"Mühürlendiğini gözünün içine baktığımız kişiyle yaşayacağımız anıları gördüğümüzde anlıyoruz. Ben seni, bizi o kadar güzel gördüm ki Ayçıl... Parlayan bir ateştin dağılan kızıl saçlarınla, parlayan yeşil gözlerin, toprağa oturmuştun dizlerini saran...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen her şey istediğiniz gibi gitmez. Hayat planlarınıza uymaz çünkü kendini hatırlatmak ister. Ben burdayım bak! ve sen beni unutmadan planlar yapamazsın, der. Şahsen ben mezun olduktan sona çalışır, para biriktirip eğer birini seversem evlenir ve ölürüm gibi bait bir hayat planlamıştım.
Küçükken daha farklıydı bu planlar. Büyüyecek ve babamı bulacaktım onu buunca annem beni sevecek ve, aferin kızım, diyecekti ve mutlu büyük bir aile olacaktık belki bir kardeşim bile olacaktı. Küçükken detay düşünmeye vaktim olurdu. Bahçede o ağacın dibinde otururken bahçe kapısına bakar ve bu hayalleri kurardım. Küçükken her şey daha basitti gibi geliyor bazen sonra aklıma umutsuz bekleyiş ve aşağılanmalar aklıma gelince anlıyorum, ne küçük bir kızken ne de koca bir kadın olduğunda hayat basitleşiyor.
Kare püfları olan krem koltukta dizlerimi toparlamış dışarıda uçuşan yaprakları izliyordum. Yavuz dizime kafasını koymuştu, saçlarıı okşuyordum. iri gözleri mayışmış kapandı kapannnacak hale glmişti. Valiant'ta hava soğuktu. Perilik dersleri devam ediyordu eski uzunluğunda değildi çünkü sevgili öğretmenim(!) bana bu işi kaptığımı ve gittikçe ustalaştığımı söylemişti.
"Meyra?" Barlas'ın sesiyle irkilerek ona döndüm. Yüksek çıkmamıştı sesi ama benim düşüncelerim yüksekti. Bana doğru geldi ve alnımı öptü sonra beeklemediğim bir şey yaptı ve eğilip Yavuz'un nemlenip alnına yapışan saçlarını geri itip alnını öptü. Yavuz ise çoktan uyumuştu. "Barlas..." sesim minnet yüklü çıkmıştı. Neye teşekkür ediyordum? Belki onu sevmesine belki sahiplenmesin...
"Meyra o burda iyi olacak daha fazla üzme kendini ne olur" diye fısıldadı Barlas. Bu fısıldama yalvarış doluydu. Yavuz'un yanımda olduğu süre boyunca onunla aramdaki benzerlikleri görmüş ve istemeden de kendimi görmüştüm. Terk edilmiş çocuklardık biz. Ama onu seven çok insan olacaktı.
"Üzmüyorum ki ben Barlas." parıl parıl gözletiyle bana bakan bu adamı nasıl üzerdim ki. Canımdı canım.
Anlatsana biraz mesela ne kadar canın.
"Eğitimlere başlayacak yarın" dedi Yavuz'a bakarak. Evet evet bir de bu mesele. Yavuz diğer yavrularla eğitime başlayacaktı. Sürü onu kabullenmişti.
Hevesle kafa salladım. Dedim ya onu seven çok kişi olacaktı.
"Ve taabi psenin derslerin bitmek üzere olduğundan artık kurt eğitimlerine başlayacaksın." Kurtulamadık işte! Kurba kesip kedi kısırlaştırmak istiyorum artık! Kurbağ kesmek mi?
"Ve küçük kurt bu sefer derslerinden kaçamayacaksın çünkümhocan bizzat ben olacağım." Ne?
Hassiktir, cidden ne? Çok ateşli kızım şimdi siz hem savaşım hem sev-
