MAFYA BEY

(4.Bölüm/Gamzeleri Varmış...)

(medya: Ateş Soyhan..)

(Umarım beğenirsiniz 🧡)

(Ateş'in anlatımı ile...)

"Söyle"

" Abi depodayız, seni bekliyoruz."

" Tamam ben gelene kadar bişi yapmayın on dakika sonra ordayım"

" Tamam abi."

Düşmanlarım bir türlü durulmuyordu
Tam kafa dinlicem diyorum, tekrar biri ölmek için yalvarıyor.

(...)

" Söyle lan! Kimin maşasısın sen!?"

" Mert, oyuncakları getir bakalım. Belliki tatlı dilden anlamıyor bu kavad"

" Tabii istediğin başım gözüm üstüne"

(...)

Saatlerdir adama işkence ediyorum ama adam hala bişi demedi. Ama bu kez aklıma daha iyi bir fikir geldi.

"Son şansın, konuşuyor musun, yoksa susuyormusun?"

Başını olumsuz anlamda salladı.

" Son şans tekrar soruyorum, anlatacaısın?"

Yine hayır dedi. Peki günah benden gitti....

Masadaki penseyi alıp adama yaklaştım, o an gözlerinde bir korkunun geçtiğini gördüm.

Ellerinden birini tutup kendime çektim, ve önce işaret parmağını tuttum. Elini geri çekmeye çalıştı ama bırakmadım. Bunu kendi seçti sonuçta.

" Bu senin seçimindi. Sana iki kez tercih hakkı sundum ama sen reddettin. Yapacak bişi yok"

Penseyle tırnagını söktüm. Sonra sağ elindeki tüm tırnaklarını söktüm.

Çığlıklarından yüzümü buruşturdum.
Ne çok bagırıyor be.

" Tamam tamam yeter bırak artık anlatıcam dur"

" Şükür! Senin yüzünden ben yoruldum be"

Sandelyeye geçip oturdum.

" Anlat bakalım"

(...)

Anlattıkları hiç bir işime yaramazdı.
Bunlar zaten benim bildiğim şeylerdi.

" Abi buyur araba hazır"

" Siz arabayı eve götürün, ben yüricem biraz"

" Tamamdır abi"

Adamlarımı gönderip yüremeye başladım. Telefonum yanımda değildi. Bu yüzden miniğime yazamıyordum. 18 yıldır onu arıyordum. Ve sonunda bulmuştum.
Daha doğrusu , o beni buldu. Bana yazan yaramaz kız benim yıllardır özlemini duyduğum miniğimmiş. İlk başta anlamamıştım ama mesajları tekrar okuyunca anladım. İlk karşılaştığımız zaman da bana o cümleri kurmuştu o an kalbimde sönen yangının tekrar alevlendiğini
Hissettim. İlk karşılaştığımız zaman ben 10, o ise daha 6 yaşındaydı.
Ve peşimden koşarken, yere düşmüştü, daha doğrusu ben öyle sanmıştım. Yanına gidip iyi olup olmadığını sorunca, bana ' kalbim çıt oldu' demişti. Mesajda bu cümleyi görünce onu araştırıp çocukluk fotoğraflarını istedim. Ve o olduğunu anlayınca, bana verdiği söz aklıma geldi. Artık sözünü tutma zamanıydı.

Sokakta yürürken bi ses duydum.
Önce takmadım.
Sonra merak edip sesin geldiği yere yaklaştım. Ve beni öfkeden deliye döndüren o görüntüyü gördüm.