(6.Bölüm/ Öpsem Geçer mi?)

192 11 11
                                    


(Ateş' in anlatımı ile...)

Kaç saattir ameliyathanenin önündeyiz bilmiyorum.
Saatlerdir burda diz çökmüş ağlıyorum. Sesim çıkmıyor ama gözyaşlarımda durmuyor. Sude de benden farksız, nefes bile almıyor gibi.
Mert ise bir benim bir sudenin iyi olması için teselliler verip duruyordu.

Defalarca dua ettim ellerimi açıp,
O iyi olsun istedim.
Artık gözlerimden yaş akmıyordu,
Aklımda binlerce ihtimal vardı.

Ne olacak şimdi?

Ada yaşayacakmı?

Uyanınca benden nefret edermi ?

Etse haksızmı peki?

Hayır, sonuna kadar haklı.

Sevdiğim kadını koruyamadım.

Tıpkı yıllar önce annemide koruyamadığım gibi....

Yerde oturmuş beklerken adayı ilk gördüğüm gün geldi aklıma....

(18 yıl önce)

Yine parka geldim,uzaktaki kaldırımlara oturdum ve oyun oynayan çocukları izledim.

Yanlarına gidemezdim,
Çünkü yüzümdeki yaralardan korkuyorlardı...

Bu yüzden bana sadece onları izlemek düşüyordu...

Daha on yaşında olmama rağmen,
Babam benim ilerde onun işlerini devralmam için eğitiyor.

Ama ben istemiyordum ki...

Parktaki çocukları izlerken , küçük, çok tatlı bir kız çocuğu gördüm.
Gözleri, saçları çok güzeldi...

Daha dikkatli izlemeye başladım.
Sadece onu izliyordum.

Yüzümde benim bile farkına varamadığım bir tebessüm oluştu...

Ben onu izlerken birden başını çevirdi,
Ve göz göze geldik.

Biraz, yani belki beş, belki on saniye bakıştıktan sonra kız yerdeki bebeğini aldı ve bana doğru gelmeye başladı.

O an aklıma yüzümdeki yaralar ve tüm çocukların yaralarımdan korktuğu geldi.

Oda benden korkmasın diye hemen yerimden kalktım ve hızlıca yürümeye başladım.

İnşallah geri döner....

Ne kadar da şanslıyım (!),
Dönmediii!!

" heyyDur sana lan! Beni bekleee!)

Diye bağırınca bu kez koşmaya başladım.

Benden küçüktü, bu yüzden bana yetişemezdi.

Yani en azından ben öyle umuyordum.

" Dursana lan! Kime diyorum yaa dursana lann!!"

Sesi çok güzeldi , çok tatlı konuşuyordu ama duramazdım.

Benden korkardı, benden değilse bile- ki bu bile düşük bir ihtimal çünkü yaşıtlarımdan daha büyük duruyordum- yaralarımdan korkardı.

Peşimi bırakması için başımı çevirip;

" Bıraksana peşimi ya. Dön geri!"

MAFYA BEYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin