Yeni Hayat

11. Gerçekler

Evet bu yazar yine ortadan kayboldu diyeceksiniz evet haklısınız ama bende tatildeydim bir okuyucumun beni aydınlatmasıyla kitap aklıma geldi bu arada bunu yazdığım gün Türkiyede instagram erişim engeli kalktığını duydum inşallah wattpade açılır ve vpn ile girmenize kalmaz iyi okumalar.

Biraz daha yaklaştığımızda bunun aslında Jordan olduğunu anladım bir süre onu izledik Raphael bey oğluna hayranlıkla bakıyordu şarkı bittiğinde iki küçük kız ve oğlan Jordanın kucağına oturdular Jordanda onların saçlarını okşuyordu.

Biz onların yanına yürürken küçük kızın konuşmalarını duydum "bir gün bende iyileşip senin gibi okula gidebilir miyim?" dedi küçük kız.

Onun bu dediğine çok üzülmüştüm ben burda daha yeni başıma gelen bir kalp sorunuyla uğraşırken onlar doğdukları andan itibaren acılarla mücadele ediyorlar diğer çocuklar gibi olmak hayata tutunmaya çalışıyorlar.

"tabii" dedi ve bileğindeki her zamanki siyah bilekliklerinden birisini küçük kızın incecik bileğinden geçirip devam etti "bak bu bileklik seni koruyacak" dedi ve ikisinde sarıldı.

Onun çocuklara olan sevgisi beni şaşırtıyordu.

"o kız Sofia ve yanındaki de Walker ikiside ikiz ikisininde akciğer yetmezliği ile savaşıyorlar Jordan 12 yaşındayken hastaneye muayene olmak için gelmişti o gün bu ikiz çocuklar dünyaya geldi doktoru onu yeni bebeklerin yanına götürdü ve ona bu bebeklerin akciğer yetmezliği ile doğduklarını ve ailesinin bir türlü onlara isim bulamadığını söyledi ve Jordan onlarında onun gibi olduklarını öğrenince onlara Sofia ve Walker ismini verdi o gün bu gündür her muayene olmaya geldiğinde onlara piano çalar ve onlarla oyunlar oynar" dedi Raphael bey.

Bu duyduklarıma şaşırmıştım çünkü bende en son verdiği imaj pekte iyi değildi.

Onların yanına geldiğimizde arkalarında durduk ve Raphael bey elini Jordanın omzuna koydu.

Jordan kafasını arkaya çevirdiği anda gözlerimiz buluştu beni görür görmez çocukları sakince yere indirip "Asena" dedi ve önümde durdu.

"uyanmışsın" dedi mutluydu rahatlamıştı.

"evet" dedim ifadesiz bir şekilde.

"Jordan abi yoksa benden gizli sevgili mi yaptın hani ilk aşkın bendim!" dedi Sofia ellerini önünde bağlayarak.

Bu dediğine hepimiz gülmeye başlamıştık Jordan ise Sofia'nın gönlünü almakla meşguldü.

"evet sensin her zaman öyle olacaksın o sana bahsettiğim kız" dedi.

Gülümsemem yüzümde kaybolmuştu beni nasıl anlatmıştı acaba?

"ha seni yanlış anlayan kız mı iyi tamam affettim" dedi ve bana döndü "Jordan abimi sen çok yanlış anlamışsın hasta kişiler Jordanın kırmızı çizgisi o kimsenin sırrını başkalarına söylemez" dedi sarı saçlarını önünde çekmeye çalışarak.

"öyledir" deyip geçiştirdim.

Bir arkadan Ateşin bağırma sesi geldi "Asenaaaa canım kuzenim uyanmış" dedi ağlayarak ve koşarak yanıma gelip beni kollarının arasına aldı.

Evet Ateşin bir karakteri ise çok duygusal.

"beni çok korkuttun" dedi artık nefes alamıyor hale gelmeye başlamıştım.

"oğlum bıraksana kız nefes alamıyor" dedi Barlas ve yanında diğerleride vardı.

<3<3

Ateş en sonunda beni bırakmıştı ve hepimiz odama gelmiştik.

