-Eee kardeşim, hazır mısın?
Bu kolyeyi yapanın bin belasını versin öncelikle, teşekkürler.
İyiki bir kolye takmasını istemiştim. İki saattir kıvrandırıyordu beni, hoşuna gidiyordu!
Yinede sakinliğimi koruyarak üzerimde ki yeşil elbiseyi düzeltirken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝐿𝑒𝑦𝑎 𝐾𝑖𝑟𝑠𝑎𝑛 /
Okula uyum sağlama girişimi başarısız..
Hiçbir şey bilmeden gelmiştim sanki nerdeyse, dersleri dinliyordum anlıyordum da. Ama niyeyse yapamıyordum. Belki de ben anladığımı sanıyordum?..
Bu sırada ise Çağan neredeyse her teneffüs burdaydı. Hakkını yemeyelim her teneffüs burdaydı belki kontrol etme gereksinimi duyuyordu belki annem ondan böyle rica etmişti bilmiyorum, ama yinede yalnız olmadığımı bilmek güzeldi.
Öğle arasına çıkacağımızı belirten zilde çaldığında matematik defterini Bi hışımla kapattım. Sonunda ayağa kalkabildiğimde Çağan'ın önce ki arada gösterdiği dolabıma ilerledim. Çantamı içine tıkıp kilitlediğim sırada hemen yanımdan ses gelince irkilerek bir iki adım geri çekildim. "N'aber güzelim?"
"Kendi güzelliğimden nefret ettim teşekkürler" Yan sınıftan biriydi ama anladığım kadarıyla bu sınıfında yarı zamanlı öğrencisi haline gelmişti, herkesle iyi anlaşırken ise bana niye nefretle yaklaştığını sınıfta iki kıza sorduğumda abiciğime bağlamışlardı.
Elinde anahtarı çevirerek bana uzattığında sakince elimi uzattım, amacım almak değildi ve zaten tutamamıştımda. "Ne? o kardeşin yokken bir hiç olduğunu söyleme bana? Ah kıyamam.."
Sabırla Bi nefes aldığım sırada karşıda kendi dolabını kilitleyen kızdan ses yükseldi. "Versene kızın anahtarını Ömer! Bu gidişle Bi dayak daha yiyeceksin abisinden!"
"bak işim gücüm var, ver anahtarımı gideyim işte!" Gülüp etrafımızda durmuş bizi izleyenlere döndü. O an fark etmiş olabilirdim, beni küçük düşürmeye çalışmak ha?
"Sende yanında abiciğin yokken sanırım sadece basit bir kızdan ibaretsin? Öyle pekte dedikleri gibi dikkat edilecek birşeyin yok, kardeşin gibi. O da yanında arkadaşları yokken bir hiçten İb-AHHH" Bacak arasına geçirdiğim tekme ile iki büklüm olan vücudu sayesinde saçlarını kavrayıp başını yanda ki dolabın kapağına sertçe geçirdiğimde elinden düşürdüğü anahtarı kenara iterek aldım.
Bunu ben mi yapmıştım şimdi?
Etraftan benim şaşkınlığıma eşdeğer şaşkınlıkta sesler yükseldiğinde sanırım arkadaşı biraz sinirlendirmiş olmalıyım ki kanayan burnunu tutarak attığı bakışlar ecelimin geldiğini söylüyordu. Üzerime geleceğini anladığımda arkamı dönüp anında merdivenlere koşmaya başladım, şuan beni kurtarabilecek tek bir kişi vardı.
