Yavaş yavaş kendime gelmeye başladım. Her yerim o kadar ağrıyordu ki hareket dahi edemiyordum. En son ne olduğunu bile şu anlık hatırlamıyordum. Gözlerimi kapaklar'ımı yavaş yavaş açmayı denedim. Çok zorda olsa açmayı becermiştim. Gözlerimi açtığımda tepemde ki ışıkla gözlerim kamaştı. Bu ışığı buraya hangi salak koymuştu? İnsan gözlerini açmakta zorlanıyor bu nasıl bir ışık? İyi de benim odamda böyle bir ışık yoktu ki. Acaba annemle babam bana hediye mi almışlardı? Eğer almışlarsa onlardan çok özür dileyeceğim çünkü onlara salak demiş olacaktım.
Gözlerim en sonunda ışığa alıştığında nerede olduğumu hemen anladım. Ben iyice hastane kızı olmuştum anlaşılan. Büyük ihtimalle yine aynı hastanedeydim. Bunu anlamanın tek bir yolu var o da doktorumu görmekti. Aslında ismini de öğrenebilirdim ama ne yazık ki bir önceki hastanenin ismine bakmamıştım salak gibi. Hemen oradan apar topar çıkmıştım.
Kafamı sağa doğru çevirdiğimde yan koltukta Çınarı görmek istemiştim ama gördüklerim kişiler beni şoka uğratmıştı. Yan koltuktakiler Annem ve Babamdı. Peki Annem ve Babam buradaysa Çınar neredeydi? Annem benim uyandığımı görünce hemen ayağa kalkıp yanıma geldi. "Kızım uyandın mı? Allah'ıma şükürler olsun." Hala kendime gelemediğim için sadece kafamı sallamakla yetindim. Babam, "Ben hemen doktora haber verip geliyorum." dedi ve hızlıca kapıya doğru yöneldi ve çıktı. Aklımdan bir türlü Çınarın nerede olduğunu düşünüyordum. Bana bir şey olduğunda Çınar hemen yanıma gelirdi ama bu sefer gelmemesi canımı sıkmıştı.
"Anne, bana ne oldu? Neden buradasınız?" Annem endişeyle bana baktı ve cevap verdi. "Kızım hatırlamıyor musun?" Kafamı hayır niyetinde salladım. Boğazım çok kuruduğu için canım aşırı su çekmişti. Anneme suyu gösterdim. Annemde hemen sürahinin yanına gitti ve bardağa su doldurup yanıma geldi. "Al kızım şifa olsun sana." Bardaktaki suyu bir dikişle bitirdim ve konuşmaya devam ettim. "Teşekkürler Anne." Elimdeki bardağı alıp bana tebessüm etti. "Rica ederim canım kızım benim." Çok oyalanmadan hemen aklımdaki soruyu sordum. Eğer sormazsam patlayacaktım. "Anne neden burada olduğumu söyler misin? Neden her yerim ağrıyor?" Tam annem cevap verecekti ki Doktor ve Babam içeriye girdi. "Günaydın Asmincim. Nasılsın şuanda?" Doktor, çok fazla kilolu değildi. Saçları Çınarınkilere çok benziyordu ve gözleri de...
"İyiyim teşekkür ederim sadece bedenim ağrıyor onun dışında bir şey yok." Doktor başını sallayıp yanıma geldi ve beni muayene etmeye başladı. Kontrolü bittikten sonra da nasıl olduğumdan bahsetti. "Bir kaza yapan birine göre gayet iyisin maşallah sana dayanıklı bir kız çıktın." Bu cümleyi duyunca gözlerim büyüdü ve şaşkınlıktan ağzım açık kaldı. "N-nasıl ya b-ben kaza mı yaptım?"
