Bir Sır Gibi

•𝐸𝑝𝑖𝑠𝑜𝑑𝑒/ˢᵉᵛᵉⁿ •

𝑌𝑎𝑧𝚤𝑚 𝑡𝑎𝑟𝑖ℎ𝑖 / 08.07.24
𝑌𝑎𝑦𝚤𝑛 𝑡𝑎𝑟𝑖ℎ𝑖 / 09.07.24

Roma iptal gençler biz okula gidiyoruz

⋆｡ﾟ❀ུ۪ ◄••❃ུ۪ ❂❃ུ۪ ••►❀ུ۪ ﾟ｡⋆

𝐿𝑒𝑦𝑎 𝐾𝑖𝑟𝑠𝑎𝑛

Tam havaalanına geldiğimiz sırada Çağan'ın telefonu çalmış ve arayan okulun spor hocası olduğu için Çağan açmak zorunda kalmıştı, aslında bu telefonlarımızı kapatmaya karar verdikten 5 saniye falan sonra gerçekleşmişti.

Bu akşam maç olacağı için bütün gün antrenman yapmak üzere hoca oyuncular için izin almıştı ve hemen Çağan'ın okulda olmasını istemişti. Bu yüzden Çağan şansına, bahtına ve aklına her türlü 'alın yazısı' anlamına gelen şeylere saydırarak arabayı okula çevirmişti.

-özür dilerim.
Arabadan inerken söyledikleri bunlar olurken tabiki bir alışılmışlık haline gelen kolunu omzuma atmıştı.
-alacağım olsun, ha abicim?

Benim çantam sırtımdayken o çantayı elinde tutmuştu. Bahçede ki sahada yaklaşık olarak 12 kişi saydığım sırada hoca sahadan Çağan'a seslenmişti.
Çağan ise üzerini değiştirip geleceğini söylerken ben derse çoktan 10 dk falan geç kalmıştım.
Birlikte okula girdiğimizde o alt katlara yönelirken ben üst kata çıkmak için yönelmiştim ki birden bire adımı seslenince trabzana yaklaşıp aşağı baktım.

Yüzünde ki sırıtış adeta ben bir takım haltlar yiyecem ve sende İstesende istemesende ortak olacaksın der gibiydi. Bu yüzden istemsizce yutkundum
-Fazla yerleşme.

Tek dediği bunlar olurken merdivenlerden inip gözden kaybolduğunda yine ne yapacağını merak ederek sınıfa çıktım. Hoca ise sınıfa girdiğimde ders anlatmaya hiç ara vermemişti, hatta derse girdiğimi farkında mı acaba diye düşündüm bir ara. Ders zaten sözeldi bu yüzden çantamı masanın üzerine koyarken arkama yaslandım.
İlk ders bittiğinde camın kenarında oturmanın faydalarının tadını çıkararak çenemi avucuma koyarken Camdan dışarıyı izlemeye başlamıştım bu sırada ise cama birden vuran top ile korkarak geri çekilirken baş parmağımla damağımı çektim.

Kimdi bu gereksiz?

Başımı Camdan çıkarıp aşağıya baktığımda bana bakarak sırıtan Çağan ile karşılaştım. Şaşırdım mı? Hayır. Birşeyler yapmasını bekliyordum zaten. Ona ters ters bakarken kalede olduğu için tam kafasına doğru gelen top ile gözlerim büyürken odağı anında topa kaymış ve hızla ellerini kaldırarak topu suratından santimler ötede yakalamıştı. Topu tekrar ileri fırlattığı sırada arkadan biri benim adımı seslenince kendimi içeri çekip arkamı döndüm.

Üzerinde futbol forması olan Arda ile karşılaştığımda kaşlarım kalkarken o nefes nefese bir şekilde sırıtıyordu.
-Çağan, aman yani hoca seni aşağıya çağırıyor.

Hiç inanmadığımı belli eden bir bakışla ona bakarken sınıfta ki dedikodu meraklısı kızların bize baktığını fark ettim. Ancak hiç onları takmadım, Arda ise bakışlarım karşılık gergince gülümserken umutsuz bir çabayla eklemişti.
-Valla..

-Arda?
-Evet?
-Çağan paşamın keyfi beni görmeyi çok istiyorsa kendisi gelebilir. Ona aynen böyle de tamam mı? Canım abiciğim çok seviyorum onu. Eminim biliyordur..
Arda başını siz adam olmazsınız dercesine sallayıp gülerek aşağı inerken ben tekrar yerime oturdum Bi kaç dakika sonra telefonum çaldığında ekranda yazan isim ile gülümseyerek telefonu açtım.