CHANMİN //

Ben Chan'nın sevgilisiyim.

Başıma çok kötü bir şey geldi, moralim bozuk. Bölüm atamadım kusura bakmayın lütfen. Bunları yazarken bile ağlamamaya çalışıyorum, üzgünüm. Ve koyduğum müzikle dinleyin çok güzel oluyor:) ayrıca bölüm aticam merak etmeyin.

"

Ben Chan'nın sevgilisiyim.

İyi hayırlı olsun.

Ve ondan hamileyim.

Ne diyeyim ona da hayırlı olsun.

Biraz ciddi olur musunuz lütfen?

Hiç olmadığım kadar ciddiyim şuan.

Sizden sunu istiyorum, Chandan lütfen uzaklaşın. Kızınızı da alın onun yanından. Yeni bir çocuğumuz olucak, Bir kardeşe gerek yok.

Bende zaten kızımı size göstermeye meraklı değilim. Ve ayrıca o sevgiline söyle peşimde it gibi dolaşmasın. İki de bir beni yatağa atmakla tehtit etmesin, ve ve ve benimle tekrar olma hayalini de unutsun çünkü öyle birşey olmayacak.
İyi günlerrr.

N-ne?

Cevap vermeden bina kapısını yüzüne kapattım. Yalan söylediği belli oluyordu.
Amaaan banane!

Harbi kim la o karı?

Neyseee.

Güzeldi de baya.

Off banane olm.

Eve geldiğimde televizyon'u açmıştım, biraz kanal gezdikten sonra çıkan haberle durmuştum.

NE!

BABAMIN HABERLERDE NE İŞİ VAR?!

Ne...

Jisung mu o?

Haber başlığında;

PARK JİN YOUNG ŞİRKETİNİN YENİ CEO'SU KİM JİSUNG.

Hayır, Jisung bunu yapamaz, yapmamalıydı.

Neden ama?

Bu yediğim kaçıncı ihanet bıçağıydı ki?
Neden hep ben? Hemde arkadaş dediğim kişi yaptı bunu... Sevdiğim adamdan, arkadaş dediğim dosttan...

Çalan telefonla tüm dikkatim bozuldu, Chan'dı...

📞: Alo, Seungmin?

📞: efendim?

📞: televizyon'u izleme...

📞: neden?

📞: benimle ilgili be, bakma sen.

📞: baktım Chan.

📞: Seungmin... Üzgünüm.

📞: bende Chan, bende...

📞: Seungmin... Ben seni koruyamadım, yapamadım affet beni?

📞: Seoyeon ne yapıyor, iyi mi?

📞: bir gün bu soruyu bana sormanı bekleyeceğim.

📞: birşey sordum?

📞: evet iyi.

📞: çabuk gelin artık, kızımın pek dışarda gezmesini istemiyorum.

📞:tamam bir saate geliriz. Görüşürüz Seungmin.

*Arama sona erdi*

Sadece kızımı beklemeye başladım. Cama doğru yürüdüm, bakmaya başladım dışarıya... Herşey geldi aklıma
Daha çocukken tecavüz edildiğim, terk edildiğim, kızım ne kötü şeylerdi kızım dışında.

Kader miydi acaba? Yoksa imtihan mı?
Hangisi ya hangisi?
Ama asıl soru şu.
Neden ben?

Şimdi babam bir nefes yakınımdaydı belki bilmiyorum. Ama artık umrumda değil ne olacağı... Olursa olsun alıştım ben artık.

Hani vardır ya böyle çok seversin sanki hiç gitmez, öyle bir bağlanırsın ki ondan başkası sana sanki düşmandı. Bir bakarsın girmiş o ölümüne sevdiğin bağlandığın... O zaman anlarsın hayatın ne kadar boş olduğu, ama hep içinde bir boşluk hissi oluşur. Heh o işte öyle kötüdür ki, artık sevemezsin birini. Başkası haram gelir o olmazsa bile onun yokluğuna ihanet edemezsin.

aşk sadece üç harften oluşur bazılara.

Bazılara ise ömrünün anlamı.

Benim için artık sadece üç harften oluşuyor.

Aşk diye bir şey yok işte, seven sevdiğini bırakır mı?

Haşa isyan değil bu, Ama neden Allah'ım?

Neyse işte geçen geçmiştir, benim için geçmiş artık birşey ifade etmiyordu, etmesin de. Geleceğime ve kızıma bakacağım sadece, tek derdim böyle olsun.

Kafa dinlendirmek için biraz sokakta gezeceğim. Kapının önüne gelip montumu giymiştim. Ayakkabılarımı giydikten sonra kapıyı kilitleyip çıktım.
Kulaklığımı da almayı unutmadım.
Arka sokağa doğru yürümeye başladım, kulaklığımdan  'bitmeyen sevda' şarkısını açtım çok güzeldi bu şarkı, yıllarca dinlesem bıkmayacağım kadar.

"Yalvarırım Mevlama aklımdan çıksın yüzün"

Öyle birini hatırlatıyordu bu söz. Belki onun için dinliyordum, bilmiyorum.

Acaba seviyor muydum onu? 

Evet seviyorum.

"Acaba bende mi istiyordum?

Evet istiyorum."

Müziğimi dinleye dinleye yürüyordum. Aklımda sadece kötü anılar geliyordu ister istemez.

Durdum, bir an durdum yerimde. Hadi ama sadece kafa dinlemek için çıkmıştım dışarı.

Hayır...

Baba senin burda ne işin vardı?

O görmeden hemen binanın arkasına saklanmıştım.

Haklıydım bir nefes kadar yakındı bana,napıcaktım ben şimdi? Fark ettim de baya zengin giyinmişti. Eski içkili halinden eser yoktu. Lüks 2 tane araba vardı bide yanında ve 4 tane adamlar. Ona görünmeden koşarak uzaklaştım burdan. Belki evimi dahi biliyordu, burda olduğumuda.

Kızım?

Kızımı unuttum!

Hemen evime geldim. Telefondan Chanı aradım biraz bekledikten sonra açmıştı.

Beni burdan alıcaktı, mecburdum artık.

Sevdiğim adama sevmediğim şekilde davranmak zorundaydım...