Evet...
Aslında 9. Bölüm son olucaktı ama yazmamak için kendimi gene tutamadım çünkü bu konu canımı fazla acıtıyor.
Kendimde beğendiğim tek şey saçlarımdı kim ne derse desin ben öyle buluyorum, tek almayı sevdiğim övgü gene saçlarımdaydı benim.
Kendime saygım yok diye boşuna söylemiyorum, kendime iyi davranmıyorum bile ben. Kısa saç hiç sevmem hatta nefret ederim, ama artık sürekli saçımı kesiyorum.
Sırf kendime ceza vermek için onları ısrarla kesiyorum, ben uzun saça bayılırım aşığımdır hatta ve bana hep kısa saç yakıştırırlar kendimde yakıştırmadığım halde.
Herşeyi aştım, herşeyimi. Söküp attım takmadım. Ama sen kaldın! Neden hala buradasın!?
Niye siz gene kaldınız!? Gidin! Mahfoldunuz zaten! Defolup gidin! İstemiyorum artık sizi!
Sizin yüzünüzden herkesi kendimle karşılaştırıyorum! Yeter!
Sizin yüzünüzden ben ben değilim! Güzel değilim! Çirkinim! Sizin yüzünüzden! Nefret ediyorum sizden! Kendimden! Herşeyimden!
Gülmek istemiyorum! Gülmek benim hakkım değil! Değil hakkım falan!
Herkes saçından bahsedip duruyor! Allah kahretsin!
Zavallı ben... Yazık...
İltifat sevmiyorum ben, bitek size iltifat edilince hoşuma gidiyordu... Sadece siz...
Benim sizi ördüğüm zamanları hatırlıyormusunuz? Ertesi günü ne kadar güzel olmuştunuz... Mutluydum ama farkında değildim... Ne salağım...
Herkesi kendimle karşılaştırıyorum ne zayıflık ama he...
Gülebileceğim birşey yok, kendimde sevdiğim birşey yok.
Korkup başıma gelmeyen birşey de kalmadı.
Saçım seyrelicek diye çok korkardım şimdi ise domino taşı gibi düşüşlerini izliyorum. Onlar yoksa ben güzel değilim demektir.
Kocaman bi çaresizlik var içimde, onlar için hiçbirşey yapamam :)
Bu hayatta hiçbirşeyi beceremedim, her konuda kaybettim.
Küçüklüğüm gözümün önüne geldi ve ben ağladım.
"Onları neden mahfettin?"
Sence onlar eski güzel haline dönebilirlermi...
Tabiki hayır...
Kızların yanında bile açmaya utanıyorum küçük ben, dönüşüm olmaz.
Kıymet bilin, çünkü onlar yarın olucakmı bilmiyoruz...
Neyi seviyorsanız onu yapın... Ben kapalıyım diye saçımı sevmediğim anlamına asla gelmez, onlar benimle beraberler hep.
Ben onlar yıpranmış oldukları için kendimi sevmiyorum çünkü onlar beni zirveye çıkaran şeylerdi. Parlatan şeylerdi.
Onlar yoksa bende yokum, onlar seyrek ya o yüzden buda yüzüme yansıyo. Ben mesela şuan gerçek güldüğümü düşünmüyorum. Ama onlar benimle sağlıklıyken gerçek gülüyorum gibi düşünüyorum.
Kim ne derse desin, saçlarım güzel değil artık ve bende maymun gibi kaldım ortada.
Beni strese sokan şeylerden ve saçıma laf edenlerden de nefret ediyorum.
İlk önce de kendimden nefret ediyorum, kendimi asla affetmeyeceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İHANET
Short Story"ihanet" diye boşuna söylemiyorum birşeyin değerini veyahutta güzelliğini o şeyi kaybettiğinde anlarsın. Yanlış kararlarımız bizi yanıltabilir ve herşey altüstte olabilir, hatta bu yaşantını bile etkileyebilir. Çok komik biliyorum ama ben kuşumun...
