Unknown Value

Alışmak

Endişemin paniğe, paniğimin ise korkuya dönüştüğü ve Bay Kim'in yüksek sesle bağırmasından dolayı, etrafımızdaki insanların hiçbir ses çıkarmadığı, hatta bu da yetmezmiş gibi herkesin bize doğru baktığı ve saçmalığın daniskasını yaşadığım bu korkunç anda; Jungkook'un babasına doğru öfkeyle bakan Bay Kim'i şaşkınlıkla izliyordum.

Fakat Jungkook'un babasının, sessizce gülümsediğini ve elimi hâlâ tutmaya devam ettiğini gördüğüm için, rahatsız olmuş ve elimi kendime doğru çekmeye çalıştığımda ise, karşımdaki adamın elimi bırakmadığı ve beni kendine doğru çekerek vücudumu sıkıca sarmasından dolayı, şok geçirmiştim.

Ve bana sarılmasının hemen ardından ise, sert ve hızlı adımlarla buraya doğru gelen ayak seslerini umursamayan Jungkook'un babası; kulağıma fısıldayarak konuştuğunda, dedikleri yüzünden endişem daha çok artmıştı.

"Oğluma kötü davranma Kim Yoongi. Yoksa senin yüzünden beni oğlumla tehdit etmiş olan bu adamı mahvederim!"

Jungkook'un babası; Bay Kim'in beni kendine doğru sert bir şekilde çekmesinin ardından bırakmak zorunda kaldığında, canım yanmıştı. Ama bunu umursamamış ve gördüklerimle beraber, gözlerim irice açıldığında ise, yaşadığım şoktan çıkarak kendime gelmem gerektiğini anlamıştım.

Çünkü Bay Kim, tam olarak herkesin gözü önünde Jungkook'un babasına yumruk attıktan sonra, öfkeyle bağırmaya başlamıştı. Fakat ne Jungkook, ne de ben bu tepki yüzünden kıpırdayamıyor ve art arda bağırıp duran Bay Kim'e doğru bakmaya devam ediyorduk.

"SENİ UYARDIM NAMJOON! OĞLUNU ONDAN UZAK TUTMAZSAN EĞER, KÖTÜ ŞEYLER YAPACAĞIMI SÖYLEDİM! AMA SEN BUNUNLA KALMADIN VE OKULA GELDİN. ONA SARILDIN! BEN, ONA DOKUNMAYA KIYAMAZKEN, SEN NASIL SARILIRSIN KİM NAMJOON!!"

Bay Kim, dediklerinin ardından; yerden kalkamamış olan adama doğru tekme atmak için hamle yapacağı sırada, Seokjin hocanın sesi duyulmuştu ve Bay Kim ise, tekme atmaktan vazgeçerek bana doğru dönmüştü.

"HERKES DAĞILSIN! DERHAL!"

Seokjin hocanın dediklerinden sonra, bu olayı izleyen bütün öğrenciler fısıldaşarak dağılmaya başlamıştı ve Bay Kim bu durumu fırsat bilerek, yanıma geldikten sonra bana sıkıca sarılmaya başladığı için, şaşırmıştım. Fakat, Bay Kim bana sarılmaya devam ederken; Jungkook'un, yerden kalkmaya çalışan babasının koluna girerek onu kaldırmaya çalıştığını gördüğümde ise, yaşanan bu olayların şokunu atlatamadığım için gözlerim dolmaya başlamıştı.

Saatimin ötmeye başladığını duyduğum sırada; Bay Kim saçlarımı okşayarak konuşmaya başladığı için, dediklerine kulak kesilmek zorunda kalmıştım.

"Sakın korkma tamam mı? Sana bir şey olmasına asla izin vermem."

Seokjin hocanın sesini, tam olarak yanımızda duyduğum zaman, Bay Kim benden ayrılarak ona doğru bakmaya başlamıştı.

"Bay Kim, daha fazla sorun çıkmadan Yoongi'yi eve götürün lütfen. Ben burayla ilgilenirim."

Seokjin hocanın resmi konuşmasına şaşırmış olsam bile, Bay Kim'in sessizce başını salladığını gördükten sonra, kendisi yine Jungkook ile babasına doğru öfkeyle bakarak konuşmaya başladığı için, endişeyle dediklerini dinlemeye başlamıştım.

"İkinizi son kez uyarıyorum; ona bir daha yaklaşırsanız eğer, güzel yaşantınızın içine eden bir adam olur ve size her şeyi dar ederim!"

Bay Kim, öfke dolu konuşması biter bitmez, nazikçe elimi tutmuş ve beni arabaya doğru götürmeye başladıktan sonra, başımı çevirerek son kez arkama bakmıştım. Ve Seokjin hocanın, Jungkook'un babasına doğru bakarak konuştuğunu görmüş olsam bile, tek bir kelime edemeden yürümeye devam etmiştim.