ZOMBİLERLE SAVAŞ

11. BÖLÜM

Hava kararmıştı. ve gece olmaya başlıyordu bindiğimiz otobüste bir kadın ve bir adam vardı , adamın ismi aoran
Kadının ismi ise emmy kendileri bizden yaşça büyüklerdi çocukları varmış ama hepsi yurt dışındaymış.
otobüs ise  adama aitmiş,  bir kaç gün evde kalmışlar belki birileri gelir diye ama kimse gelmemiş sığınak yerlerini biliyorlarmış oraya götürüyordu bizi
Ve şu zombiler hakkında biraz bilgileri varmış bize söylediler tabii.
neyseki kaçmak için yola çıkarken bizi görmüşler ve kurtarmak için gelmişler

Şanslıyızki kaçarken yanlarına koli koli yiyecek ve su almışlar aoran 'istediğiniz kadar yiyin' dediğinde yemeye başlamıştık,
Benim dışımda herkez uyumuştu   herkez çok yorulmuştu, Ben ve edna en öndeydik emmy ayağı kalkıp bize baktı hemn gözlerimi kapatım uyumuş taklidi yaptım bunun nedenini bilmiyorum
Geceleri annem beni kontrol etmeye gelirdi hep, ben ise telefonumla oynardım o gelince uyku taklidi yapardım , alışkanlık işte :')
Bi anlığına hüzünlendim annemi özlüyordum babamıda

Emmy hepimizin uyuduğundan emin olduktan sonra
Aorana sinirlice bakıp oturdu ve 
"Sana oraya gitmeyelim demiştim" dedi emmy, aksi ve hala sinirlice
"Nereye ?" dedi aoran ona birde yola bakarak
"Ahh... aoran ne zaman akılanacaksın bu kadar kişiyle nereye kadar gideceğiz yiyeceğimiz şimdiden tükendi" dedi hayıflayarak
"Emmy yine saçmalamaya başlıyorsun " dedi aoran bir emmye birde yola bakarak "benmi saçmalıyorum " dedi ona bakarak sinirlice Trip atmıştı ona
Bir süre boyunca konuşmadılar

Çok şaşırmıştım biz ilk geldiğimizde bize hiç böyle davranmamışlardı bizden çok memnunmuşlar gibi davranıyorlardı
Yalanmış...
Aoran bir süre sonra
"Benzin bitiyor " dedi emmy'e ama o cevap vermedi
"İleride çok yakında bir benzin istasyonu var " dedi aoran emmy Bi süre sonra onun eline dokundu ve   "yürümek istiyorum" dedi aoran şaşkınca bakıp
"Ama Dışarısı-" dedi ama emmy onun sözünü kesti "bunalıyorum artık biraz hava alalım şşşştttt " dedi ve kaşı gözüyle bir şeyi gösterdi ama koltuktan dolayı göremiyorum
"İnanmıyorum emmy diğerlerini uyandır " dedi heyecanlı bir şekilde
"HAYIR" dedi biraz sesini yükselterek
Arkadan biraz kıpırdaşma sesleri geldi
Ve kesildi "Hayır dedim sana lütfen aoran beni dinle bir kere " dedi ona yalvararak "Olmaz emmy bu ciddi bir durum " dedi aoran
"Eğer böyle bir hata yaparsan bir daha ne beni nede çocuklarını görürsün " dedi onu sıkıştırmaya çalışarak aoran mecbur kalmış bir şekilde onayladı

Hala ne olduğunu bilmiyordum ve aşırı merak ediyordum onlar kapıyı açıp aşağı indiler bir süre sonra bende meraklanıp hemen ayağı kalktım ve otobüsten aşağı indim onları gördüğümde onların tarafına doğru gittim biraz daha ilerleyince büyük bir asker arabası gördüm oraya daha varmamışlardı  ve ben heyecandan ne yapacağımı bilemedim hemen Arkamı döndüm ve ve otobüse doğru koştum bir kaç dakika içinde otobüse vardığımda hemen içeri girdim kapıyı kapatım ve bağırmaya başladım
"DEAN , EDNA , LAURA ,ALEXA ,ELVİS MİLETTT UYANIN KURTULDUK SONUNDAAAA!!! " Diye bağırıyordum ve heyecandan ne yapacağımı bilmiyordum ve herkesin ismini söyleyip bağırıyordum Dean uyandı bir kaç saniye içinde kendine geldi ve diğerleride "noluyo niye bağırıyorsun " dedi abim "İleride bir asker aracı var ve az önce aoran amca ve emmy teyze ile birlikte oraya gittiler bende gittim " sonunda herkez kendine gelmişti
"Doğrumu bu " dedi olivia
"İnanmıyorum sonunda kurtuldukmu "
Dedi aida
"Tanrıya şükür " dedi july

