Korkama Köpekcik ben varım...

876 72 4
                                    

"bekle eşyaları çekeyim"
5-6 dakika sonra Seungmin kapıyı açmıştı karşısında Chanı görünce bir çocuk gibi sarıldı o çok tatlıydı o an...

Gülerek karşılık verdi ona bakınca ağlamaktan perişan olmuştu...

"Seungmin bu gece benle kalıcaksın"

"Ama istemiyoru-

"Seungmin bana karşı gelemeyeceğini öğrettim dimi sana!
bu olanlarında eve gidince hemen anlatıcaksın bana duydun mu beni!"

Seungminin korktuğunu gördü Chan başını aşağı yukarı sallanmakla yetindi.

Chan Elini tuttu ve o evden çıkardı arabaya ön koltuğa oturdu çok korkuyordu titriyordu korkmaktan...okulda ona zorbalık yapan çocuğun ona yardım etmesinide bir taraftan garipsemişti

Chan Seungmini arabaya bindirirken bileğini gördü

"Bileğine noldu köpekcik?"

"Ş-şey boşver b-bişey olmadı"

"Benle mesajlaştıktan sonra yaptın dimi!
Konuşcaz bunu!"

Seungmin biraz irkilmişti o sırada Chan Seungminin evine tekrar gircekken Chanın kolundan tutup çekti

"Chan! nereye?!"

"Köpekcik bekle burda geliyorum iki dakikaya ne bu telaş?"

"Chan korkuyorum lütfen hızlı ol..."

"Korkma ben varım burda tamam mı?"

Seungmin başını aşağı yukarı salladı Chan iyi sinirlenmemiş görünsede içinde öfke patlaması yaşıyordu o babası denen adamın içinden geçicekti çünkü eğer Chan sinirlenirse kendini bile tanımıyordu...

Bu bölüm biraz kısa oldu üzgünümm<3




CHANMİN //Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin