Amore Mio|Cenan Adıgüzel.(Tamamlandı)

farkında değildin beni sen değiştirdin.

"Mutlu olduğumuz zamanları özlüyorum, seninleyken olduğum anları, su gibi akıp giden saatleri ne kadar özlüyorum bir bilsen..içimdeki yangını görsen sevgilim o zaman, ne kadar pişman olduğumu anlarsın."

🎭

Beynimin içinde dönüp duran her kelimeyi kaldıramayacak kadar yorgundum artık. Gözlerimi zor da olsa açtığımda, ışıklar açık değildi. Hafifçe bir ışık vardı. Kapının hemen yanında duran ışığa baktığımda gece lambası vardı.

"Sen korkarsın karanlıktan, sana gece lambası aldım korkma diye.."

Bu sözü bana Cenan demişti bir gün, karanlıktan korktuğumu öğrendiğinde almıştı bana gece lambası. O gittikten sonra ve Duygu yokken daha fazla kullanmaya başlamıştım.

Çünkü kabuslar karanlık gibi uykularıma sızmışlardı.

Beni sıkboğaz eden karanlığın ucunda bir ışığın olması ve benim karanlıkta yolumu bulmam gerekiyordu.

Bazen gece lambası, bazen de uyku ilacıyla uyuyordum.

"Bulmamız lazım bunları her kim yapıyorsa bulmamız lazım." dedi sinirli bir ses, öfkesi buradan bile anlaşılıyordu.

"Bulacağız kardeşim ama önce Dila kendine gelsin. Kız zaten çok perişan oldu. Bir senedir eskisi gibi değil. Eskiden o kadar neşeli, cıvıl cıvıl bir kızdı ki.." dedi Arif, biliyordu beni. İçimi görmüştü.

Cenan'dan sonra beni gören tek insandı Arif.

"Önceden içine kapanıktı. O kadar alıngandı ki. Tiyatro onu değiştirmiş. "dedi Cenan, haklıydı tiyatro beni değiştirmişti. Sahnede her rolü oynamak özgüvenli olmama neden olmuştu.

"Oynadığı karakterle büründü kendinden kaçmak için. Sen ve Duygu o kadar canımı yaktınız ki Dila acısını göstermemek için her role girdi. Yavrum benim." dedi Arif, iki senedir beni böyle tanıması gerçekten ağlatacaktı beni.

"Senden hiç bahsetmedi Cenan. İki senedir tanıyorum ama senin adını hiç duymadım." dedi Ezgi, doğruydu kalbime gömmüştüm adını.

"Duymazsın çünkü kızgın bana. Sanırım ona bütün duyguları aynı anda yaşattım. Ben affedilmeyecek bir hata yaptım." dedi Cenan, pişmanlıkla harmanlanan bir ses tonuyla.

Bir gün belki affederim seni Cenan. O zaman mutlu oluruz belki.

Başka bir zamanda yeniden tanışalım, başka bir evrende belki bir şansımız olur.

"Dila affeder sen bilmesen de. Yufka yüreklidir bir kere. Benimle o kadar çok küstü ki on dakika sonra yanımda bitiyordu. Güzel Dila'm." dedi Arif, hiç ağzından benimle ilgili böyle cümleler duymamıştım.

İlk defa şimdi duyuyordum. Arif böyle biriydi herşeyi açık açık söylemezdi. İlk defa benimle ilgili düşüncelerini duymuştum.

Eğer uyumadığımı öğrenseydi hayatta böyle cümleler kurmazdı.

Böyle düşündüğünü de öğrenmiş oldum. Güzel Arif'm. Bütün sözlerinde haklıydı. Sevdiğim insanlara küserdim ben. Peki Cenan'a küsmüş müydüm?

Bilmiyordum, bunu hiç düşünmemiştim.

"Kendini affettir sende. Denemekten zarar gelmez." dedi Ezgi, köstek mi oluyordu destek mi çıkıyordu belli değildi.

"Sizce affeder mi?"diye sordu Cenan, belki yüreğim soğusa affederdim. Üzgünüm Cenan ama benim yüreğim hala ilk günkü gibi yanıyor.

"Bilemeyiz herkesin bir şansı olur. Sende şansını dene." dedi Arif, üçü bir olmuş resmen Cenan ile ittifak olmuşlardı.