ပရဏ္လြန္း၏စကားေၾကာင့္ ေစာ္ဘြားႀကီးစိုင္းစြမ္ဟန္ဟာ ဆြံ႕အသြားသကဲ့သို႔ မည္သည့္စကားလုံးမွေျပာမတတ္ေတာ့ေခ်။သူ႕စိတ္ထဲတြင္ အခုမွေတြ႕ၾကသူအခ်င္းခ်င္း ဘာေၾကာင့္မ်ား သည္ေလာက္အထိယုံၾကည္ၿပီးကူညီေနရသလဲဆိုတာဟာ ေမးခြန္းတစ္ခုျဖစ္ေနသည္။ထပ္မံ၍ေတြးဆရျပန္လွ်င္ သူ႕ကိုယခုလိုကူညီျခင္းဟာ ပရဏ္လြန္းအား မင္းျပစ္မင္းဒဏ္လည္းသင့္နိုင္ေသးေလေသာေၾကာင့္ သူ႕စိတ္ထဲမည္သည့္အရာမွ်ရွင္းလင္းမေနေခ်။သို႔ေသာ္ေသခ်ာသည္တစ္ခုကေတာ့ သူဟာ ပရဏ္လြန္းဟာ သူ႕ကိုအႏၱရာယ္ေပးမဲ့သူမဟုတ္မွန္း စိတ္ထဲကသိေနေလသည္။
အေတြးမ်ားစြာေတြးေတာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ စိုင္းစြမ္းဟန္ဟာ လူ႕၏ေနာက္လိုက္အေပါင္း၏အေျခအေနမ်ားကိုလည္းၾကည့္ၿပီး အားလုံး၏အဆင္ေျပဖို႔ကိုသာ ဦးစားေပးေတြးလိုက္ေလသည္။
''က်ဳပ္.....''
စိုင္းစြမ္ဟန္၏ႏႈတ္မွထြက္ေပၚလာသည့္စကားသံေၾကာင့္ ကြၽန္းသစ္ေတာႀကီးကို ၾကည့္ေနသည့္ ပရဏ္လြန္းဟာ ေစာ္ဘြားႀကီး၏ဘက္သို႔လွည့္လိုက္ကာ ေျပာလာမည့္စကားကို အတည္ေပါက္နားေထာင္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
''က်ဳပ္......လြန္းကိုယုံၾကည္တယ္။က်ဳပ္တို႔ေတြ႕တာက တစ္ရက္တာမျပည့္ေသးရင္ေတာင္မွ က်ဳပ္ရဲ႕ဆဌမအာ႐ုံက ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္ယုံၾကည္ရတဲ့လူမ်ိဳးလို႔ ေျပာေနတယ္။ဒါေၾကာင့္ လြန္း.....က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုယုံၾကည္လိုက္မယ္....''
''ေကာင္းပါၿပီ.....ေနေရာင္လည္းရွိေသးတာမလို႔ လႈပ္နိုင္ရွားနိုင္၊သယ္နိုင္မနိုင္တဲ့ ေယာက္်ားသားမ်ားနဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က သစ္ေတာအစပ္ကေလးကို တစ္ခ်က္တီးစာေလာက္ကေလး သန့္ရွင္းေရးလုပ္ၾကတာေပါ့......''
''ေကာင္းပါၿပီ လြန္း....က်ဳပ္အခုခ်က္ခ်င္းစု႐ုံးလိုက္ပါ့မယ္....''
သို႔ႏွင့္ ေစာ္ဘြားႀကီးစိုင္းစြမ္ဟန္ဟာ ေယာက္်ားသားမ်ားကိုေခၚရန္ထြက္သြားေလသည္။ပရဏ္လြန္းဟာ စိုင္းစြမ္ဟန္ခံစားေနရသည္မ်ားကို အကဲခပ္နိုင္ေသာ္လည္း ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႕မူလႏွင့္သူေနေလသည္။ေစာ္ဘြားႀကီးထြက္သြားသည္ႏွင့္ ပရဏ္လြန္းသည္လည္း ေတာစပ္ဘက္သို႔ဦးတည္ကာ လမ္းေလွ်ာက္သြားေလသည္။ထို႔ေနာက္ ေက်းငွက္ေတာေကာင္အသံမ်ားဆူညံေနသည့္ ကြၽန္းသစ္ေတာႀကီးရွိသည့္ အေနာက္ဖက္အားမ်က္ႏွာမူ၍ တည္ၿငိမ္ကာေအးစက္သည့္မ်က္ဝန္းညိုညိုမ်ားႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္မွစကားတစ္ခြန္္းကို တိုးသာစြာေျပာလိုက္ေလသည္။
YOU ARE READING
နှောင်းတရိပ်ရိပ် ချစ်ကျွမ်းဝင်
Fantasíaဤဖန်တီးမှုသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုသာဖြစ်ပါသည်။ဤဖန်တီးမှုအတွင်းရှိ ဇာတ်ကောင်များ၊တည်နေရာများ၊နေရာဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံများ စသည့်အရာတို့၏အမည်နာမ အားလုံးဟာ စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုသာဖြစ်ပါသည်။လက်တွေ့လောကတွင် တကယ်တမ်း တည်ရှိနေခြင်းမရှိပါ။အကယ်၍ အချို့အရာများသည်...
