အပိုင္း - (၇) _Zawgyi_

135 4 0
                                    



သခၤါဟာ လြန္းအား ပ်ဥ္ေထာင္ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီး၏ေရွ႕ ကြတ္ပစ္အက်ယ္ႀကီးေပၚတြင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။အေစခံမ်ားဟာ သခၤါကြတ္ပစ္ေပၚထိုင္သည္ႏွင့္ အားလုံးဟာ သခၤါ့အားခစားရန္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ နန္းဝတ္နန္းစားမ်ားျဖင့္ထိုင္ေနၾကေလသည္။

''ကိုလြန္း.....ထိုင္ပါ....႐ူဝီဒါ့က ခဏေနမွေရာက္လာမွာ....သူ႕ကိုခဏေစာင့္ၾကတာေပါ့.....''

''အင္း....ရပါတယ္....ဒီေနရာက စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းေတာ့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ရင္းေစာင့္တာေပါ့....''

ထိုစဥ္အသက္ႀကီးႀကီး ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ သခၤါအားေမးခြန္းတစ္ခုေမးလိုက္ေလသည္။

''သခင္ႀကီး ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လာတာ အေရးကိစၥအထူးရွိလို႔ပါလား ဘုရား....''

''အင္း....ဝီရဒူ....ကျွန်ုပ်ကို ဟိုဘီလူးေတြ အတင္း လာေခၚၾကတယ္....''

ထိုစကားၾကားလိုက္ေသာအခါ အားလုံးမ်က္ႏွာဟာ ျပာျပာသလဲျဖစ္သြားၾကေလသည္။

''ဒီရဲ႕ဘီလူးေတြဟာ စည္းမတရားလြန္လာပါၿပီ သခင္ႀကီးကိုအႏုနည္းနဲ႕မရေတာ့ အခုလိုအၾကမ္းနည္းေတြပါသုံးလာၾကတာ တကယ္ကို ေအာက္တန္းက်လိဳက္တာ....''

''အဲ့တာ နဂါးနက္ အရွင္ပရဏဝုရ္ယိဏ္းနဲ႕ ျမစိမ္းဂဠုန္ အရွင္ေဝႆရာဇ္ တို႔က အဲ့ဒီ့ဘီလူးသုံးေကာင္ကို သတ္ပစ္လိုက္လို႔ ေသသြားပါၿပီ....''

''ျမစိမ္းေရာင္ဂဠုန္ အရွင္ေဝႆရာဇ္ လူ႕ေလာကမွာျပန္လည္ထြက္ေပၚလာၿပီေပါ့ဘုရား....အဲ့ဒီဂဠုန္စိမ္းထြက္ေပၚလာတိုင္း နဂါးတိုင္းရဲ႕အိမ့္မက္ဆိုးျဖစ္ရတာဘဲ ဘုရား....

''အင္း.....ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ကြဲျပားမယ္ထင္ထားဘဲ....နဂါးအရွင္ျမတ္အမ်ားစုကလည္း နဂါးျပည္မွာဘဲေနၾကကုန္ၿပီး လူ႕ျပည္မွာေတာ့ နဂါးမင္းအနည္းငယ္သာရွိေတာ့တယ္....ဆိုေတာ့က ဂဠုန္မင္းလည္း အရင္ကလိုမရက္စက္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္တာဘဲ....''

သခၤါႏွင့္ဝီရဒူလို႔ေခၚသည့္ ဦးေလးႀကီးတို႔ေျပာေသာစကားအား လြန္းအတိုင္းသားၾကားေနရသျဖင့္ ျမစိမ္းေရာင္ဂဠုန္အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားသြားေလသည္။

နှောင်းတရိပ်ရိပ် ချစ်ကျွမ်းဝင်Where stories live. Discover now