Adını bilmediğim doktor kafasını sallayarak yanıt verdi. "Evet, bilmiyor muydun?" Kafamı hayır anlamında salladım. "Biri tam olarak bana ne olduğunu açıklayabilir mi?" Doktor bana tamam dercesine kafasını salladı ve konuşmaya başladı. "Bir arkadaşınla eve dönerken motora binmişsiniz gelirken de otobanda dengenizi kaybedip kaza yapmışsınız." Ağzım şaşkınlıkla açıldığında kapatmaya çalıştım ama bir türlü kapanmamıştı. O yanımdaki çocuk Çınar olabilir miydi? O yüzden mi gelmemişti? Eğer o çocuk ise Çınara bir şey olmuş muydu?
"O yanımdaki çocuk Çınar mıydı p-peki?" Annem hızlıca kafasını salladı. "Evet, o çocuk Çınardı ama merak etme o da iyi hatta senden daha iyi." Rahatlarcasına ooh deyip rahatladım. O iyi olmasaydı şuan da ben ne yapardım? Onsuz ne yapardım?
Annem bir anda konuşmaya devam edince hemen gözlerimi Anneme çevirip dinlemeye başladım. "Neredeyse 4 saattir uyuyorsun eğer uyanmasaydın durumlar daha kötüye gidebilirdi. Allah'ıma şükürler olsun ki uyandın canım kızım. Merak etme Çınar sadece bacağını zedelemiş, biz ilk önce ona da bir şey oldu zannettik ama kendisi motor sürerken çok düştüğü için neler yapması gerektiğini bildiğini söyledi. Hatta sen uyurken de seni habire sen uyandın mı diye bile ziyaret etti. Anlaşılan onun için çok değerlisin kızım." Annemi dinlerken kendimi gülümsemekten tutamadım. Bana neler oluyordu böyle? İyice kafayı yemeye başladım galiba.
Doktor işinin bittiğini söyleyip babamla birlikte kapıdan çıktılar. Annem böyle romantik şeyleri çok severdi. O yüzden ne olup bittiğini de çabuk anlardı. Çınar hakkında daha çok bilgi edinmek istiyordum eğer kendi gözlerimle onun iyi olduğunu göremezsem kafayı yerdim. "Anne o zaman Çınar nasıl buraya geldi ayağını zedelememiş miydi?" Koltuğa oturup konuşmaya devam etti. "Zaten kimse onu tutamadı Asmin nasıl? İyi değil mi? Kanıtlayın o zaman, diye kafamızın içini yedi bizde onu sana göstermek zorunda kaldık." Başımı anladım anlamında salladım ve tavana bakmaya başladım. Tavana bakınca aklıma bir anda çok alakasız bir şekilde maçımın olduğu aklıma gelince hızla yanımdaki çekmeceye baktım ama telefonum orada yoktu. "Anne telefonum sende mi?"
"Kızım burada bile telefona mı bakıyorsun bırak artık şunu." Şu annelerin ünlü sözü... Bir kere de bizi anlasalar ne olurduki? Bildiğimiz varda bakıyoruz herhalde. "Anneciğim bugün maçımız vardı ona bakacaktım."
"Haaa! Kızım desene ya, maçın iptal olmuş." Bu cümleyi duyduğuma o kadar sevindim ki anlatamam eğer iptal olmasaydı çok üzülürdüm çünkü o maça Çınar da gelecekti.
Tekrardan tavana bakıp bir şeyler düşünmeye başladım. Düşünmeye öyle bir dalmışım ki kapı açıldığı an ödüm koptu ve irkildim. Kimin geldiğini görmek için kapıya doğru baktığımda Çınarın geldiğini gördüm. Çınar kapıyı açıp girdiği sırada gözlerimi kapattım ve uyuyormuşum gibi numara yapmaya başladım. Çınar kapıyı kapattığında gözlerimi açıp, Anneme sessiz olması için işaret parmağımı dudaklarıma yaklaştırarak sessiz olmasını söyledim. Annemde gülerek kafasını salladı ve bende gözlerimi kapattım.
"Daha uyanmadı mı?"