Dean abim  ve diğerleri arabadan ineceken
"Yol uzak otobüsle gidelim " dedim abim bana bakıp "eminmisin ?" Dedi emin olmak istercesine "evett" dedim ona bakarak "Peki aranızda sürmesini bilen varsa sürsün " dedi hem anahtarlarda üstünde kalmıştı kimse cevap vermedi
Herkez tekrar yerine heyecanlı bir şekilde oturuyorken  kevin şoför koltuğuna bindi şaşkınca ona baktım
"Kevin şimdi sırasımı " dedim ona bakarak "kevin İnanmıyorum buraya gel hemen Bi kaza olmadan " dedi nico
" ben sürmeyi azıcık biliyorum zaten kimse sürmüyor ven süreyim nooolurr" dedi

O tarafa doğru gidiyorduk evet otobüsü kevin sürüyordu oraya varmak üzereyken asker arabası gözüktüğünde herkezden heyecanlı mırıltılar çıkmaya başlamıştı abim şoför koltuğunun yanındaki koltuğa binmişti 
Varmamıza azıcık kala abim kedinin elini tutu ve korkulu gözlerle yola bakarak "çabuk yön değiştir çabuk " dediğinde ayağı kalktım alexa hemen
"Noldu Dean" dedi oda ayağı kalkarak
"Bunlar gerçek insanlar değil bunların hepsi virüslü insanlardan " dedi sesini yükselterek "nee " dedim abime bakarak
"Ama ben gittiğimde-" diyordum ama
"Sonradan olmuş olmalı " dedi Elvis arkadan
Bütün umutlarım yok olmuştu
Kimseye bişey söylemek istemedim
Sanki onlara yalan söylemişim gibi bir his doldu içimde

"Kevin yön değiştirsene !" dedi abim kevine bakarak ama kevin gözünü yoldan hiç ayırmadan
"Iııı şey ben onu bilmiyorum " dediğinde
Abim ona şaşkınca baktı
"NE !" Dedi olivia bağırarak
"Merak etmeyin onu bilmesemde bunu biliyorum " dediğinde hepimiz ona garip garip baktık arka taraftan nico gelip
"Şu saçmalıkalrından yapayım deme dur-" derken Bi anda kevin asker arabasına vurdu " bu ailem için"
hepimiz ileriye doğru savrulduk bazı camlar kırıldı
"senin olmayan beynine sıçayım " dedi yere düşen nico. kevin arabayı geriye getirdi asker arabasının etrafındaki bütün zombiler bize doğru gelmeye başladılar ama kevin durdurmadı ve onların üstünden üstünden geçti "bu adrian için " dedi ve  son olarak düz yolla çıktı ve hızla sürmeye başladı

Hepimiz kendimize gelmeye çalışıyorduk july ve laura en arkada durmadan kusuyorlardı edna pek iyi görünmüyordu, 
"Erkeklerin çoğu heyecanlı ve sanki hiç bir şey olmamış gibi. Kevinin etrafını sarmış ona aferin falan diyorlardı
"Camların hepsini kırdın " dedi arkadan gelen yorgun ve halsiz olan laura
Kevin öndeki şoför koltuğundan
"E iyiya temiz hava alıyorsunuz işte " dedi hiç umursamadan mutlu bir şekilde
"Kevin bizi nereye götürüyorsun " drew
"Bilmem sürüyorum işte " dedi
"Nasıl bilmem " dedi hardy
"aoran bize sığınağın yerini söylemedi " dedi haklıydı ama söylerken başını bize doğru çevirmişti abim bağırıp
"YOLA BAK !" Dedi
"tamam be ne bağırıyorsun " dedi ve yola baktı