Yeni Hayat

2. Kayıplar

Medyadaki asena ama siz onu Derya Pınar Ak olarak düşünün çünkü bölüm fotoğrafı olarak sadece bunu buldum

Asena'dan

Gözlerimi açtığımda başımda beyaz doktor ceketi ile bir adam ve dayım duruyordu.

Dayım doktorla bireyler konuşuyordu
"doctor bey yeğenim ne zaman uyanır durumunun iyi olduğunu söylediniz ama hala uyanmadı"

Dayıma seslendim "dayı" o zor çıkan sesimle "Asena çok şükür Allah'ıma nasılsın iyi misin bir yerin ağrıyor mu?"

"iyiyim" dedim kalbimi tutarak "sadece kalbim ağrıyor biraz" diyerek devam ettim doktor ise bir yandan gözlerime ışık tutuyordu.

Doctor konuşmaya başladı "hemşire ablan şimdi serumuna ağrı kesici enjekte edicek" dedi

Hemşire ağrı kesiciyi enjekte edip tam doktorla beraber çıkacakken doktora Ailemi sordum "Ailem nasıl onlar iyiler değil mi" doktor tam cevap verecekken dayım araya girdi.

"dayıcım annenle babanı başka hastaneye götürmüşler ama iyilermiş merak etme" dedi hem doktora hemde bana bakarken "dayıcım sen biraz uyu bende doktorla konuşayım tamamı?" evet anlamında kafa salladım doktorla ikisi dışarı çıktılar ben ise gözlerimi kapatıp kendimi uykuya bıraktım.

Asenanın dayısından

"doktor bey lütfen asenaya kız kardeşimi ve babasını kaybettiğimizi ona söylemeyin ona psikolog eşliğinde söyleyeceğiz eğer böyle pat diye söylersek kendisine bir şey yapmasından korkuyorum"

Doktor bana anlayışlı bir şeklide bakıp konuşmaya başladı " anlıyorum meslektaşlarımı dikkatli olmaları için uyarırım" dedi.

" anlayışınız için teşekkürler Asena'nın kalbi ne durumda? " diye sordum " Asena'nın kalbi iyi ama kaza etkisiyle kalbi yara almış bunun için sık sık doktora görünmeli ve ilaçlarını almalı ve stresten uzak durmalı" dedi biraz daha bilgi aldıktan sonra Asenanın odasına girdim uyumuştu bile biricik kız kardeşimin emanetiydi o artık benim.

Birkaç saat sonra

Asena'dan

Uyanmıştım ve camın kenarında dayım (Sarp) ve yengemi (zeynep) tartışırken gördüm onları bölmeden dinledim "Sarp bir psikolog eşliğinde asenaya gerçeği söylemek daha doğru ama çok zor bir süreçten geçicek" dedi yengem hangi gerçekten bahsediyorlar acaba? "zeynep biliyorum ama asenayada annesinin ve babasının öldüğünü de pat diye söyleyemem ki bir psikoloğun ona söylemesi daha doğru".

duyduğum şeyle gözlerim dolmaya başladı ve yattığım yerden doğruldum ağzımdan tek çıkan şey "dayı" oldu.

Dayım koşarak yanıma geldi ve bana "Asena bak biz sana söyleyecektik ama bir psikolog eşliğinde"

Ben öylece duruyordum sonra bağırmaya başladım "yalan söylüyorsun onlar başka hastanede yalan söylüyorsun" bir yandanda serumumu çıkartmaya çalışıyordum "Asena sakın ol lütfen" dedi yengem oda ağlıyordu.

Dayım serumumu çıkart miyim diye ellerimi tutuyordu "BURAK BENİ ONLARI GÖRMEYE GIDICEM" çok şiddetli ağlıyordum "zeynep doktoru çağır hemen".

Yengem koşarak gitti dayım gözleri dolu bir şekilde konuşmaya başladı "Asena biliyorum senin için kolay değil ama benim içinde kolay değil kız kardeşimi kaybettim biricik kız kardeşimi seni anlıyorum acını anlıyorum" dayım ağlamaya başladı.

yengem yanında bir hemşireyle geldi hemşire serumuma sakinleştirici enjekte etti bir anda dayımdan kurtulmak isteyen ellerim durdu dayım ağlayarak konuşmaya devam etti "biliyorum ikimizdende bir parça koptu hatta senden iki parça koptu ama artık bir şey yapamayız sen bana biricik kız kardeşimden emanetsin".

Sakinleşmiş bir şekilde göz yaşlarım hariç konuşmaya başladım "dayı ben onlarsız yaşayamam" dedim "anlıyorum dayıcım ama benim için yaşa birbirimiz için yaşayalım bak annen baban da böyle isterdi" dayımla beraber birbirimize sarıldık ve yengem beni yatağa yatırdı.

Yengem dayımın yanına gidip ona sakinleşmesi için sarıldı dayım haklıydı artık birbirimizden başka kimsemiz yoktu.

Evet ağlayanlar burda mı ben bile çok duygusallaştım bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorumlarda bekliyorum oy vermeyi unutmayın kendinize iyi bakın.