Papatya misali

9.bölüm

anlamaz bakışlarla ona baktım "sürekli insanları kırmamak için kendini kırıyorsun" anladığım için kırgınlıkla önüme döndüm ellerimle uğraşıyordum "o yüzden insanların ne hissettiğine değil kendi ne hissettiğine bakıcaksın" şuan duygusal bi konuşma yapıyordu ama emir kipi ile konuştuğu için kaşlarımı çatmıştım "yani bak lütfen" diyerek düzelttiği beni anladığını gördüğümde istemsizce küçük bi kahkaha attım ona baktığımda sertçe yutkunduğunu gördüm "bir şey mi oldu" elini ensesine atıp kaşıdı "hayır" diyerek önüne döndü

"okula gidelim mi" keyfim biraz daha yerine gelmişti "gidelim" dediğinde ayağa kalktım üstümü düzeltip çantamı sırtıma taktım ilerliyorduk

"motorunla aran bozuk bu aralar galiba" çoğunlukla motorunun yanından ayrılmayan ethemi şu sıralar motorla pek görmüyordum

"tadilatta" diyerek kısa bi cevap söylemişti bir dakika kaza mı yapmıştı bu hemen durup yüzüne baktım "kaza mı yaptın" diyerek sordum o şaşırırken "ufak bi kaza" diyerek tekrar ilerledi "ya Allahın sopası yok işte dövdüğün insanlara sayarsın" diyerek hızlı hızlı yanından geçip gittim şuan ne kafası yaşıyor bu kız dediğine yemin edebilirdim ama kanıtlayamazdım

okulun önüme geldiğimde yanımda duran ethemle birlikte içeri geçtik teneffüstelerdi şuan

eslemler kantinde olabilir diye düşündüğüm için kantine doğru ilerledim ethem zaten hemen yakın arkadaşlarının yanına gitmişti

kantine geldiğimde eslem furkan ve yusufu otururken gördüm yusufa görüldü attığım aklıma gelince utançla yanlarına gittim

"bebiş" eslem bana gülümseyerek baktığında bende ona gülümsedim yanlarında ki sandalyeyi çekip oturdum yusufun bakışları üstümdeydi ben bakışlarımı kaçırırken "neden cevap vermedin" kırgın gibiydi onu üzmek istememiştim dudaklarımı büzdüm "biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı" tabi ki bu bir bahane değildi olamazdı

yusufla aramızda bir şeyler vardı çözemediğim bir şeyler zil çaldığında yusuf ve furkan önden gidiyorlardı eslem koluma girdi "kızım çocuğa neden böyle davranıyorsun" anlamaz bakışlarla esleme baktım aynı anda arkalarından yürüyorduk "çocuk senden bas baya hoşlanıyor farkında değil misin" elleriyle karnıma heyecanla vuruyordu bende gülmüştüm "bilmem ki fark edemedim öyle mi acaba" eslem koluma vurdu

bizim anlaşma şeklimiz buydu sanırım vurup duruyorduk birbirimize "öyle tabi ben anlarım kızım çocuk gelmedin diye çok üzüldü üstelik üstüne mesajına görüldü attın senden hoşlanıyor çok belli" eslemin dedikleri kafamı karıştırırken sınıfa çoktan girmiştik ben yerime geçtiğim sıra da yusufla göz göze geldik bana bakıyordu ama konuşmuyordu

ders başladığında olanları düşünmek için yusufa bakmaya başladım ama o beni şaşırtıp kafasını sıraya koyup gözlerini yummuştu birinciliğe oynayan yusuftu bunu yapan

şaşkınlıkla daha dikkatli bakmaya başladım benden gerçekten hoşlanıyor olabilir miydi?

yoksa sadece eslemin dedikleri mi kafamı karıştırmıştı?

düşüncelerimi bir kenara bırakıp önüme dönüp hocayı dinlemeye başladım "aylık proje ödevi değişimleri için diğer hocalarınızla bir farklılık yaptık" sınıftan mırıltılar çıktığında hoca eliyle masaya iki kere vurdu "sessiz olun" diyerek uyardı ardından devam ederken "şöyle yapıyoruz biz 4 kişilik grup oluşturuyoruz siz de birlikte bu ödevleri yapıyorsunuz" bazıları çoktan kafasından grup uydurmuş birbirleri ile konuşuyordu

üstelik hoca ben seçeceğim dediği halde

"Listeden sırayla ilk dört kişi bir grup ondan sonra ki dört kişi grup bu şekilde olucak" dediğinde ofladım çünkü ethem ve ben ilk baştaydık oflayarak etheme döndüm o da uyuyordu ya neden herkes uyuyor