Şimdi ise önümdeki hastane yemekleri ile bakışıyordum "ben bunu yemem" dedim.

"biliyoruz o yüzden sana döner ekmek aldık" dedi Barlas ve bana uzattı.

"oğlum cansınız siz can" dedim ve ekmeğime gömüldüm.

"Jordan sana anlattı mı" dedi Asel.

"neyi" diyerek ekmeğimden bir ısırık aldım.

"kantinde bütün okulun önünde konuşma yaptı senin hakkında seni savundu ve bir daha kimseye zorbalık yapmayacağını söyledi herkes teker teker ayağa kalkıp sana söylediklerinden pişman olduklarını söylediler Markus ve Amelia bir daha zorbalık yapmayacakları söylediler ama iki kişi kalmadı Noah ve Olivia" dedi Asel ve bu dediğiyle öksürmeye başladım.

"dur dur tekrar komaya girmeni istemiyorum" dedi Barlas ve sırtıma vurdu ve sıvazladı.

Bu dediğine sinirli bakışlar attım Barlas biraz kulağıma yaklaşıp benim duyabileceğim bir şekilde "bakma bana öyle bakışların beni daha çok büyülüyor" dedi.

Bu dediğinin üzerine soğuk bir su içtim onun dersi neydi.

<3<3

"Asena senin okul kaydını başka bir yere aldıracağım" dedi dayım.

"niye ki?" dedim kaslarım çatık bir şekilde.

"okulun sahibinin kızının sana ne yaptığını biliyorum" dedi.

"şuan değil lütfen oraya alıştım" dedim.

"Asena kendine zarar veriyorsun sana tekrar bir şey olmasından korkuyorum" dedi.

"dayı merak etme ben eğer iyi hissetmezsem sana söylerim" dedim.

"peki tamam" dedi.

<3<3

Hastaneden çıkmıştım ve şuan bizimkilerle okula giriyorduk kapıdan girdiğimizde gözler benim üzerimdeydi.

"geçmiş olsun Asena" dedi tanımadığım biri "söylediklerimiz için üzgünüz cesur kız" dedi bir başkası.

Bunları duymak beni rahatlamıştı.

Sınıfa girdiğimizde Olivia sinsi sinsi sırıtarak bizim yanımıza geldi "vay hasta kızımız geri dönmüş" dedi.

"valla senin gibi dengesiz birisini ayara sokmak gerektiğini düşünüyorum bana bak ben senin bir açığını bulursam bütün okula değil babana söylerim kendimi öyle ödeşmiş olarak hissederim" dedim emin bir şekilde.

"benim bir açığım yok ki" dedi saçlarını sallayarak bu dediğine Noah bir kahkaha attı "ne gülüyorsun be senin sanki açığın yok" dedi Olivia sinirli "benim açığımı herkes biliyor sen önce kendini kurtarmaya bak" dedi gülmeye devam ederek.

Bana ters bir bakış atıp yerine geçti ardından Jordan girdi sınıfa "Asena geri dönmüşsün" dedi gülümseyip.

"evet" dedim ve devam ettim "biraz konuşabilir miyiz?" dedim "tabiki" dedi ve sınıftan çıkıp öğrencilerin olmadığı bir yere gittik.

"sey ben sana hem teşekkür etmek istiyorum hemde özür dilemek istiyorum" diyerek devm ettim "partide sana söylediklerim içim özür dilerim sen aslında hastalığımı kimseye söylememişsin birde okulda konuşma yapmışsın onun için teşekkür ederim" dedim.

"peki bir şartla gizli yerimizde okuldan sonra buluşalım sana vermem gereken bir şey var" dedi büyük bir mutlukla.

"dayım tek başıma dışarı çıkmama izin vermiyor ama sen varsın diye bir şey diyeceğini düşünmüyorum" dedim.

"o zaman görüşürüz" dedi ve küçük bir asker selamı verdi.

Evet selam nasıldı Jordan ve Asenanın arasındaki buzlar yavaş yavaş eriyor ama Barlas bence biraz şüpheli oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.