(Completed)လေငွေ့သွင်သွင် ဝှေ့ထင်ထင် ချစ်တေးသံစဉ် ပျံ့လွှင့်၏

လေငွေ့သွင်သွင်(၁၈)

Unicode
*********

နေ့လယ်က သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းထားတဲ့မိုးဟာ ညနေတော့ လုံးလုံးတိတ်သွားကာ ကောင်းကင်က တစ်ဖန်ပြန်လည်ကြည်လင်လို့လာသည်။ ထူးထူးခြားခြားဆိုသလို မိုးတိမ်များပင် ကင်းကာ ကြယ်ရောင်စုံတွေက တလက်လက်။

နီယွန် ပယင်းရဲ့ အခန်းရှေ့မှာ အကြာကြီးရပ်ကာ ပယင်းကို ခေါ်သင့်မခေါ်သင့် စဉ်းစားနေမိသည်။ အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးအရှိန်နဲ့ အိပိမောကျနေလျှင် သူ့ကြောင့် အနှောက်ယှက်ဖြစ်သွားမှာလဲစိုးရိမ်စွာ။ ဒါပေမယ့် နေ့လယ်ထဲက သူ့ကိုစိတ်ကောက်သွားတဲ့ပယင်းဟာ တစ်ညနေလုံး စကားမပြောဘဲနေတာကြောင့် သူ့မှာ မချင့်မရဲ။ သူရှင်းပြချင်သည်။ သူလိမ်ထားမိတာက မကောင်းတဲ့အကြံနှင့် မဟုတ်ကြောင်းကို။ တံခါးခေါက်သင့် မခေါက်သင့် ချီတုံချတုံနှင့် အချိန်က တရွေ့ရွေ့။
အခန်းထဲက ပယင်းမှာလဲ အိပ်မပျော်။ မျက်ဝန်းတွေ မှိတ်လိုက်တိုင်း နေ့လည်ကအနမ်းတို့က အတွေးထဲရောက်လာကာ လူကရှိန်းတိန်းတိန်း။ ဝမ်းနည်းတာရော ရှက်တာပါ ပေါင်းပြီး တစ်ညနေလုံး နီယွန်ကို သူစကားမပြောဖြစ်။ အခုချိန်လောက်ဆို သူ့အိပ်ခန်းရှေ့မှာ ရှိနေလောက်မှာမှန်း ပယင်းနှလုံးသားက အတပ်သိနေလျက်။ သို့ပေမယ့် သူ့ဖက်ကစပြီး တံခါးမဖွင့်ချင်။ ဝမ်းနည်းစိတ်က ရင်ထဲတလှိုက်လှိုက်။ သူ့အပေါ် ဘာလို့များ ဖုံးကွယ်ထားရက်တာလဲဆိုတဲ့အတွေးက ရင်ထဲအပြည့်။ သူငါ့ကိုလှောင်ရယ်နေမလားလို့ သိချင်စိတ်နဲ့ ဖုံးထားတာလား၊ ငါ့လုပ်ရပ်တွေကို ထိုင်ဟားဖို့ ဖုံးကွယ်ထားတာလား....။ အတွေးပေါင်းစုံက လူကိုနှိပ်စက်လျက်။

"ပျင်း..စကားပြောချင်လားဟင်"
အခန်းတံခါးရှေ့က တိုးဖွဖွ တောင်းဆိုသံ။

ပယင်းချက်ခြင်းမဖြေဖြစ်။ သူသာမဖြေလျှင် စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စောင့်လေမလား။ အရေးမစိုက်စွာ ထွက်ခွာသွားလေမလား..။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ တံခါးခေါက်သံ ထပ်ထွက်လာကာ

"ပျင်း..ကြယ်လေးတွေက ပျင်းကိုတွေ့ချင်လို့တဲ့၊ ထွက်တွေ့မလားဟင်"
ပယင်း သူ့အိပ်ခန်းပြတင်းကနေ မြင်နေရသည့် ကြယ်ရောင်စုံကောင်းကင်ကိုလှမ်းကြည့်ကာ ထရီလိုက်မိပြီး ခုန်စွခုန်စွဖြင့် တံခါးသွားဖွင့်လိုက်သည်။ဒီကောင်လေးက သူ့စိတ်ကို ဘယ်လိုချော့ရမလဲ ကောင်းကောင်းသိနေနှင့်လေပြီပေါ့။