"Hayır, uyanmadı. Böyle giderse bunda bir iş var demektir." Çınar yavaş yavaş bana doğru gelip yanıma oturdu. Bir anda saçlarımla oynarken bende korkutmaya hazırlanıyordum. Dayanamayıp yüzüne doğru bağırdım. Çınar korkudan ayağa kalktı. O kadar mı korkmuştu ya?
"Allah seni bildiği gibi yapsın Asmin. Ödüm koptu ya." Gülmeye başlarken o da gülüyordu. "Nasıl korktun ama böyle korkuturlar insanı işte."
"Bir dahakine korkutamazsın bak gör." Kafamı aynen aynen diye salladım. Annem, "Ben sizi yanlız bırakayım. Arkadaş arkadaş konuşun." İkimizde tamam deyip Annemin çıkmasını bekledik. Çınar sessizce, "Tabiki de arkadaş arkadaş konuşacağız başka nasıl konuşalım ki zaten."
Bu cümleyle birlike Çınara döndü gözlerim. "Başka nasıl konuşalım ki zaten derken?" Kapıda olduğu bakışları bana doğru döndü. "Arkadaşız ya zaten, ondan demiştim."
"Haa tamammm."
"Sen nasıl anladın ki?" Gözlerimi kaçırarak cevap verdim. "Boşver ya." Çınar inatla gözlerini bana dikmiş bakıyordu. Onun da anladığını biliyordum bunu bilerek yapıyordu. "Ya anladın zaten Çınar daha neyi sorguluyorsun?"
"Oof tamam be sende hasta olunca bir değişiyorsun."
Gözlerimi devirip gözlerimi cama diktim.
Camdan bakmaya devam ederken, "Maçım da iptal olmuş." Dememle birlikte Çınarın gözleri de camdan bana döndü. Cama baktığını daha yeni fark ediyordum. "En azından seni izleyebileceğim." Kafamı evet anlamında sallayıp camdan izlemeye devam ettim. Birkaç dakika sonra annem ve babam kapıyı açıp içeriye girdi.
"Asmin kızım hadi hazırlan. Çınar sende birlikte eve gideceğiz."
"Ben kendim giderim gerek yok zahmet etmeyin." Ayağa kalkıp eşyalarımı elime aldım. "Yok Canım ne zahmeti olur mu öyle bir şey."
Çınar Annemin ısrarında daha fazla dayanamayıp pes etti. "Tamam ama bu seferlik." Annem tebessüm ederek, "Şimdilik bu seferlik olsun bakalım."
"Ben odama gidip geliyorum hemen." Hepimiz tamam dedik ve Çınar odadan çıktı. Şimdi hep beraber ailecek Çınarı bekliyorduk. Bence bu çok güzel bir şeydi. Çınar birkaç dakika sonra geldiğinde hepimiz hazırdık. Çok geçmeden asansörlerden aşağıya indik ve otoparka geldik. Babam şoför koltuğunda, annem hemen yanında ve bizde hemen arkalarındaydık. Yolculuk full konuşarak geçti. En sonunda eve geldiğimizde artık ayrılmamızın zamanı gelmişti.
"Her şey için teşekkür ederim." Hepimiz aynı anda, "Bir şey değil. Rica ederiz."
"Görüşürüz Asmin. İyi geceler."
"Sanada Çınar." İkimizde birlikte gülümseyip evlerimize doğru gittik. Yarın maçım olduğu için çok heyecanlıydım hemde Çınar izleyecekti. En sonunda birine Futbol oynadığımı kanıtlamış olacaktım.
******
Hala takip etmiyorsanız!!
Instagram= @kitapasigiiste_
Bütün yeni duyurular, yeni reelsler ve Mahperi ile ilgili sözler burada!!!!
Şimdiden teşekkür ederim canlarımmmm. 💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mahperi | Yarı Texting
Romantik"Kendini çok yoruyorsun. Bu kadar yorulmanı istemiyorum. Kendine zarar vermeni istemiyorum." ~ Çınar Karadağ
