Hayatım boyunca sorunları olan biriydim kuzenlerim dışında kimseye derdimi anlatmamışımdır.
Arkadaşlarıma anlatmam, çünkü insanlarla nasıl iletişim kuracağımı bilmiyorum
Aslında bi arkadaşıma anlattım ve ona göre bi derdim yok ve böyle düşünmeye devam edersem kendimi bitirirmişim, aynen böyle söyledi bana. Sanki nasıl olduğumu biliyor ya
Herkesin zorlu bi dönemi bence vardır, bende o dönemlerden geçiyorum sayılır.
Aslında geçiriyormuyum yada kabullenme sürecimmi bilmiyorum, "Acaba bazı şeyleri kabullenmek mi gerekirdi?
"Yoksa vazgeçmeyip devammı etmeliydim mücadeleye?"
Kimseye öyle yüz yüze sormadım, anneme anlattım ama basitine gitti. Aslında kimse bana beklediğim tepkiyi vermedi,
"Hor mu görüyorlardı beni?"
Sadece kendimi avutmaya çalışıyorum, işe yaramadı. Evde tek kalsam son ses kulaklıkla müzik açıp ağlardım büyük ihtimalle söylene söylene.
Ortaokul yıllarımdan beri çok sessizim, içim çok konuşuyo ama. Sessiz olabilirim ama bu hiçbirşeyi değiştirmezdi ki.
Stresten tırnaklarımı yemiştim, hatta yamuk yumuklar şuan. Verdiğim kararlar hoş karşılanmadı, bir şekilde uzattım ve hoca tırnaklarımı gördü ve beni sınıfın ortasında "o tırnaklar ne?" diye rezil etmişti.
Tabiki aldırmayıp uzatmaya devam ettim, ama ne yazık ki bazılarını yiyorum hala.
Böyle böyle kopardım iletişimimi insanlardan, o zamanlar sahte arkadaşlarım tarafından kullanıldım ve dışlandım, şuan onlar zerre umrumda değil. İyiki hayatımdan çıkarmışım onları.
Ortaokuldan sadece bir tane arkadaşım var onunlada zaten servis arkadaşıydık,
O zamanlarda sadece en iyi dostum ilk kuşum Bıcırıktı, resmen ağladığımda onun yanına giderdim ve bir şekilde sakinlerdim. Hatta odadan gülerek çıkardım.
Resmen ağladığımda bikeresinde gözyaşlarımı takip ettiğini hatırlıyorum ve bu çok saygın bi davranıştı, sanırım ben saygıya muhtaç kalmıştım, herneyse.
Deneme sınavı olurken birkeresinde silgim yere düştü onu aldığımda birinin bön bön bana baktığını hissettim, aldırmadan sınava devam ettim.
Sınavdan çıktığımda sınıftaki en gıcık kız benim karşıma geçip "sen sınavda kopya çektin" dedi.
Aşırı derecede şaşırmıştım inkar ettim çünkü yemin ederim ki ben kopya falan çekmemiştim.
Hem sinirlendim hemde üzülmüştüm, o olaydan sonrada hep sınavlara sanki körmüşüm gibi dibine çok yaklaşıp sınav sonundada ensemi ağrıtırdım, ne salaklık ama.
Şimdi neden takmışım diye düşünüyorum, gerçi şimdi taktığım şeyler çokmu normaller sanki. Onlarda başkalarına göre boş şeyler hala, hepte öyle olucak sanırım.
"Herkesin zor dönemi vardır" derken ortaokul dönemlerinden bahsetmedim.
Çünkü o zamanları aştım bile ben.
----------------------------------------------------------------
Saygılarımla...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İHANET
Short Story"ihanet" diye boşuna söylemiyorum birşeyin değerini veyahutta güzelliğini o şeyi kaybettiğinde anlarsın. Yanlış kararlarımız bizi yanıltabilir ve herşey altüstte olabilir, hatta bu yaşantını bile etkileyebilir. Çok komik biliyorum ama ben kuşumun...
