SEVDALI KÖY (+18)

IV (+18)

 2 Hafta Sonra

Evleneli 2 hafta olmuştu ve bu iki haftada pek çok şey öğrenmiştim.

Öncelikle Hasan bana karşı çok ilgiliydi. Hatta sırf birbirimize alışalım diye işe bile gitmiyordu ve bu beni çok mutlu ediyordu. İlk gecemiz hariç hiç birlikte olmamıştık ve bunu sırf ben ona alışayım diye ertelediğini biliyordum. Onun haricinde küçük öpüşmeler yaşıyorduk ve bu bana çok değişik hissettiriyordu. Evli olmak çok farklıydı. Hiç tanımadığın biriyle evli olmak ise daha da farklı. Annem hep el ocağında ne olur ne olmaz deyip her işin hakkından gelmem için nasihatler verir dururdu. Şimdi o nasihatlerin niye verildiğini anladım.

Şu evde geçirdiğim 2 haftada kime nasıl davranmam gerektiğini anlamıştım. Hasan ilgi vermeyi de ilgi almayı da seven biriydi. Ayrıca çok da otorite sahibi bir adamdı. Asla taviz vermiyordu. Henüz birbirimizi tanımasak da Allah'a çoğu zaman şükür ediyordum. Her kıza böyle koca da nasip olmuyordu.

Hamza baba, tam bir aile babasıydı. Köyün ağası olmasını da anlamıştım. Bazen çok babacan bazense çok sertti. Hasan çoğu huyunu da babasından almıştı.

Bana karşı da çok ılımlıydı. Gelin kızım aşağı gelin kızım yukarı her gün halimi hatrımı soruyordu. İlerde değişir miydi bilmem ama şimdilik iyiydik.

Ayşe anne ise tam bir anne... Annem kadar benimle ilgileniyor tabiri yerindeyse elimi sıcak sudan soğuk suya sokmuyordu. Açıkçası ilk günler bana kötü davranacağından korkmuş ama sonrasında bu korkumun yersiz olduğunu anlamıştım.

Görümceme ise diyecek yoktu. Şimdiden bana bir arkadaş, bir yoldaş ve bir sırdaş olmuştu. Bu durum beni çok mutlu ediyordu. İhsan abi -kaynım- ise benden 1 yaş büyüktü ve ona abi diyordum. O da bana yenge diyordu. Hasan kadar olmasa da yaşı gereği biraz daha deli doluydu. Bizi çok güldürüyordu.

Buraya kadar herkes iyi hoştu ama Hamdi amca ve ailesi beni çok geriyordu. Hamdi amcayla yemek sofraları hariç çok yüz yüze gelmemiştik ama Nesrin yenge çok tuhaf kadındı. Durup durup beni süzüyor ben onu beni süzerken yakaladığımda ise sahte bir tavırla gülümsüyordu. Yasemin de öyleydi. Benden 7 yaş büyüktü ama ona abla demek içimden hiç gelmiyordu. Bu eve geldiğimden beri beni kıskanıyordu ve daha dün bir bugün ikiydi. Bu tavırları sinir bozucuydu. Eşi Birol abi aksine iyi niyetli insandı. Kızları Aybüke de çok tatlı bir çocuktu. Sanırım Yasemin'i ve Nesrin yengeyi hiç sevememiştim.

"Yenge? Sen bırak ben yıkarım bunları." Hilal'e döndüm. Hamdi amcalar bugün akşam Nesrin yengenin akrabasına gitmişlerdi ve evin işi Hilal'le bana kalmıştı.

"Olur mu canım öyle şey. Yıkar çıkarız beraber yukarıya."

"Olur olur. Hadi çık sen ağabeyimi bekletme." Kızardım. Ne zaman böyle imalar edilse çok utanıyordum.

"Hilal..." Sözümü bitirmeme müsaade etmedi.

"Yenge hadi!" El mecbur ellerimi kurulayıp yukarı odaya çıktım. Hasan yatağa oturmuş elindeki tesbihle uğraşıyordu. Sanırım koparmıştı.

"Hasan?" Başımdaki yazmamı çıkarıp tüm gün örtünün altında mahsur kalan saçımı açtım.

"Elif'im?" Bana hep böyle sesleniyordu ve bu benim hoşuma gidiyordu.

"Ne ediyon sen orda?" Sıkkın bir nefes alıp elindeki dağılmış tesbihi yatağın üzerine bıraktı.

"Tesbihim kopmuş gülüm. Onarmaya çalışıyom olmuyor." Yanına gidip oturdum ve ipi kopan tesbihi elime aldım.