Temmuz suları hava sıcak. Her zamanki gibi yataktan kalkmayı bilmiyordu. Alarmını kurduğu çalar saatin kaçıncı çalışıydı. Susmak bilmiyen bir saat, düsüncelerine yön veremeyen bir adam. Biraz daha süründükten sonra ayağa kalkmayı başarabildi. Ve nafileki cevabı olmayan sorular onu bekliyordu. Gozleri yere bakarak o amansız sorulara cevap arıyordu. Hayatına ne kadar yon vermeye çalışsada oydu ve kendini biliyordu.. kapı çaldı sessizce kapinin çalinmasini dinledi kapi tekrar caldi. Zor gücluklerle kapiya dogru ilerliyordu. Ve o lanet kapıyı sonunda açtı... kapı acilir açılmaz şaşkınlığını gizleyemedi çunku kapiyı bir bayan çalmişti. Konuşamadı şaşkınlıgı dilini düğumlemişti buyrun bile diyemedi. Kadin lafa girdi ve o ıssız saatlerin sessizligini bozdu..
-özür dilerim rahatsizlik vermek istemezdim ama odanin temizlik saati geldi.. dedi kapidaki kadin.
Şok olmuştu adeta yıllardır kaldığı bu ucube oteli sanki ilkdefa temizliyorlarmiş gibi hissetti. Kapiyi don paça açmanin ahmakliginida yasamiyo degildi. Kafayi salladi sadece. Baska birsey diyemezdi, buyulenmiştii. Ah be adam ahbe ahmak diyordu kendi kendine
-ahmaksin sen.
Kapiyi kapatti dağınik bir insandı yerdeki pantolununu giyip, ceketi elinde, dunden okudugu kitabinida alip apar topar disari atti kendini. Kadinin yuzune bile bakamadi.. -sersem dedi kendi kendine
-sersem.
Sokaklar arasinda dusunceler icinde kendini havuzlu parkın bankina atti. Olaylari tekrar gozunde canlandirdi.
Kapi calinmişti, kafa kaldirilip odanin sessizligi icinde kapiya vuran o guzel elleri düsündü. Gulumsedi kahkaha atmaya başladi biranda güldü... güldü... güldü...
Sonra bi karamsarlik sarmisti icini
-kimdi o kadin ne işi vardi o ucube otelde. Ne yapmaya gelmisti. Ama Gozleri cok guzeldi bakişlarindaki sakinligi aklindan cikaramiyordu. Kadini hatirlamaya calisti aklinda. Beyaz bi bulüz, ustunde siyah bir yelek, elinde temizlik bezi ayaginda terlikler. Kadin onu ilk görüste buyulemişti. Aklindan cikmiyordu. Otele donmek istedi, o nefret ettigi, gorunce yalnizligini hatirladigi otele gitmek icin can atiyordu. Ama gidemezdi...
"Cunkü insan deli gibi kosmak istedigi yere bir adim bile atamazmis." Sustu sessizlige burundü biranda. Ve coktan akşam olmuştu bile. Otelin yolunu tuttu. Uzerindeki yorgunluk ve hissizlik cok belliydi. Otele giris yapti. Ve ordaydi otelin sahibi muhittin abi. Iy aksamlar diyip yanindan vurup odasina dogru merdivenleri teker teker cikarken muhittin abi arkasindan homurdandı
- Gozun kör olsun be adam : birseyler yiyip icmezmisin sen. Varsa yoksa vazgecilmez sigaran ve kitaplarin. Susmak bilmiyordu ahmak herif dedi kendi kendine. Merdivenleri dahada hizli cikmaya basladi asagidan hala sesi geliyodu
- tek yalniz senmisin be adam tek ölmek isteyen senmisin ahmak. Sus artik diyordu kendi kendine sussss
-Yalniz kalmak senin suçun mu dedi muhittin abi.
Adam biranda durdu kapinin onunde.. dogru dedi muhit abi. Önce beni yalniz biraktilar, sonrada o yalnizligi sever dediler... doğru ...
Kapiyi acti icindeki bu aci dusuncelere aldiriş etmeden kendini yataga atti gozlerini tavana dikti ve bir sigara yakti. Dusunceler beynini kemiriyordu.
bunca dusunce yetmezmis gibi birde o kadin eklendi.... gozleri kapaniyordu yorgunluktan vee daha fazla dayanamayıp birakti kendini gecenin sessiz ıssızligına uyudu.......
