KOMA~

7

Başımdaki ağrı ile gözlerimi araladım.Odanın içi zifiri karanlıktı hala.Galiba saat üç buçuk -dört civarlarındaydı.Yatakta önce sağa sonrada sola döndüm.Cidden başım gereğinden fazla ağrıyordu.Bu ağrı bu gün beni uyutmayacağa benziyordu.

Yatakta oturur pozisyona gelip etrafa göz gezdirdim.Gözlerim karanlığa alışması gerekiyordu.Hem etrafıma bakıyor hemde gözlerimi karanlığa alıştırmaya çalışıyordum.O sırada camın orda bir yüz gördüm.

Ne camda yüzmü gördüm?!Şaka mı bu yoksa,yoksa biri beni mi izliyordu.Korkudan vüvudum titremeye başlamıştı.Ellerim,ellerim tutmuyordu vücudum korkudan uyuşmuştu.

Ne yapacaktım şimdi ben?Cristian'ı aramalı mıydım?Şimdi öncelikle sakin olmalıyım ama yapamıyordum olmuyordu.Birinin beni izlediğini bile bile nasıl sakin olabilirdim ki?

Telefonumu almak için komidine uzandım.Telefonumu elime aldım.Doğru tahmin etmişim saat dörde beş dakika vardı.

Arama kısmına girip Sara'nın numarasını tıkladım.Bu durumda en iyisi Sara'yı aramaktı.Telefondan Sara'nın numarasını tuşladım.Telefon ikinci çalışında açıldı.

"Alo?Sara"

"Martina iyi misin?sesin çok endişeli geliyor"

"Sara yardım et birisi ,birisi beni camdan izliyordu.Gördüm onu yüzü ,yüzü çok korkunç gözüküyordu."

"Tamam sakin ol Martina.Şimdi ben,ben Cristian,Briana,Gebriel'i de alıp geliyorum.Sakin ol ve sakın ama sakın cama yaklaşma."

"Tamam çabuk olun lütfen korkuyorum."

Sara telefonu kapatmıştı bile.Ben ne yapacaktım şimdi.Of .Bir anda kapı çalmaya başladı.Hayır neler oluyordu.Acaba Sara mı geldi.

Kapı tekrar büyük bir gürültü ile çalındı.Kapıyı her kim çalıyorsa birazdan kapı kırılacaktı böyle giderse.

Daha da korkmaya başladım oturduğum yerde zangır zangır titriyordum.Yatak bile hareket ediyordu.Allah'ım sen bana yardım et lütfen.

Artık istemsizce göz yaşlarım firar etmeye başladı.Hayır korkmamalıydım.Hemen ayağa kaktım.Saklanmalıydım.Sara'lar gelene kadar da olsa güvenli bir yere gitmeliydim.

Bu adam kapıyı kırıp içeri girerse en azından beni çabuk bulamazdı.Böylelikle bende biraz zaman kazanırdım.

Ama nereye saklanabilirdim ki?Düşünmeye başladım.Mutfak olmazdı orada saklanacak yer bulamazdım,salon hiç ama hiç olmazdı.Orada çok kolay bulunurdum.Geriye bir tek odam kalıyordu.

Odamda nereye saklanabilirdim ki?Banyo.Evet evet banyoya saklanıp kapıyı kitlemeliyim.Odamın kapısını kapatıp ardından üç kere kitledim.Anahtarı alıp banyoya koştum.Adam her an kapıyı kırıp içeri girebilirdi sonuçta.

Banyoya girdim kapıyı kapatıp iki kerede bunu kitledim.Şimdi geriye sakin olmak kalıyoddu.Bunuda ben başaramazdım işte.Kapının arkasına yavaş yavaş çöktüm.Beton çok soğuktu.Şimdi bir de üşümeye başlamıştım.

Kapı büyük bir gürültüyle kırıldı.Yoksa adam içeriye mı girmişti.Allah kahretsin şimdi ne yapacağım.Crisrian Sara ne olur çabuk olun.Off içerideki adım sesleri buraya kadar geliyordu.

Adım sesleri yaklaşmaya başlamıştı.Sonra kapım zorlandı.Zorlandı ve yine zorlandı.Şimdi korkudan bayılabilirdim.kapıya iki büyük omuz darbesi atıldı.Kesin kapıyı kıracaklardı.

Odamın kapısı hâlâ  zorlanıyordu ve ben sadece burada oturuyordum.Korkmamalıydım.Son-
uçta korkunun ecele faydası yoktu.Ayağa kalktım ve iki elimi yumruk yaptım ve beklemeye başladım.Odamın kapısı kırıldı.Odaya her kim girdiyse tek başına değildi.

Adım sesleri odada gezinmeye,odayı turlamaya başladı.Sonra biri banyonun kapısını açmaya çalıştı.Bende kapı her zorlandığında iki adık geriye kaçtım.Kapıya bir tekme,bir yumruk,birde omuz atıldı.Kapı yakında kıralacaktı.Buna emin olmuştum artık.

Artık korkumdan dolayı ayaklarım titremeye başladı.Ayaklarım öyle bir tiyriyordu ki beni taşıyamayacak raddeye gelmişti artık.

Kapı kırılmıştı artık kapının kırılmasıyla göz kapaklarım kapandı.Ayaklarım daha fazla beni taşıyamayıp beni boş ve buz gibi betona itti.

Etraf karardı ve geriye sadece karanlık kalmıştı benim için.