Ta ki onun bana bakan gözlerini görene kadar.
Bana bakıyordu. Hemde hiç çekinmeden. Bende gözlerimi çekmemeye özen göstererek ona bakmaya devam ettim. Yanlış olduğunu bile bile.
Bir saniye...
İki saniye...
Üç saniye...
...
On beş saniye...
On altı s...
Selamün aleyküm canlar. Biraz durgun ve saçma bir bölümle geldim sizlere. Ama yinede beğeneceğinizi umuyorum. İnşallah beğenirsiniz. Belki inanmazsınız ama neredeyse bir ayda zor yazdım şu bölümü. Ramazan ayında girdik. Sahura kadar kitap okuyanlardan olanlar.
İyi okumalar dilerim. Daha fazla uzatmayalım.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yüreğinizin sessiz çığlığını duyacak biri çıkıncaya kadar, HEPİNİZ YALNIZSINIZ!.."
...
Ruhumda hissettiğim derin huzur beni anın içinden çekip almış ve düşünceler içinde bırakmıştı. Salona ilk girdiğim andaydı aklım. Dört ay sonra tekrar görmüştüm onu. Bunda abartılacak bir şey yoktu elbetteki ama aklım o ana takılmıştı işte. Birileri için belki bu buluşmalar normaldi. Ya da hayat tarzları böyledi. Belki altı ay belki bir yıl belki bir hafta birbirlerini görmeyip sonradan kavuşan insanlar vardı bir yerlerde.
Bu dört ay içerisinde bolca düşünmüştüm. Yeni tanıdığım bir insana karşı olan bu tavırlarımı, hissettiğimi sandıklarımı veyahut hissettiklerimi. İnsan duygulara yenilebilir. Bende duygularıma yenilmemek için düşündüm. Ama sonuç hep aynı çıkmıştı. Ona karşı olan hislerim sevgi değilse de en azından bir çekim vardı. Onun hakkında aldığım kararlar ise tamamen o an ki ruh halime bağlı gelişen ve benim bile üzerine düşündüm sandığım ama düşündüğüm kadar da düşünmediğim şeylerdi.
Benim bu hayatta hep bir amacım vardı. İyi notlar, iyi bir üniversite, iyi bir iş, iyi bir ev, iyi bir eş, iyi hayat şartları vesaire vesaire. Ama şöyle bir bakınca ahiretimi kurtarmak gibi bir amacım yoktu. Ta ki kalbimde bir şeyler hissedene kadar. Artık başka bir amacım daha var. Ahiretimi kurtarmak.
Gözlerim yeni bir ışıkla aydınlandı, kalbim ise derin bir sevinçle doldu. Tesettüre girmemin ardından, İslam sarayının kapılarını aralamak için yola çıktım ve bu yolculukta en büyük rehberim Allah sevgisi oldu.
Her günüm, O'nun sevgisiyle aydınlanıyor.
Tesettürüm, bedenimi saran bir kumaş değil, ruhumun örtüsü oldu. O'nun rızasını kazanmak için çıktığım bu yolculukta, tesettürüm beni güzelliklerle donatıyor ve her adımımı O'na bir adım daha yaklaştırıyor.
Zorluklarla karşılaştığımda, içimdeki sevgi ve sabır beni kucaklıyor. Her zorluk, O'na olan bağlılığımı ve güvenimi daha da arttırıyor.
İslam'ın güzelliklerini keşfettikçe, içimdeki huzur ve mutluluk daha da derinleşiyor. Allah'ı sevmek, benim için en büyük nimet ve hazine oldu.
Ablamın önüme bıraktığı çay bardağı ile düşüncelerimden ayrıldım. Çay gelmişti sonuç olarak. Düşünmeye gerek yoktu. Çay çay çay. Arkada çaldığını sandığım fon müzik bir anda kulaklarımdan çekildi, sanki bir klibin içindeymişim gibi girdiğim triplerden çıktım.
