Metanoia

15

**•̩̩͙✩•̩̩͙* ̊ ̊*•̩̩͙✩•̩̩͙* ̊*

✧༝┉ ̊*❋ METANOIA ❋* ̊┉༝✧

ˏ⸉ˋ‿̩͙‿̩̩̥͙̽‿̩̩̩̩‿̩̥͙̽‿̩͙ˊ⸊ˎ

'*•. ¸♡ ♡¸. •*'

♡

On beşinci bölüm - kütüphane olayı

꘎ ♡━━━━━━♡꘎

"BUNUN HAKKINDA NE DÜŞÜNÜYORSUN?" Marlene, Lyra'ya Witch Weekly'den bir sayfa göstererek söyledi. Oldukça yakışıklı bir büyücünün resmiydi - Lyra'nın bilmediği bir büyücü.

"O ateşli," diye itiraf etti, esnedi. Şu anda Büyü Tarihi vardı ve sıkıcı olduğunu söylemek yetersiz kalırdı. Lyra'nın henüz uykuya dalmamış olmasının tek nedeni, dergiyi her dakika burnunun altına iten Marlene'di.

Önlerinde oturan Alice ve Lily de dersten vazgeçmiş gibiydiler. İlki (muhtemelen Frank'e) bir aşk mektubu yazıyor gibi görünse de, ikincisi sınıfın diğer tarafında Sirius'un yanında oturan James'e bakıyordu.

Bekle. Ne?

Lyra gözlerini kırpıştırdı ve oturdu. Gözleri Lily ve James arasında fırladı ve kırmızı kafanın gerçekten erkek kardeşine baktığını gördü.

Olmaz.

Lyra hızla parşömeninden bir parça çıkardı ve çabucak çırptı:

Neden erkek kardeşime bakıyorsun? - L

Daha sonra Lily'nin masasına atmadan önce bir topa yuvarladı. Kırmızı kafa ayağa fırladı ve arkasını döndü. Lyra, Lily'yi işaret etmeden önce topu işaret etti. Arkadaşı ne dediğini biliyor gibiydi ve parşömeni açtı. Yeşil gözleri içeriği süpürdü ve yanaklarında bir allık belirdi. Olabildiğince hızlı bir şekilde bir cevap yazdı ve Lyra'ya geri attı.

Ben değildim!

Lyra içini çekti ve yazdı:

Evet, öyleydin. Biraz açıktı. Ondan hoşlanıyor musun?

Ne! Hayır!

Emin misin?

Evet . . . belki . . . Bilmiyorum!

. . . Bilmiyor musun?

O anda zil çaldı ve Lily ayağa fırladı. Lyra takibi takip etti ama arkadaşıyla yüzleşmek için döndüğünde, görüş açısından çoktan kaybolduğunu fark etti.

Görünüşe göre hassas bir konu olmuştu.

─•~❉᯽❉~•─

Sonunda Lily'yi bulmak için LYRA birkaç saat sürdü. Kendini yedinci kattaki boş sınıflardan birinde o kadar iyi gizlemişti ki, Lyra onu bulduğunda, tırmanmak zorunda kaldığı tüm merdivenler nedeniyle ağır nefes alıyordu.

"Merlin, Lily, lütfen binlerce adım atmak zorunda olmadığım bir yere saklan—" Lily'nin yanaklarından gözyaşlarını sildiğini görünce ayrıldı. "Sorun ne? Benim yüzümden mi? Ah Merlin, çok üzgünüm! Böyle demek istemedim. Yapmamalıydım. Üzgünüm—"

"Bu senin suçun değil," dedi Lily, yerde oturduğu yerden ayağa kalkarak. "Ben sadece . . ." O geride kaldı.

Lyra hızlıca "İstemiyorsan bana söylemek zorunda değilsin" dedi.

"Hayır, o değil." Dudağını ısırdı, çok belirsiz görünüyordu. "Bence haklı olabilirsin." Çok sessiz çıktı ve Lyra onu yakalamak için eğilmek zorunda kaldı.

"Ben . . . doğru muydum?" Lyra tekrarladı, oldukça belirsiz. "Hakkında—aman tanrım—"

Lyra geniş gözlerle ve ağzı açık olarak Lily'ye baktı.