-Eee kardeşim, hazır mısın?
Bu kolyeyi yapanın bin belasını versin öncelikle, teşekkürler.
İyiki bir kolye takmasını istemiştim. İki saattir kıvrandırıyordu beni, hoşuna gidiyordu!
Yinede sakinliğimi koruyarak üzerimde ki yeşil elbiseyi düzeltirken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆｡ﾟ❀ུ۪ ◄••❃ུ۪ ❂❃ུ۪ ••►❀ུ۪ ﾟ｡⋆
𝐿𝑒𝑦𝑎 𝐾𝑖𝑟𝑠𝑎𝑛 /
Dikkatimi elimde ki kitaba vermeye çalışırken dizimi gerginlikle sallamaya devam ettim. Buğu yapan camdan dışarıda ki soğuğu az biraz tahmin edebiliyordum.
Annem yanımda iki de bir bana bakıp dururken ağzımı açmamakta kararlıydım şahsen. Neden onların evine giden biz oluyorduk ki? Kitabı bırakıp bez çantamın içine koyarken salık bıraktığım saçlarım bunalttığı için sıkı bir şekilde bağladım, küpelerin arasına sıkışan saçlarımı çekiştirirken ise diğer elimle camı silip dışarıya baktım. Şehir içinde ki kalabalığa bakılırsa yeni durağımız burasıydı, kırmızı ışık yandığında durduğumuzda annem en sonunda derin bir nefes aldı. "Leya konuşur musun benimle lütfen? Sana bu kararımı söylediğimden beri ağzını açmadın, itiraz etmedin ama kabul ettiğine dair bir şey de söylemedin. Korkutuyorsun beni kızım"
"Ne diyim anne? O adamdan neler çektiğimizide biliyorum. Kurtulmak için çabaladığımızı da, ama çözümün bu olacağını düşünmemiştim hiç" Babam alkoliğin tekiydi, daha doğrusu üvey babam. Ben gerçek babamı hiç tanımadım annem bana hamileyken onu terk etmiş, annemi ise köyden bir adamla evlendirmişler. Tabi adam demeye bin şahit gereken biriydi kendisi, elinden kurtulmak için denemediğimiz yol kalmamıştı her seferinde bulmuş ve yakalamıştı bizi. ancak en nihayetinde buradaydık. Ve bunu tam zamanında yapmıştık çünkü beni satmak için baya hevesliydi.
Annem başka bir adamla tanışmıştı bir yıl önce, ve bum! Evlenmeye karar vermişlerdi. Tamam buraya kadar herşey tamamdı ama eski arkadaşlarımı bu kadar çabuk geride bırakacağımı tahmin etmemiştim. Bütün çevrem geride kalmıştı, o adamın içinde olduğu yaşantımda ki iyi şeyler. Annem adına şuanlık mutluydum, evlenmeye karar verdiği adamla hiç tanışmadığım için nasıl biri olduğunu bilmiyordum ama dediğine göre iyi biriydi. O iyi olduğu sürece bende iyi olup alışabilirdim bu yeni aile düzenine.
Annemin heyecanının farkındaydım ve bende burda durmuş çocukluk ediyordum. "Bana.. Biraz ondan bahsetsene?"
Gözlerinde ki minnettar bakış karşısında gülümserken sırtıma çıkan kazağımı çekiştirerek ona döndüm. "Bence çok seveceksin Barış abini, çok kibar ve tam bir beyefendi. Oğlunu da aynı o şekilde yetiştirmiş birebir kopya resmen"
"oğlu mu?" Bana bu bilgi verilmemişti ama! Birde üvey kardeşim mi olacaktı?
"sana hiç söylemedim mi? 18 yaşında Lise son sınıf. Çok başarılı. İsmi neydi?..." Annem ismini hatırlamaya çalışırken burda soğuk terler içinde kalmıştım resmen. Kardeşte değil Abi! Bir üvey abim olacaktı? Tamam her zaman bir abim olsaydı nasıl olacağını merak etmiştim ama.. Yani hayır iki ergen aynı evde.. Kıyamet kopardı.
