"Bu çocuğu tanıdığımı hissediyordum. Çok yakından tanıdığımı... Sanki benim bu çocukla bir hikayem olacaktı ve bu hikaye Ya yaşanmıştı yada yaşanmak üzereydi..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlkleri karşıladığınız mutluluğu sonlarınıza da bahşedin. Çünkü sonlarınız ilklerinizden çok daha kıymetli. ilkin ikincisi de elbette olabilecektir ama ikinci bir son hakkınız olmayacaktır...
28.BÖLÜM: MEZUNİYET
Merdivenleri ağır ağır indiğimizde üç çift gözle karşılaştık. Hayran hayran bakışlarını üstümüzde gezdiren üç çift göz... Üçü de farklı modellerde takım elbisesi giymiş ve kusursuz görünüyorlardı. Kusursuz görüntülerini tamamlayan kusursuz gülümsemelerine üçümüzde gülümseyerek karşılık verdik.
"Akasya'm..."
Poyraz bir adım öne doğru atarak merdiveni tamamlamama iki basamak kala elini uzattı havaya doğru. Usulca elimi elinin içine bırakırken memnuniyetle gülümseyerek avucundaki elimi dudaklarıyla buluşturdu.
"Çok güzelsin. Hayal edemeyeceğim kadar fazla."
Gülümsedim.
Gülümsedi.
"Civciv, ne yaptın be kızım? Birde sarı giyinmiş yiyeceğim şimdi ağzını yüzünü."
Annem bir adım geriden öksürürken Birce Alp'in koluna girdiğinde Alp ciddiyetle doğruldu.
"Güzel olmuşsun Yani."
Dudaklarını aralayan son isim Lal'e hayran hayran bakışlar atan Barış olmuştu.
"Harbi çok güzel olmuşsun."
Harbi mi demişti o öyle? Lal'le birlikte hepimiz dudaklarımızı birbirine bastırdığımızda Sessizliği bozan Alp'in sesi olmuştu.
"Harbi ne oğlum? Neyse bu saf sen ona çirkin desen de sever seni, kasma."
Bu kez öksüren Barış olmuştu.
"Daha fazla kalacak mıyız böyle?"
Birce'nin sorusuyla herkes rahat bir nefes verirken başımı salladım hak verircesine.
"Evet gidelim hadi."
Herkes önden ilerlerken tek kalan biz olmuştuk.
"Güzeller güzeli kızım benim."
Annem yanıma gelerek dudaklarını yanaklarımla buluşturduğunda gülümsedim. Çok geçmeden kollarımı annemin bedenine sararken hızla karşılık verdi sarılışıma.
"Seni seviyorum anne."
"Bende seni güzelim benim."
Annemle sarılışımın ardından annem bu kez Poyraz'a sardı kollarını.
"Yakışıklı oğlum benim! Kızım sana emanet, ona göre."
