Is dat nou echt wat je zei? // Mabbie

Alles wat met jou te maken heeft is magisch.

Rob

De eerste blik die je op iemand legt zegt meestal genoeg, bij mij in ieder geval wel. Zoveel al meegemaakt samen, in die korte tijd dat we samen zijn. Die eerste blik, toen we allebei toe gaven dat we wat voor elkaar voelden. Dat was een realisatie moment dat er hier iets ontstond. Tussen ons, samen. Hij had dezelfde realisatie. Een paar dagen daarna vroeg ik hem of hij mijn vriend wilde zijn, natuurlijk zei hij daar, vol mondig, 'ja' op.

Sinds ik met hem ben, wat nu ongeveer 2 maandjes is, voelt alles als een droom. Ik leef op een roze wolk. Alles voelt magisch. Letterlijk alles wat hij doet en wat hij zegt, voelt magisch. Ik bewonder hem zo. En dan ben ik nog niet eens begonnen over onze eerste kus. Iets waar ik nooit over kon dromen, maar toch stiekem deed, gebeurde gewoon. Het was de perfecte kus, zoals je de perfecte kus zou voorstellen.

Hij laat me zo goed voelen. Aan het begin van onze relatie waren we allebei wel een beetje onzeker over alles, hij groeide daar al snel uit maar ik liep er soms nog wel tegen aan. Bijvoorbeeld: mezelf, uiterlijk en of ik het goed doe in onze relatie, aangezien dit mijn eerste relatie is met een man.

*2 weken in hun relatie*
Matthy zit op bed, op zijn telefoon. Ik besluit even een douche te nemen. Hij kijkt me aan en ik glimlach naar hem, hij opent zijn armen. Al snel spring ik op bed en kruip in zijn armen, ik voel een paar kusjes op mijn haar worden gedrukt. "Ik ga even douchen." Zeg ik en nestel mijn hoofd verder in zijn borstkas. "Zo ziet het er niet uit." Zegt hij wanneer hij merkt dat ik nog niet van plan ben mezelf te verplaatsen naar de badkamer. Zijn handen gaan door mijn haar. Ik grinnik. Na een paar minuten besluit ik toch maar op te staan. Ik kleed me langzaam uit. Ik zie mezelf in mijn ooghoek in de spiegel, even zucht ik diep uit. Ik schaam me een beetje als ik uiteindelijk mijn shirt over mijn hoofd trek. Ik heb het nooit fijn gevonden om me om te kleden met het bijzijn van andere mensen, al is het mijn ouders of een partner.

"Je bent prachtig, Robbie." Hoor ik achter me, en daar zit hij met de grootste en liefste glimlach. Al snel lig ik weer in zijn armen terwijl zijn nagels rustig over mijn rug glijden. Die douche is er die avond nooit van gekomen, want we vielen allebei rustig in slaap.

Nu zitten we op mijn bank, hij opgerold in mijn armen een Netflix serie aan het kijken. Hij kijkt even op. Die mooie blauwe ogen vinden gelijk die van mij, waarschijnlijk checkte hij of ik nog wakker was. Hij glimlacht even en maakt aanstalten om weer weg te kijken, snel plaats ik mijn vingers onder zijn kin en laat hem terug naar mij kijken. Ik wil gewoon nog iets langer in zijn ogen kijken. Hij grinnikt, daarna drukt hij een kus om mijn lippen. Het maakt me nogsteeds nerveus, hij maakt me nerveus. Hij heeft echt geen idee wat hij met mij doet.

Voor mij hoeft dit nooit op te houden, we kunnen gewoon voor altijd zo blijven liggen en genieten van elkaar. Onze tijd samen duren eeuwen, maar eeuwen die goed voelen. We vinden altijd wel iets om over te praten, al is het over formule 1, voetbal of de meest random dingen. Er is altijd wel wat om over te praten. Voor mij duurt mijn tijd met hem nooit te lang.

Na een tijdje staan we in de badkamer ons klaar te maken voor bed, het is inmiddels bijna 12 uur dus een prima tijd om te gaan slapen. Ik pak mijn tandenborstel en doe er wat tandpasta op. Wanneer ik mijn tanden begin te poetsen voel ik 2 armen om mijn middel heen. Ik zie ons in de spiegel staan en glimlach. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder vallen en zijn hoofd ligt op mijn schouder. Ik voel me zo geliefd. Ik ben verre van een eenzame man. Ik kan met trots zeggen dat dit mijn liefste vriendje is.

Daarna gaan we slapen. Het is gelukkig niet 1 van die nachten waar je dan nog tot 3 uur in de nacht wakker blijft. Ik hoor Matthy naast me ook al snel in slaap vallen.

De volgende ochtend worden we uitgerust wakker, ik althans wel maar aan Matthy zijn uitgeruste hoofd te zien hij ook wel. Ik hou ervan om naast hem wakker te worden, ik wil dat het liefst voor altijd doen. "Ik zal een ontbijtje voor ons maken, lief." Zegt hij en stapt uit bed. Hij doet zijn joggingbroek en trui aan en grist snel z'n telefoon van de lader af. Ik bekijk zijn elke beweging en bewonder hem tegelijkertijd ook.

Mijn ochtend begint ook wel rustig. Ik kleed me aan, doe mijn haar een beetje goed en loop dan naar beneden waar hoogstwaarschijnlijk een, door Matthy gemaakte, ontbijtje klaar staat.

