın kızım sen. Şu şirkete ilk geldiğinde sana olan bakışlarını da mı farketmedin?

İç sesimi aldırış etmeden şaşkın gözlerle Bora'ya döndüm. Gözünü Murat'ın çıktığı kapıya dikmiş dişlerini sıkarak bakıyordu.

"Duyduklarım doğru mu? O beni mi seviyor?" Diye sorduğum da cevap bile vermeden odadan çıktı. Hadi ama, şu konu benim etrafım da dönüyor ama ben neden herşeyi sonradan öğrenmek zorunda kalıyorum.

Bora odadan çıkınca bende arkasından çıktım. Murat'ın odasına girip kapıyı sertçe kapattı. Bende onları dinlemek için kapının diğer tarafına geçip kulağımı yasladım. Zor da olsa birşeyler duyuyordum.

"Otur şuraya Murat dinleyeceksin beni!" Diye bağırıyordu Bora.

"Neyi dinleyecem ya. Dostum dediğim adamın sevdiğim kızla şirkette nasıl öpüştüğünü mü? Ben sana söyledim lan. Ben bu kızı seviyorum dedim. Sen ne dedin Bora? 'ben Afra'yla konuşucam' demedin mi? Susma, konuş!" Gür sesle bağırdı. Yerimde taş kesilmiş öylece onları dinliyordum.

"O beni seviyo Murat. Bende ona aşık oldum. Duydun mu? Lanet olsun ki aşık oldum! Bana şuan istediğin hakareti et, döv , saydır. Hakettim. Ama ben Afra'yı seviyorum. O da seviyor biliyorum." Sonlara doğru sesi kısık çıkmıştı. Evet , bende Bora'ya bağlanıyordum ama bunu ona hiç belli etmedim. Dışardan bakıldığın da belli oluyor muydu bilmiyorum ama bunu hiçbir zaman dile getirmeye cesaret edememiştim.

Tam Murat konuşuyorken arkamdan gelen sesle irkildim.

"Afra? Ne yapıyorsun sen burda" arkamı dönüp baktığım da Ezgi karşımda duruyordu. Yalancı gülümsemeyle yanına gittim.

Gelecek zamanı mıydı be Ezgi!

"Ya, şey Bora Bey benden kahve istemişti de. Nasıl içtiğini unuttum onu sormaya gelmiştim." Diye geçiştirdim.

"Bora Bey kahvesini sade içer." Kendinden emin bir ses tonuyla söylediği şeye hafif tebessüm ettim.

"Saol canım. O zaman ben hemen gidip sade bir kahve hazırlayayım" gidecekken kolumdan tuttu.

"Sen iyi misin? Yüzün bembeyaz olmuş." Başımı sallamakla yetindim sadece. Sonra hızla aşağıya inip kafeteryanın terasına çıktım. Güzel havayı biraz içime çekip oturdum.

Biraz oturduktan sonra yanıma oturan kişiyle başımı çevirdiğimde Sarp'ı gördüm. Bana 'hayırdır' anlamında kaş göz yapınca omuz silkip önüme döndüm.