"Mühürlendiğini gözünün içine baktığımız kişiyle yaşayacağımız anıları gördüğümüzde anlıyoruz. Ben seni, bizi o kadar güzel gördüm ki Ayçıl... Parlayan bir ateştin dağılan kızıl saçlarınla, parlayan yeşil gözlerin, toprağa oturmuştun dizlerini saran...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Architects-When we were young, 44phantom-hurricane
5.Bölüm: "Beyaz Kasırga Ateşi"
"İçinde var olan gücü hissetmen değil olay Meyra, onu vücudunun her yerinde hissetmen, hareket ettirmen gerekir." dedi İlkim Hanım. Betondan oluşan bu yapı bir ırmak adasına benziyordu. Ortada bulunan beton adada İlkim Hanım ve ben varken çevremizi saran bir su birikintisi vardı. İlkim Hanım kendi elementi olan ateş elementini kontrol etmeyi bana da öğretiyordu. "Onu gözünde büyütme unutma 'onu güçlü kılan sensin'" gözlerimi kapatıp odaklandım.
İçimde enerjiyi hissediyorum ama onu naıl vücuduma yayacaktım ki? "Onu somutlaştır; boyutunu,rengini,şeklini hayal et," gözümün önünde kızıl ışıklar belirdi. İnce, uzun dönen bir ateş hayal ettim. İşte şimdi göğüsümde varlığını hissediyordum. Bacaklarımın etrafı da gezdiğini düşündüm. "Şimdi gücün elinde toplanmasına izin ver.
Bacaklarımın etrafında dolanan ateşin koluma ardından ellerimi sarmasına izin verdim. Avucumun içinde hissettim " sonra yavaşça gözlerimi açtım ve avuçlarımın içinde dönen kıvılcımları gördüm.
İnanılmazdı!
Tanrım tüm bunlar sahiden gerçekti!
"Başardım." dedim heyecanla İlkim Hanım da oldukça sevinmiş olacak ki heyecanını sesine vurarak,"başardın kızım." dedi. Kısa bir an gözgöze geldik. Gözlerinde bariz gözüken çaresizliğe tanık oldum. Bir annenin çaresizliği.
Avuçlarımdaki güç geri gitti "Daha yeni başlangıç ama Barlas haklı, dediği gibi sen çok hızlı öğrenip kontrol edebileceksin. Daha önce kimse ateşi bu kadar hızlı kontrol edememişti." dedi.
🌬
"Sonra birden elimde belirdi!" sabah eğitimde olanları heyecanla Barlas'a anlatıyordum. O ise sakin bir gülümsemeyle dinliyor, heyecanla anlattığım yerlerde gözlerini büyüterek tepki veriyordu. Şaşırmıyordu anlıyordum sadece heyecanımı karşılıksız bırakmıyordu.
Kaldığımız evin önündeki bahçede oturuyorduk derken Batın, Artun ve Rüzgâr yanıma geldi.
"Annem anlattı abla sabah bir ateş savaşçısı gibiymişsin." dedi Rüzgâr. Gülsemde bu abartısına göz devirmiştim. Barlas'tan sonra alıştığım diğer insan Rüzgardı. Her ne kadar Barlasla aramdaki güven hissi mühür kaynaklı olsada...
"Yok o kadar değil ama iyibiriş çıkarttım bence?" dedim. "Bence sen tamamsın artık seninle yeni iş birliklerimiz olabilir." diyerek ormanda karşılaştığımız güne deyindi.
"Hey! Senin o dediklerimi duymamış olman gerekirdi?!" dedim sesimde engel olamadığım bir nazla.
Meyra sen kendinde misin? Artık toparlanıp gerçekçi bakar mısın?
