SEKRETER (+18)

BÖLÜM:10

İyi okumalar aşklarım ♥️♥️

Adem abi ile konuştuktan sonra gözlerim dolu bir şekilde telefonu kapattım. Bora hemen çenemden tutup yüzümü çevirdi ve gözlerime baktı. Evimi başka kiracı alacağını ve boşaltmam gerektiğini anlamış olmalı. İstesem şuan Bora'dan bile borç alabilirim ama ben bunu istemiyordum, ona borçlanmak yada ondan para istemekten utanırdım. Öz amcamdan bile para istemeye çekinirken Boradan nasıl isterdim?

Biraz sessiz kaldıktan sonra sessizliği bozan Bora olmuştu.

"Kimse senin evini başka birine veremez Afra. Sakın bunları düşünme tamam mı? Ben halledicem." Nasıl halledicekti? Kira mı ödeyerek mi?

"Gerek yok Bora gerçekten. Ben kendim bir şekilde hallederim. Gerekirse başka bir ev bulana kadar Sarp da kalırım." Sarp kelimesini kullandığım gibi kaşları çatıldı.

Bu adam kuzenimden  niye bu kadar kıskanıyor beni?

"Bende kal" dedi çat diye.

"Bora,seni rahatsız etmek istemiyorum lütfen. Ben Sa-" cümlemi bitirmeme izin vermeden sözümü kesti.

"Konu kapandığına göre film mi izlesek ne dersin?" Vurdumduymazlığı hiç hoşuma gitmiyordu. Evet bana yardım etmeye çalışıyordu ama bu benim adıma karar verebileceği anlamına gelmiyordu.

"Ne filmi Bora. Birşey konuşuyoruz, ben burada kalırsam rahat edemem. Zaten Sarp'da da ev bulana kadar kalacağım için sorun yok. Ayrıca sen niye beni Sarp'dan kıskanıp duruyosun?"diye sorduğum da alaycı bir gülüş attı.

"Ne kıskanıcam o sümsükden seni"

"Kuzenim hakkında doğru konuş!"

"Konuşmazsam?"

"An itibariyle evinden çıkar ve bir daha asla karşına çıkmamak suretiyle giderim"

"Git"

Ne? Git mi dedi o bana? Bu kadar da öküz olunmaz,insan bi ayıp olmasın diye gitme der. Sinirle üstümdeki battaniyeyi çektim ve ayağa kalktım. Yüzündeki pis sırıtışı görmezden geldim.

"İyi, gidiyorum. Çıkma bir daha karşıma o zaman Soygun."

Kapıya yöneldiğim de bir el belimi tutup hızla kendisine çekti. Belim koca gövdesine çarptığında ani refleksle "Aa!" Diye bir ses çıktı. Kızıl saçlarımı arkaya atıp boynuma burnunu sürttü.

"Git dedin gidiyorum işte. Bıraksana be adam!" Sıkıca tuttuğu belimi kurtarmaya çalışıyordum ama bir işe yaramıyordu. O kadar sıkı tutuyordu ki kendi de farkında değildi belki de.

"Sen benim her dediğim söze inanma Afra Kara. Git diyorsam bil ki ölümüne yanımda kalmanı istiyorumdur. Bunu böyle bil." Dedi ve boynumu ve yanağımı öpüp geri çekildi. Oturduğu yere geri gidince bende arkasından sadece bakıyordum. Kaskatı kesilmiştim. Neden bilmiyorum ama beni her öptüğünde yada bana her bir güzel söz söylediğin de kendimden bağımsız davranışlar yapıyordum. Şuan da da salak gibi Bora'nın arkasından sadece bakıyordum.

"Ne izlemek istersin. Ben korku severim ama sen korkabilirsin o yüzden başka bişey izleyelim. Afra gel hadi ne bekliyosun orada!" Yapacak birşey yoktu. Ben her ne desem de gene ben bu evde kalmam için çaba gösterecekti. Yanına yürüyüp tekli koltuğa oturdum.

"Gelsene böyle." Diyip yanındaki boş tarafı gösterince kafamı salladım.

"Yok, hem burdan daha iyi gözüküyor televizyon."

Bora kaşları çatık bir şekilde bana baktı. Bu tavrımın neden olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ama bu imkansızdı çünkü bende neden böyle davrandığımı bilmiyordum. Sanırım kafam hala Adem abinin dediklerindeydi.