The King's Little Maid

ROYAL AFFAIR 29

His majesty

Binalot ng kaba ang puso ko nang makita ko ang nanlilisik na mga mata ng reyna.

"Guards!" Tawag niya sa mga royal guard na nasa labas lang.

Queen Phoebe point her finger towards Eris, rason para magsimula akong kabahan para sa aking kaibigan. Ayokong madamay siya rito. Wala siyang kasalanan.

"Put that servant to another cell, she'll face her own punishment for going against the kingdom rules and for helping a traitor to escape." She commanded.

Sunod-sunod akong umiling sa mahal na reyna.

"Your majesty! Wag po ang kaibigan ko! Walang pong kasalanan si Eris, pakiusap, mahal na reyna!" My eyes started to get teary when I saw the guards took Eris away from me.

"Your majesty!" I begged.

I look at Eris, she only gave me a smile and mouthed, "Ayos lang ako."

Umiling ako habang umiiyak. "Eris..."

"Take her out." Utos ng reyna.

Nang naiwan kami ng reyna ay saka ulit akong sumubok na pakiusapan siya na palayain si Eris.

"Your majesty, hayaan niyo na po si Eris. Wala po siyang kasalanan..." I pleaded.

She look at me with disgust.

"Do you see yourself right now, servant? You look like a mess. You're so disgusting." She firmly said. She took a few steps forward, the disgust expression remain on her face.

"You want to escape? Sorry, darling, but that would be impossible. You need to die first before you leave this place!" She snapped.

Bumagsak ang mga mata ko sa mga nakakuyom niyang palad.

"How was it, Liyana? How's the performance of my husband? Are you satisfied with his c*ck? Is it big? Masarap ba? Ha?! Answer me, slut?!" She demanded.

I bit my lower lip. "P-patawad, Your majesty..."

"I don't need your apology, slut! Fucking answer me!"

I lowered my head. I started to play with my fingers. I don't know what to say.

"Oh, why am I even asking? Of course! You fucking love it! He even got you pregnant!" She sneered.

Nalaman niya? Paano?

"I heard you, Liyana. You told your secret to your friend and unluckily, I heard you." She smirked at me.

"Sadly, your happier days with his majesty ends here. You and your baby will be dead tomorrow. I want both of you dead." She emotionless declared.

Sunod-sunod na pumatak ang luha ko.

Bago pa ako magsalita ay mabilis na siyang tumalikod at naglakad palayo habang naiwan naman akong mag-isa at umiiyak.

Nilapat ko ang palad sa aking may umbok na tiyan.

"Baby, I'm sorry..." I whispered.

Habang binibigkas ko ang mga salitang iyon ay durog na durog ang puso ko. I Just want to live for nine months, until I give birth.

"I'm sorry..." I cried.

Napabalikwas ako ng bangon nang dahil sa isang masamang panaginip. My heart clenched painfully everytime I remember how I pleaded for my baby's life.

And everytime I remember my unborn child, all I could say is I'm sorry.

I took a deep breath first before wiping away my tears. Ganito na lang palagi ang senaryo ko tuwing umaga. Minsan ay nagigising ako ng madaling araw at umiiyak. Sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko'y tila ba nararamdaman ko ang malalamig niyang titig sa akin.

How I wish na sana nagka-amnesia na lang ako para hindi ko na maalala ang madilim kong nakaraan. Hindi sana ako nasasaktan ng ganito.

At dahil maaga naman akong nagigising ay napagpasyahan kong paghandaan ng agahan ang hari ng palasyong 'to. Hindi ko alam kung bakit wala siyang mga taga -silbi. May mga royal guards na nagbabantay sa buong palasyo pero ni isang tagasilbi ay wala. Ako lang.

Minsan hindi ko mapigilan ang makaramdam ng takot sa tuwing naglalakad ako sa mahabang pasilyo ng palasyo. Pakiramdam ko ay bigla na lang may hahablot sa 'kin patungo sa isang madilim na lugar.

Masyadong misteryoso ang may-ari ng palasyong 'to.

Saktong kakalapag ko ng huling putahe sa mahabang lamesa nang pumasok ang misteryosong hari na nakapamulsa at walang emosyon ang mukha. Nagtungo siya sa kaniyang upuan at tahimik na umupo.

Agad ko namang sinalinan ng tubig ang kaniyang baso. Nang makitang maayos na ang lahat ay nagpasya na muna akong bumalik sa kusina. Pero bago pa ako makalabas ng hapag ay narinig ko siyang nagsalita na ikinataas ng mga balahibo ko sa katawan.

"What's your name again?" He coldly asked.

Seriously? Hanggang ngayon hindi niya pa rin tanda ang pangalan ko? Ilang beses niya nang tinanong ang pangalan ko at ilang beses ko na ring  sinagot iyon.

"Liyana, Your majesty." I answered.

"Where are you going, Liyana?" He asked. My heart skip a beat because of his question.

"Babalik na po sa ako kusina."

"Why don't you join me here?" Another unexpected question from him. Is he inviting me to eat with him?

"Uh.. Your majesty kasi—" I was cut off by him.

"Whatever." Masungit niyang saad bago nagsimulang kumain. Hinidi niya na ako kinausap pagkatapos.

Bahagya akong nagtaka sa inasta niya. Yumuko ako bilang pag galang bago tumalikod at tumungo sa kusina. He's really weird sometimes.

Nang sumapit ang hapon ay nagtungo ako sa hardin dahil balak kong magdilig ng mga bulaklak. Isa sa pinakapaborito kong spot sa palasyong 'to ay ang malawak na hardin. Mas doble ang laki at lawak ang hardin dito kumpara sa huling palasyo na pinasukan ko. Sobrang daming magagandang bulaklak.

Pero hindi ko inaasahan na makikita ko ang mahal na hari sa hardin. He's standing in front of white roses. There's something in his eyes while staring at those flowers. Paborito niya kaya ang puting rosas?

Kahit kinakabahan ay dahan-dahan akong naglakad palapit sa kaniya.

He's really tall, I wonder how old is he? Stop it, Liyana. Stop being a curious cat.

"Paborito niyo ba ang puting rosas, Your majesty?" I asked nang tuluyan akong makalapit sa kaniya.

Hindi siya tumingin sa gawi ko. Ilang segundo rin ang lumipas bago siya nagsalita.

"No." He answered.

"Kung ganoon ay nagagandahan ka lang po?"

Bahagya akong kinabahan nang mag-angat siya ng tingin. "Why are you so chatty today?"

"Uhm... nagtatanong lang po, Your majesty." May alanganing ngiti na sagot ko.

"Tsk." Masungit na aniya bago tumalikod at lumakad pabalik sa loob ng palasyo.

He's an ice king indeed!