"Sen!"dedi kinle kavrulmuş zifiri karanlık gözleriyle."Sen,şu sokaktaki köpeklerin bir siki olamazsın!"haklıydı.Olmazdım.Ben bir beyaz önlük bile takamamıştım çünkü bunu hiçbir zaman haketmemiştim.
Neden?Çünkü ben zayıftım.Kimsesizdim.
Benim hata ya...
"Bazen sadece ona gitmek istersin. Günü gelir,sen ona gitmeden o sana gelir..en acımasız hâliyle."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧸'
Yabancısı olduğu şehirde,yabancısı olduğu bir kentin hastanesinde etrafa yabancı bakışlar atıyordu göktuğ.
Burası yabancı değildi,narin indi. Burası yabancı değildi,narin buradaydı.
"Kemalin kızı türkiyeye sevk etmişler,kafa tası delinmiş yavrunun."
Küçücük kalbinde bir delik açıldı sanki,babasını veya diğerlerini dinlemeden oda istanbula geldi.
Şimdi ise onun yanına gidiyordu,narinine..
Korkuyordu..
Ya narini görürde onu üzecek bir hareket yaparsa.Yarasına bakarsa..
"Seninle gelmemi ister misin?"
Hemşirenin sözleriyle bu kapının ardında olduğunu anladı.No:1097
"Neden böyle birşey yapasın?"hemşire nemli gözleriyle yanında diz çöktü.
"Korkuyor gibisin,onu gördüğünde korka bilirsin."
"Ben ondan korkmam!Hem..o her haliyle benim narinim,yaralı olması bunu değiştirmiyor."
Ellerine uzanıp"o şuan senin alıştığın durumda değil.."diyorduki çocuk ellerini tutmasına izin vermedi.
"GİT BURDAN!"
Hemşire gözleri dolu dolu olan çocuğu daha fazla üzmemek için maskesini ağzına çekti ve onun olası bir bağırtısıyla harekete geçmek için kapıda bekledi.
Kapıdan içeriye adım atan çocuksa Odanın karanlığıyla içi ürperdi.
"Korkma göktuğ.Kan yok,kan yok. Narin seni kanatmaz."
Karanlık odanın içerisinde gezdi bakışları,ruhsuzdu burası. Narine yakışmamıştı.Sedyede yatan mavi çiçekli kızı gördüğünde kendini bir korku filminde gibi hissetti.
Yanına yaklaşamadı,gidip sesini duyuramadı,onun yarasını saramadı..
