1 TOM TRYLOGII „ZŁAMANE DUSZE"
„Tańcz, nie patrz na widownię. Skup się na tym, co robisz.
Opuszczona przez rodzinę [T.I] musi działać sama. Jej deską ratunku okazuje się klub Affection, w którym zarabia jako tancerka. Jednak pojawienie się białowłos...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z góry przepraszam za błędy ortograficzne, literówki czy korektę. Nie zwracajcie uwagi ;)
I pomyśleć, że wszystko się zaczęło od momentu ukończenia szkoły. Nie zdałaś dobrze egzaminów końcowych, więc niestety straciłaś również szansę na dostanie się na dobre studia. Kiedy twoi rodzice się o tym dowiedzieli myślałaś, że cię zabiją. W sumie...po części tak się stało. Zabili jakąś cząstkę ciebie. Twoja rodzina nie była idealna jak mogłaby się wydawać. Twój ojciec i matka byli szanowanymi lekarzami. Ojciec chirurgiem, a matka psychiatrą. Za to twój młodszy brat był jednym z najlepszych uczniów szkoły. I wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że w domu pokazywali swoją prawdziwą twarz. Oboje się dużo kłócili, ojciec jak i matka podnosili na siebie rękę i nie tylko. Ty również wiele razy dostałaś w twarz lub w plecy. I było to spowodowane tym, że bardziej zależało im na reputacji niż na miłości. A kiedy dowiedzieli się, że ledwo zdałaś egzaminy i nie zaaplikowałaś na studia zostałas wyrzucona z domu. Kiedy tułałaś się po ścieżkach Las Vegas natrafiłaś do klubu "Affection". Do teraz nie wiedziała, co tam chciałaś zrobić. Był prestiżowy, duży i elegancki. Aż dziwne, że cię wpuścili, ponieważ przez deszcz, jaki wtedy panował wyglądałaś dość...dziwnie.
No i napotkałaś właścicielkę klubu, która wzięła cię pod swoje skrzydła. To było...bardzo dziwne. Ledwo co weszłaś do klubu i napotkałaś właścicielkę, która się tobą zaopiekowała. Im więcej o tym rozmyślałaś, byłaś pewna, że ktoś cię zauważył i poszedł jej o tym powiedzieć.
I tak oto minęły dwa lata. Dwa lata pracy, dzięki której ustabilizowałaś siebie oraz swoje życie. Zostałaś tancerką w klubie Affection, czyli w klubie tylko dla samych elit. Dla potworów tego miasta. Dla tych, którzy nie boją pokazać swojego prawdziwego siebie. I dla tych, którzy musieli przetrwać coś, co nauczyło nas takiego życia.
Drogi czytelniku. Nie jesteś sam. Dedykuję tę historię wszystkim martwym duszą, a żywym ciałom. Wszystkim, którzy gniją od środka, a kwitną od zewnątrz. Nie jesteście sami. Jestem z wami.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał! Możliwe, że jeszcze dzisiaj się pojawi nowy rozdział, dlatego wyczekujcie! Miłego dnia/nocy/wieczoru kochani!❤️
