Yeniden Sevmek |bxb Texting

Bölüm: 20

Merhabalar

☘️🍁☘️

Keyifli okumalar

Çınar'dan
==========

Can'lardan çıktıkdan sonra otobüs durağına geldim. Attığı konuma baktığımda buraya yakın bir yer olduğunu görmüştüm. Taksiye verecek kadar zengin olmadığımdan otobüsle gidecektim. Heyecandan ayaklarım, ellerim titriyordu. Kalbimde durdu duracaktı. Adam sakince deseydi ki, gel bulaşalım, konuşalım bu stresi, bu korkuyu yaşamazdım. Nerdeyse ölecem ya.

Bineceğim otobüs geldiğinde binmiştim. Yol kısaldıkca benim heyecanımda artıyordu. Can'ın dediklerini düşünüp sakinleşmeye çalışıyordum.

İçimden 'Allahım inşallah kötü bir tepki vermez. Sakin sakin konuşur. Reddedersede sakince söylesin. Dövüp öldürmesine gerek yok. Amin' diye geçirdim.

İnceğim durağa geldiğimde otobüsten inmiştim. Telefonumu çıkartıp attığı konuma baktım. Yaya geçidinden karşıya geçecektim. Bir iki kere yolu konturol ettikden sonra yürüdüm.

Resmen ayaklarım geri geri gidiyordu. Beni bulma ihtimali olmasaydı hayattda gelmezdim de işte malesef biliyor. İçimden dua ede ede karşıya geçerken sağ tarafımdan gelen korna sesiyle sağıma baktım. Beyaz araba hızla üzerime doğru geliyordu. Ne yapacağımı bilmezken telaşla koşup karşıya attım kendimi. Kolum kaldırıma çarptığında kafamda kolumun üzerine düşmüştü.

Gözüm kararırken kulaklarım uğulduyordu. Bi'anlık hafızamı kaybettim. Birisi omzumdan tutup kaldırmaya çalıştığında kendime gelmiştim. "Beyefendi iyi misiniz?" Adamın sesi uzaktan geliyordu.

"Kolum." Dedim. Kolumu kaldırdığımda hiçbir şey hissetmemiştim. Yani kolumu görmesem var olduğunda haberim bile olmazdı. Öyle hissetmiyordum. Diğer elimle aşağıya doğru sarkan kolumu tuttum. Karşımdakı adama bakıp "Kolumu hissetmiyorum" korkuyla dedim. Birkaç kişide başıma toplanmıştı.

"Tamam kalkın hastahaneye gidelim." Dedi. Kulağımın uğultusu gitmiş, adamın dediklerini daha iyi duyuyordum.

"Tamam." Deyip adamın yardımıyla ayağa kalktım. Ve yine adamın yardımıyla arabaya bindim.

~~~~~~~~

Hastahaneye geldiğimizde kolumu röntgen yapmışlardı sağ kol kemiğim ve bileğim kırılmıştı. Ağrılı acılı geçen tedaviden sonra kolumu alçıya almışlardı. Ne olur ne olmaz diye de benden kan almışlardı.

Koluma serum takılı şekilde odaların birinde yatıyordum. Kapı hızla açıldığında bakışlarım oraya döndü.
"Çınar!? İyi misin?" Can'la, Berkay gelmişti. Arabadayken Can'ı arayıp haber vermiştim.

"İyiyim iyiyim bir şeyim yok. Allaha şükür ölmedim." Deyip gülümsedim. Yanıma gelip beni baştan aşağı süzdü. "Kolun acıyor mu?" Diye sordu.

"Yok acımıyor iyiyim."

"Çınar ağacı noldu? Dallarından biri kırılmış? Nasıl becederdin?" Berkay yarı alayla konuştuğunda göz devirdim. Canım eniştem sürekli benimle uğraşıp duruyordu.

"Sorma enişte sorma. Yolu geçerken araba çarpmasın diye kolumu feda ettim." Üzgünce demiştim.

"Bunada şükür, iyi kurtarmışsın. Geçmiş olsun." Dedi.