Just Read

Breakeven

Jasper's POV

Nandito ako ngayon sa aking restaurant with bouquet of flowers and lots of chocolates. Well, its our 5th anniversary. At dahil 5th anniversary nga namin ngayon, its just the two of us are here in my restaurant. And I also planned that this time, luluhod ako sa harapan niya at yayayain siyang magpakasal.

"Hi..." I smiled when I heard her angelic voice. I gazed at her from head to toe. She so simple yet so beautiful.

"Hi, babe." Nginitian ko siya. Papunta na sana ako sa kanya para halikan siya sa pisngi pero iniwas niya ang ulo niya.

"Ummm... Tara, upo muna tayo." Then I moved the chair para maka-upo siya.

"Thanks."

Pumunta na rin ako sa aking upuan at nginitian siya.

"Well... Happy 5th anniversary, babe!" Saka ko inabot sa kanya ang bulaklak at chocolate na hawak ko.

"Thank you." Nginitian niya ako ng tipid.

"I really love you." Tinitigan ko siya atsaka ko hinawakan ang kamay niya. Pero sa hindi ko inaasahang pangyayari, ay mabilis niya itong tinanggal.

Kumunot ang noo ko. "Whats the problem?"

Yumuko siya.

"H-Hindi ko alam kung paano talaga sasabihin 'to..."

"Ang ano?" Para akong bata na naghihintay kung ano ang sagot niya.

Huminga siya ng malalim.

"Ayoko na, Jasper." Sa sinabi niyang 'yon ay bigla akong kinabahan.

"Ayaw mo na kumain? Tara, gala nalang ta---"

"Hindi, Jasper. Ayoko na."

"Ayaw mo na ng ano?" Sht.

"Tinatapos ko na kung ano mang meron tayo. Ayoko na, Jasper. Maghiwalay na tayo..." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Biglang tumigil ang mundo ko at nahirapan huminga. Iisipin ko palang na mawawala siya, ikamamatay ko.

"T-Teka... Its our 5th anniversary? Are you joking?" I crossed the fingers on my left hand, hoping to hear her say yes.

"I am not." My eyes start to become teary. No, please.

"T-Teka lang ha? H-Hindi ko lang kasi masyadong maintindihan... May nagawa ba akong mali? May problema ba sa akin? T-Tell me, para mabago ko... P-Please..." Im holding her both hands, begging at her.

"No, Jasper. Wala kang ginawang mali. All you did is to love me and I really appreciate it. You're a good-looking guy, generous, kind, god-fearing, you are perfect. Walang problema sayo, Jasper... Pero sa akin... Ako ang problema..." Hinawakan niya ang ang mukha ko, that makes me want to stay at that position forever.

"It's not you... It's me."  Tang*na. That famous line. Dati tinatawanan ko lang 'yan. At ang mga taong umiiyak dahil sa mga salitang 'yan. Pero hindi ko ineexpect na sasabihin 'yan sa akin ng taong mahal na mahal ko. At hindi ko akalain na gan'to pala kasakit ang masabihan ng gan'yan.

While having this thoughts in my mind, my chest became heavy and my tears start to fall.

"Jasper... sorry." Ang huling sinabi saka siya lumabas ng restaurant at iniwan akong nakatanga.

Tumingin ako sa paligid. Kanina, excited na excited ako dahil akala ko, after this night, everything will going to be perfect and she will going to be my fiancé. But destiny really sucks. It destined that everything will be a disaster.

Tiningnan ko ang kandilang nasa harapan ko. I thought, putting some candles is romantic. Pero nagmukhang burol ang date na 'to at bukas ay parang ililibing na ako. It really sucks.