Papatya misali

3.bölüm

kendimi şuan yerin dibine sokmak istiyodum ikisinden de ölesiye korkuyodum ve ne ara bunların içine bulaştım diye içimden geçirmedim değil valla usul adımlarla oturduğum yerden kalktım başım eğik bi şekilde yanlarına gittim hala yere bakarken biri çenemden tutup ona bakmamı sağladı

sert gözlerle bakan ethemi görünce elimin tersiyle elini hafifçe ittim çocuk şunun şurasında bana bi iyilik yapacaktı sonuçta "bir daha" Ethem elini sallayarak tehditkar bir şekilde çağrıya bakıyodu bakışları hem soğuk hem çok sertti insan ister istemez korkuyordu çok kısa bi süre başını bana çevirdi daha sonra tekrar çağrıya döndü

"bu kızla konuşmıcaksın" dedi oha ben bu kadarını beklemiyodum şahsen ben dahil sınıfta ki diğer kişilerde benim gibi şok olmuşlardı tamam iyilik yap dedik de hiç konuşmıcaksın ne kanka yani çağrı ne alaka der gibi sadece bi bana bir de etheme baktı "buna sen mi karar veriyosun" dedi çağrı ethem hiç düşünmeden "evet" dedi çağrı da hiç durmadan "hangi hakla" diyerek cevap verdi ethem bir süre sessiz kaldı "canım böyle istiyor" diyerek yanıt verdi

"benim canım ne istiyo biliyor musun" diyerek etheme bir adım attı çağrı tam ikisinin arasında kalmıştım şimdi elini saçlarımda dolandırdı normalde olsa bu eli bi yerine sokardım ama şuan ortamda ki gerginlik dolayısıyla kıpırdayamıyodum sadece bakışlarım etheme gittiğinde kaşlarını çatmış bi şekilde izlediğini gördüm "asenayı" sırıtarak söylediği şeyle artık benimde kaşlarım çatılmış tam ağzımı açıp lafa girecekken

"ben buldum senin canın ne istiyo" dedi ethem sırıtarak daha sonra çağrının saçımda dolaşan elini sertçe iterek beni karnımda iterek hafif kenara attı artık aralarında çok az mesafe vardı hadi öpüşün gülüşü soldu kaşları iyice çatıldı bu sefer sırıtan çağrıydı "ne istiyomuş" dedi gevşek bir tavırla ethem ise "dayak" dedi tam elini kaldırdığı sıra da araya girmem gerekiyormuş gibi hissettim havadaki elini tutup aşşağı indirdim

"bu kadar yeter ethem" dedim önce kaşları çatık bi şekilde bana baktı sonra kaşları eski haline döndü tuttuğum eline baktı anında farkına vardım hemen elini bırakacaktım ama bu sefer parmaklarımızı birbirine geçirdi ilerlemeye başladı çağrıya omuz atıp ilerlemeye devam etti peşinden bi aptal gibi sürükleniyodum bunu durduk yere yapmıcağını düşündüm illa bi nedeni vardır diyerek götürdüğü yere ağzımı hiç açmadan gittim

Bodrum katta ki elektrik odasının önüne geldiğimizde durduk karanlıkta sadece parlayan gözlerini görebiliyodum ellerimiz hala birbirini tutarken elimi bu sefer çekebilmiştim "neden buraya geldik" dedim sakin bi sesle aynı zaman da etrafa bakarken çünkü böyle bir yer olduğunu ilk defa görüyordum aslında eslem ve furkan burdan bahsetmişti serserilerin buraya sigara içmek ve cinsel ihtiyaçlarını karşılamak için geldiklerini o zaman bunlardan birini yapanda ethemdi

ellerini pantolonunun cebine soktu "çağrı bundan sonra seninle daha çok uğraşıcak" dedi söylediği şeyle kaşlarım çatıldı "ben senden yardım istemiştim!" dedim sinirle bağırarak neydi bu şimdi bi adım bana yaklaşınca refleks olarak bende geri çekildim ama sırtım duvarla birleşince olduğum yerde kaldım dibime girerek "sessiz ol" dedi arkadan iki öğrenci öpüşerek geçerken beni görmemeleri için önüme geçmişti ethem

bir elini de duvara atmış bildiğin duvarla arasına almıştı beni sadece konuşmasını bekledim mantıklı bir açıklaması olduğunu umuyordum çocuk ve kız gözden kaybolduğunda geri çekilmeden konuşmaya başladı "bak çağrı sırf seni koruduğum için sana daha çok sarıcak ama bu senin adının da öyle çıkacağı anlamına gelmez" dedi anlamaz bakışlarla ona baktım "o nasıl olcak" pek mümkün değil gibi görünüyordu "çünkü yanında ben varım" söylediği sözle biraz afallamıştım bozuntuya vermeden devam ettim "senin yanımda olman ne anlama geliyo" diyerek soru yönelttim "hiç kimsenin seni kıracak üzücek bir şey söyleyemiyceği anlamına geliyo" tam konuşacakken devam etti "ayrıca bundan sonra mümkün olduğunca benim takıl her fırsat bulduğunda yanına gelmeye çalışıcaktır o" dedi kafamı olumlu anlamda salladım