"mücadele" denen şeyi anlamıyorum, çünkü hiçbir şey için mücadele vermedim. O şeye inanmıyorum.
"Pes etmeyeceğim" diyedim çünkü kendimi avutmuş olurum, vazgeçmesem ne olur ki?
Kaset gibi başa sarıyorum, herşeyin kötüsünü düşünüyorum kabul ediyorum,
"ney için kendimi umutlandırabilirim ki?"
"Saçımın düzeleceğini düşünemem"
"Çünkü beceriksizin önde gideniyim"
Artık dayanamıyorum saçlarımı kazıtıp kurtulmak istiyorum, nasılsa hiçbir anlamı kalmadı öyle değilmi çünkü onlar asla düzelemez. Onları eskiden ne kadar çok sevsem de şuan istesem de sevemem. Pes ediyorum, daha mücadele vermeden hemde.
Bildiğim tek şey var, herşey bitti. Hiçbir şey yoluna girmeyecek, yüzüm gülmüyor çok düşünüyorum. Bulanık karmakarışık bi zihnim ve ben baş başa kaldı,
Keşke saçlarım mahfolmasaydı, pislik şeylere bakmasaydım. Çok düşünmekten yoruldum.
Boğuluyorum bu düşüncelerle, kaybetmekten korktuğum hiçbirşey kalmadı.
Bi anlık düşündümde hakilatten hiçbirşey kalmamış, ciddi ciddi gittiğinde üzüleceğim bişey yok.
Saçlar gitti ortada korkalacak bişey kalmadı.
Artık siz güçlü, gür, canlı ve parlak değilsiniz, benim suçumdu. Ben yaptım, meğersem beni güzel yapan sizlermişsiniz, zaten birşey gittiğinde onun kıymetini anlarsınız ancak böyle kıymet bilebilirdim...
Siz çok güzeldiniz ve beni güzel yapan sizdiniz. Şimdi ise elim kolum bağlı ve elimden hiçbirşey gelmiyor. Başkası olsa bir çözüm bulabilirdi...
Canını dişine takardı ve o saçları tekrar eski haline getirirdi. Kapalı olsa bile, kendimle ilgili iyi şeyleri hiç göremedim ama aslında siz varmışsınız farkedemedim ve mahfettim sizi özür dilerim çok özür dilerim.
Benim anlatacak "önemli" hiçbirşeyim kalmadı. Bu kitabı yazma amacım bunca zamandır saçlarımdan bahsetmekti ve bahsettim bence epeyce.
Bu yüzden bu son bölümdü, herşey için teşekkür ederim Bıcırık ve seninle kaybettiğim umutlarım içinde.
Saçlarımdan zaten özür diledim, çare bulamayacağım size keşke hep gür halinizle kalsaydınız oysaki bu yaşlarımı çok merak ederdim. Meğersem sizi kaybedecekmişim bu yaşımda.
Açık halimle kapalı halimlede çok güzel bi kız olmak istemiştim sadece...
Bu kitaba artık son veriyorum çünkü benim yazacak birşeyim kalmadı.
Eeeee "ihanet" diye boşuna söylemedim ben en sevdiğim şeye ihanet ettim daha ne olsun ve artık kaybedecek birşeyim olmadığına göre yalnızlığıma ve çaresizlik beni pençesine alıcak.
Ve tabikide karmakarışık bulanık bir zihinde...
------------------------------------------------------------------
Eğer bir şansım olsaydı birkaç şeyi hiç yaşamamış olmayı dilerdim.
Öyle birkaç şey diyip geçemiyorum, bazı olaylar insanı çok değiştiriyor. Çok fazla değiştiriyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İHANET
Short Story"ihanet" diye boşuna söylemiyorum birşeyin değerini veyahutta güzelliğini o şeyi kaybettiğinde anlarsın. Yanlış kararlarımız bizi yanıltabilir ve herşey altüstte olabilir, hatta bu yaşantını bile etkileyebilir. Çok komik biliyorum ama ben kuşumun...
