Chapter 14🌟

631 70 11
                                    

ඒ එක්කම මට බර හුස්මක් පිට උනේ සිද්ද වෙච්ච දේවල් ආපිට හරවන්නවත් , වෙන්න තියෙන දේවල් නවත්තන්නවත් මිනිස්සු වෙච්ච අපිට විදිහක් නැති නිසා.

ඉතින් ආයෙත් සුපුරුදු ජීවිතේට ගියත් මගෙ සතුට හොයාගන්න මට ගොඩක් අමාරු වෙයි , මන් හිතන විදිහට !!!

-----------------------------------------------------------------

වෙනදට අම්මටයි තාත්තටයි දෙන්නටම වැදලා ගෙදරින් පිටත් වෙන මම අද අම්මට විතරක් වැදලා ගොඩ දවසකින් ඉස්කෝලේ එන්න පිටත් උනා . සයාශයා මන් ඉස්කෝලේ නොගියපු දවස් ටිකේ අංකල් එක්ක කාර් එකේ ඉස්කෝලේ ගිහින් තිබ්බ නිසා ඌ අදත් එහෙමම ගිහින් තියෙද්දි මන් බස් එකට නැගලා සීට් එහෙක කෙලවරක්  අල්ලගෙන ජනේලෙන් එලිය බලාගෙන ආවා .

ඉස්කෝලේ ගාවට එනකනුත් මන් හිටියෙ මගෙ ජීවිතේ ගැන හිත හිත වෙද්දි කොන්දා අංකල් ඇවිල්ලා පිටට තට්ටු කරහම හරි සිහියට ආව මම ඉස්කෝලේ ගාව හෝල්ට් එකෙන් බැහැගත්තා .

හෝල්ට් එකේ අපේ උන් කවුරුත් නැති නිසා බෑග් එකේ එක අන්ඩක් විතරක් කරේ එල්ලගෙන මන් අපේ පන්තියට ආවේ මාව දන්න කියන උන් මාත් එක්ක ඇවිල්ලා කතා කරල යද්දි ..

"අඩෝව් රායු , මෙන්න යකෝ මූ ඇවිල්ලා"

පන්තියට අඩිය තියන්න විතරයි හම්බ උනේ සදනුව උගේ බෝක්කු කට ඇරියා කියන්නෙ පන්තියෙ හිටපු උන් මන් දිහා බැලුවෙ මන් උන්ට ලා හිනාවක් දීලා අපේ සෙට් එකේ පේලියට යද්දි ..

"ඕයි උබ කිව්වෙ නෑනෙ අද එනවා කියලා , කිව්වනම් මාත් උබ එක්කම බස් එකේ එනවනෙ බල්ලෝ"

සයාශයා කට ඇදකරගෙන කියවන්න පටන් ගත්තෙ මන් ඌටවත් නොකියා අද ඉස්කෝලේ ආපු නිසා . ඊයෙ අම්මගෙ වචනත් එක්ක අද ඉස්කෝලේ එන්න දේවල් ලෑස්ති කලාට මන් කාටවත් මන් එන වගක් කිව්වෙ නෑ . මොකද මන් අලුතෙන් ආව එකෙක්ද .

"ඒක අව්ලක් නෑ සයා , මට හිතුනා , ඉතිං ආවා"

මන් එහෙම කියද්දි ඌ මගෙ කරවටේ අත දාලා ඇදලා ගත්තෙ අනිත් උන් ටිකත් මගෙ උරහිසට තට්ටුවක් දෙකක් දාද්දි ..

"අඩො අඩෝ කාලෙකින් පස් කට්ටුවම ඉන්න නිසා මොකෝ කියන්නෙ , ග්‍රෞන්ඩ් එක ගාව අඹ ගහේ අඹ හැදිලා තියෙනවා . කඩාගෙන කැන්ටිමේ ඇන්ටිගෙන් ලුනුයි මිරිසුයි ටිකක් ඉල්ලන් සප්පායම් වෙමුතේ ම්ම්ම්ම් ..මොකතේ කියන්නෙ"

Everlasting   (Nonfiction Bl)   ,  {Slow Update}Where stories live. Discover now