Ik loop de keuken binnen, normaal ruikt het hier naar vers gemaakte croissantjes en gebakken ei. Nu ruikt het naar iets dat verbrand is. Ik frons even en check dan of alles goed gaat met Matthy. Over Matthy gesproken, die staat met horror op zijn gezicht te staren naar iets op zijn telefoon. "Matthy?" Vraag ik en wapper met mijn hand om een poging te doen de verbrande geur zomaar te laten verdwijnen. Ik kijk hem aan, er zit geen beweging in die jongen. Snel zet ik het vuur uit, die aanstond voor de gebakken eitjes. Ook de oven doe ik snel uit, voordat dat ook mis gaat.

"Matthy? Wat is er?" Vraag ik hem nogmaals. Hij draait langzaam zijn telefoon naar mij toe, echter is er nogsteeds geen beweging te zien in hem. Zijn ogen staan nu genageld op het keukenblad in plaats van zijn telefoon aangezien hij die naar mij heeft gedraaid. Ik kijk op zijn telefoon, een bericht van rapnieuwstv op insta. Het voelt alsof mijn hart naar m'n kont valt.

Matthy en Robbie (bankzitters) gespot in Utrecht waar ze elkaars handen vast houden. We weten natuurlijk van Robbie van de graaf dat hij gay is maar is er misschien iets meer te vertellen over Matthy het lam? Speelt hier misschien iets? Zijn ze gay? Of is dit allemaal voor een video?
Deze foto is anoniem in gestuurd en dus hebben wij verder niks om mee te delen. Als je nog meer info hebt of andere juice, let us know!

Het is een foto van een paar dagen geleden, we waren aan het shoppen in Utrecht en uit automatisme hielden we elkaars hand vast.

Ik zucht schokkerig in en kijk Matthy aan. Er is een reden waarom we onze relatie nog even privé hebben gehouden. Ik zei eerder dat Matthy al snel uit die onzekerheid van de relatie was gegroeid.. de enige onzekerheid en angst die hij had was dat iemand erachter zou komen en het is nu wel duidelijk dat dat is gebeurt.

Hij kijkt me aan, ik zie zoveel angst in zijn ogen en het enige wat ik wil is al die angst uit hem te halen en het aan mij geven. "Matt.." zeg ik en omhels hem. Veel krijg ik niet terug, wat ik ook wel snap. Hij legt alleen zijn hoofd op mijn schouder. "Het komt wel goed. We fixen dit wel, oké?" Zeg ik hem, terwijl ik eigenlijk nog geen idee heb hoe we het gaan fixen. Het enige wat hij doet is zijn hoofd meer in mijn nek nestelen.

Even later zitten we aan tafel, er wordt niet veel gezegd. We eten gewoon rustig ons croissantje op, die gelukkig niet waren verbrand. Matthy is stil, te stil voor wat ik fijn vindt. De kalmte voor de storm, zal ik dan maar zeggen want ik voel al een bui hangen.

"Ik ga zo naar huis." Zegt hij als we de vaatwasser aan het inruimen zijn. Ik kijk even teleurgesteld. Niet teleurgesteld-boos maar teleurgesteld als in, dat ik liever niet wil dat hij alleen is nu omdat ik weet dat hij zichzelf gaat gek maken met scenario's die hij bedenkt. "Sorry." Gaat hij door, nog steeds een soort trilling in zijn stem van de zenuwen die waarschijnlijk door zijn lijf gieren. Bij mij zijn er trouwens ook zenuwen aanwezig, ik wordt zenuwachtig van alles op dit moment. Ik schud mijn hoofd, "Het is oké." Zeg ik en geef hem een kleine geforceerde glimlach. Ik snap dat hij naar huis wil, hij wil waarschijnlijk gewoon alleen zijn maar ik weet natuurlijk wel dat dat niet handig is. Matthy en zijn gedachtes samen in een situatie zoals dit? Nee dat gaat meestal niet goed. Maar hij is gestrest, ik wou dat ik er iets aan kon doen. Dat gaat lastig aangezien dit letterlijk Matthy zijn nachtmerrie is.

Hij vertelde me vaker hoe bang hij was dat mensen er misschien achter zouden komen, niet omdat hij zich schaamt voor me maar omdat hij nog niet uit is. Hij heeft 1x vaker een relatie gehad met een man maar dat was voor een klein maandje. Veel heeft hij daar niet uit geleerd. Hij wil ook nog niet uitkomen, tuurlijk weten zijn ouders het en onze vrienden maar verder niemand en dat wilde hij graag nog even zo houden. Hij was er nog niet klaar voor, wat ik volkomen begreep en wil hem al de tijd geven die hij nodig heeft. Maar waarschijnlijk heeft hij nu het gevoel dat hij een beetje geforceerd wordt om uit de kast te komen.

Al snel is Matthy het huis uit, ik heb nog geprobeerd om hem over te halen om hier te blijven maar dat lukte niet. het is gelijk stil overal. Ook al praatte we niet net was het toch fijn om te weten dat er iemand is.

Ik hoop niet dat door dit het eindigt tussen ons. Ik kan hem niet kwijt, ik zal voor hem vechten als het moet. Maar dat zullen we maar moeten afwachten.

-