"Sen!"dedi kinle kavrulmuş zifiri karanlık gözleriyle."Sen,şu sokaktaki köpeklerin bir siki olamazsın!"haklıydı.Olmazdım.Ben bir beyaz önlük bile takamamıştım çünkü bunu hiçbir zaman haketmemiştim.
Neden?Çünkü ben zayıftım.Kimsesizdim.
Benim hata ya...
"Keşke toprağın altındaki iyilerle, toprağın üstündeki kötüler yer değiştirebilse.."
♥︎
Derin,dipsiz..karanlık bir kuyuya düştüğünde insan ne yapabilirdiki avazı çıktığınca bağırmaktan başka. Ya da sonu olmayan..sonsuz maviliklerin içinde çırpınırken bir insan,ne yapabilirdi ölmeyi beklemekten başka.Kurtluş varmıydı? Çöpe atılmış bir bebek misali,soğuk..alırmıydı biri beni,basarmıydı bağrına?Ne yapa bilirdi o bebek o çöpten kurtulmak için beklemekten başka.Bir baba,bir cenazede..bir yiğidin,bir şehidin,bir kahramanın,kendi oğlunun..kendi canının cenazesinde,ne yapardı evladını kara toprağa vermekten başka.Bir evlat,sokakta..kışın soğuğunda,karnı aç,kalacak bir yeri bile yok,hasta annesine bakmak zorunda bir evlat,ne yapabilirdi bi beş kuruş için dilenmekten başka.Bir asker,can yoldaşını,devremini..bir saldırıda,vatan uğruna,şanlı al bayrağın uğrunda,kaybetse..ne yapabilir tabutunu sırtlanmaktan başka.
Ya da bir ormanda,karanlık bir ormanda..bir kulübede,bir cesetle..can yoldaşım,kardeşim dediği birinin cesediyle..ne yapabilirdi o kişi?ne yapardı Allahın bir kulunun rastlamadığı bir kulübede..HAH!ne yapardı ağlamaktan başka.Elinden bir şey gelirmiydi,nası gelsindi? Yerde oluk oluk kan varken,kan kokarken..kardeşinin kanını solurken bir insan,nasıl normal kalabilirdi? Kurtarabilirmiydi onu,yaşata bilirmiydi?.Ya da öylece kalsa,beklese ölürmüydü kan kaybından?. NE YAPA BİLİRDİM BEN AĞLAMAKTAN BAŞKA!
Karanlıktı..zifiri karanlıktı ve ben bir kulübede onunla,aylinle..kardeşimle yalnızdım.kimse yoktu,bir başımızaydık..bir başımaydım,evet artık bir başımaydım.
"Aylin.."nefesim kesiliyodu artık,sanki biri boğarcasına sıkıyodu boğazımı.Bilincimi kaybediyordum,kendimde değildim hiçbir şekilde.
"Aylin lütfen..aylin ben çok korkarım yalnızlıktan,aylin lütfen ses ver..lütfen aylin.."saçlarını okşadım.O benim saçlarımı çok severdi,okşardı..örgü örerdi..yine örermiydi,örebilirmiydi?
Yerdeki kanlara baktıkça sanki beynime pıhtı atıyodu.SAKİN KALMAM LAZIMDI!.Zaten bizi bulacaklardı,babam hep ne derdi;Değil dünya,başka bi galakside olun.Ben sizi yinede bulurum yavru aslanlarım.
Bulurlardı.
"Bir küçücük..aslancık varmış.."acıyan boğazımla Babamın bana küçükken her gece..yani yanımda olduğu gecelerde söylediği ninniyi mırıldandım. "Kırlarda koşar..koşar oynarmış.."aylinin kıvırcık saçları elime dolandı..kafası hareket ettiğinde nefes alış verişlerim hızlandı."Babası onu..çok,çok severmiş.."HAYIR BAKMA ORAYA,BAKMA PINAR!."Babası onu..çok,çok severmiş.."tam karşımdaydı.ORDAYDI!.
Aylinin cesedi..
Üstüne giydiği beyaz,efil efil elbisesi şimdi şarap kırmızısıydı..evet kanlar elbisesine işlemişti.Boynundan akan kan durmuştu..ama kafasında kan yoktu,yüzü..saçları tertemizdi.
Çünkü şuan ellerimdeydi..
Evet.Can yoldaşımın..bakmalara doyamadığım kıvırcığımın kafası ellerimdeydi.Sırtım tahta duvara dayalı kucağımda onun kafası..ellerimde onun kanı bekliyordum..neyi bekliyordum,neden bekliyordum?.
Başka şansınmı var!.Yoktu.. Allah belamı versinki yoktu!.
Arkamdan,kulübenin camından bir gölge düştü aylinin cesedinin üstüne. Cam tıkırtadı,elini camdan yavaşça geçirmeye başladı.Şeytan buradaydı,gitmemişti.Kalbim yerinden çıkarcasına çarpıyordu.Aylinin saçlarına daha fazla sokuldum"sen benim ca..canımsın dermiş.."
Diyebilecekmiydi babası yine sakurasına?.
︎♥︎♥︎♥︎
Hellooo canlarr!
Öncelikle merhaba, bu benim ilk kurgum.Üç yıldır vahiy gibi gelen o düşünceleri yazmaya yeltendim ve umarım ilginizi çekecektir.
Çok sık bölüm gönderemiycem çünkü GİRMEM GEREKEN BİR SINAV VAR!. Ya ben ona girecem yada o bana Allahın taktiri.
Onun dışında başlangıç nasıldı?. Hepinizi öpüyorum sağlıcakla kalın.
Başlangıç tarihlerini buraya alalımm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
