"Neden kaçmak istiyorsun Tunga'dan? O adam senin görevin ve ben senin ilk defa görevinden kaçmak istediğini görüyorum Yüzbaşı." dedi merak dolu bir sesle. Hiçbir şey söylemeden önümde duran uçsuz bucaksız, zifiri karanlık ormana baktım. Zaten ne söy...
Bol yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın sizleri seviyorum ;))
Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevinç ve acı birbirine karışmıştı. İçimde tarifi olmayan bir mutluluk vardı çünkü onca yaşadığım şeyden sonra ayakta dimdik durabilmeyibaşarmıştım. Ruhum acıyordu belki ama birşeyleri düzeltmeye çalışıyordum kendimce.
Bu mutluluğun yanında tarifi olmayan bir acı vardı içimde. Yeni bir rütbe almıştım, herkesin gururla baktığı bir kadın olmuştum fakat bu günleri ne annem, ne de abilerim görememişti. Annem çok uzaktaydı, ulaşıp bugünleri gösteremeyeceğim kadar uzakta. Abilerim ise benden uzakta Karadeniz' de görev alıyorlardı. Üçünün de bugünü canlı bir şekilde görmelerini çok isterdim oysaki.
''Şimdilik kimsenin bu durumdan haberi olmasın. Eğitimden sonra hepinize rütbelerinizi tek tek takdim edeceğim.'' başımı salladım. ''Şimdi gidip dinlen ve yarın ki eğitime hazır ol. Askeriyede bu görevi sizden daha iyi yürütebilecek hiç kimse yok. Kendinizi kanıtlayın Pençe Timi.''
''Emredersiniz Binbaşım.'' diyerek selam verdim, ardından hızlı adımlarla odadan çıkarak kendi odama doğru yöneldim. Belki canlı canlı göremezlerdi bu mutluluğumu fakat en azından onlara haber verebilirdim.
Odama girerek kapıyı hızla kapattım ve beremi çıkartıp masamın üzerine bıraktım. Kendimi hızla yatağın üzerine atarken bir yandan da telefon rehberine girmeye çalışıyordum. Heyecanla arama tuşuna bastım ve aramayı hoparlöre alıp karşı tarafın cevap vermesini bekledim. Küçük bir çocuk gibi heyecanlıydım. Birkaç çalıştan sonra karşıdan bir ses duyuldu.
''Alarcın? Sen bizi arar mıydın ya?'' diyen sesle buruk bir şekilde gülümsedim. ''Hep ben mi arayacağım abi? Birazcıkta siz arayın.''
Karşıdan gür bir kahkaha sesi geldi. ''Bizden küçük olan sensin. Senin araman gerekmiyor mu?'' diyen sesine minik bir kahkaha attım. ''Sizde benden büyüksünüz, beni koruyup kollamanız gerekiyor ama görüyorum ki aramasamarayacağınız yok.''
''Kızım biz senin neyini kollayacağız? Koskoca Kıdemli Üsteğmensin, asıl sen bizi koru.'' dediğinde bir kahkaha daha attım. Atlas abim ve Tahir abim özel harekat polisi olarak Trabzon'da görev alıyorlardı. Tahir abim en büyüğümüzdü. Bu zamana Atlas abimi ve beni o getirmişti.
