Córka Anubisa

Rozdział 16 Zakład

Thot zatrzymał się zaplatając ramiona na piersiach. Serce Anastazji w tym samym momencie przyśpieszyło ze zdwojoną siłą.
Bóg o głowie ibisa spojrzał na nią po czym przemówił:
-Wyjaśnij mi czym jest komputer?
Młoda egiptolog zatrzymała się w pół kroku wykonywania manewru cofania.
-Pardon?-rzekła francuskie przeprosiny zanim zdążyła się powstrzymać.
Thot westchnął głęboko i podparł się lewą ręką o biodro, a prawą ręką potarł swój dziób w zamyśleniu.
-Czym jest komputer?-powtórzył swoje pytanie bóg mądrości.-Gdzieś już te słowo słyszałem lecz nikt nie chciał mi wyjaśnić czym jest ten cały komputer.
Anastazja zamarła w szoku nie wierząc własnym uszom. Czy właśnie najmądrzejszy z bogów starożytnego Egiptu oczekiwał wyjaśnień dotyczących czegoś tak prostego i oczywistego jak komputer? Nie wiedząc co powiedzieć, fioletowowłosa powędrowała wzrokiem po osobach obecnych w pomieszczeniu. Horus śmiał się tak bardzo że prawie spadł z pozłacanego  krzesła, Sechmet wyglądała na zniesmaczoną, posyłając bogowi nieba ostre spojrzenie w  którym błyskały gromy. Hathor z gracją wstała z krzesła i podeszła do Thota, uwodzicielsko kołysząc biodrami przy każdym stawianym kroku.
-Wystarczy Thotcie.-przemówiła jedwabistym głosem bogini miłości, kładąc swoją drobną dłoń na ramieniu boga pisma.-Wystraszyłeś to biedne dziecko.
Zanim młoda egiptolog mogła coś odpowiedzieć poczuła dotyk na swoim ramieniu. Brązowooka powoli odwróciła się, a jej oczom ukazała się przepiękna kobieta o długich czarnych włosach, ubrana w czerwoną suknie którą podtrzymywał złoty pas a na jej szyi błyszczał złoty napierśnik z kamieniami z lapis lazuri. Na jej głowie osadzone były rogi pomiędzy którymi widniał dysk słoneczny. Na jej plecach niczym piękny płaszcz układały się zapierające dech w piersi skrzydła. Bogini Izyda, żona Ozyrysa, patronka natury, płodności, małżeństwa i macierzyństwa.
-Blado wyglądasz moje dziecko.-przemówiła Izyda, kładąc dłoń na policzku Anastazji.-Jadłaś coś dzisiejszego dnia?
Dziewczyna spojrzała bogini prosto w oczy i wiedząc że nie lepiej nie okłamywać bogini matki, powiedziała zgodnie z prawdą.
-Rano zjadłam lekkie śniadanie i w drodze do świątyni szybką przekąskę z targu.
Izyda pokiwała głową i klasnęła w dłonie. Na stole w mgnieniu oka pojawiły się dania w złotych misach i półmisach. Daktyle w miodzie błyszczały w świetle pochodni prosząc się o skonsumowanie, pieczona gęś o złotej skórce drażniła nozdrza soczystym aromatem, piwo w złotym dzbanie tylko czekało na rozlanie do czarek, świeżo pieczony chleb o rumianej skórce oraz kilka rodzajów sosów. Na ten widok młodej egiptolog zaburczało w brzuchu.
-Śmiało posil się.-powiedziała bogini magii, prowadząc dziewczynę do stołu.
-A Amir?-zapytała Anastazja spoglądając na swojego przyjaciela.
-Ty również Lwie.-zachęciła Izyda, zielonookiego który zawahał się przez moment.-Lwie usiądź do stołu na pewno również jesteś głodny.
-Dziękuję pani.-podziękował Amir kłaniając się głęboko i wraz z Anastazją zasiadł do stołu która również wyraziła słowa wdzięczności. Czarnowłosa bogini po raz kolejny klasnęła w ręce a sługi na kształt figurek usztebi nałożyły jedzenia na talerze. Izyda uśmiechnęła się kiedy fioletowowłosa i medżai zaczęli jeść z apetytem. Dania rozpływały w ustach śmiertelników, zostawiając po sobie przyjemny posmak na podniebieniu i języku. Piwo nie było tak cierpkie jak w podaniach historycznych, lecz pozostawało po sobie rześkie uczucie. Podczas gdy Anastazja i Amir raczyli się strawą, do Thota podleciał sokół połyskujący złotą poświatą, wyglądając jakby cały był z materii która sprawiała że był przezroczysty. Sokół trzymał w dziobie zwinięty w rulonik papirus. Bóg pisma ostrożnie wyjął liścik z dzioba posłańca i rozwinął go, zaczynając czytać, kiwając głową podczas odczytywania zapisanych na nim hieroglifów. Po zakończonej czynności wydał z siebie zmęczone westchnięcie.
-Muszę iść.-oznajmił bóg o głowie ibisa, wstając z krzesła, które zajmował po lewej stronie Amira. -Ozyrys i Anubis potrzebują mojej rady.
-Dobrze Thotcie.-powiedziała Izyda,dając znak aby słudzy nałożyli jeszcze jedzenia na talerze gości.-Twoja mądrość pomoże im podjąć najlepszą decyzję w sporze który trapi mojego męża oraz mojego siostrzeńca.
Thot pokiwał głową wymieniając kilka uprzejmości po czym zniknął w białym świetle. Anastazja w tym czasie szybko przeanalizowała wszystko czego nauczyła się o mitologii egipskiej. Według podań Ozyrys, Neftyda, Izyda oraz Seth byli rodzeństwem zrodzonym z boga Geba i bogini Nut. Z małżeństwa Ozyrysa i Izydy powstał bóg Horus, natomiast Ozyrys i Neftyda dali  życie Anubisowi.

"Chwila moment."-pomyślała Anastazja, a widelec którym się posługiwała zamarł w połowie drogi do ust.-"Skoro cała trójka jest rodzeństwem...O kurwa."

-Wszystko w porządku, moje szakalątko?-zwróciła się Neftyda w stronę dziewczyny, przyglądając jej się z niepokojem.

Młoda kobieta pokiwała głową potwierdzająco po czym wzięła kęs mięsa zamoczonego w ciemnym sosie, rozkoszując się smakiem i uśmiechając się w do bacznie obserwującego ją Amira. Horus w tym czasie odstawił puchar z napojem który pił i uśmiechając się przemówił:

-Wygląda na to że moja mała bratanica właśnie stała sobie sprawę ze swojego drzewa genealogicznego.

Anastazja poczuła jak krew odpływa jej z twarzy, czując się nieswojo pod czujnym okiem boga niebios, zastanawiając się skąd on wie o czym myślała. Lecz zanim mogła coś powiedzieć w komnacie pojawiło się światło wielkości kropki, które z każdą chwilą powiększała się a jego blask stawał się coraz jaśniejszy. Tak szybko jak rozbłysk pojawił się z taką samą prędkością zgasł, a na jego miejscu stało trzech bogów: Ozyrys którego dłonie zaciskały się na jego atrybutach tak mocno że jeszcze chwila a złoty bicz i laska  złamały by się w pół, Anubis wykrzywiał swój szakali pysk w grymasie wyrażającym czystą furię natomiast Thot wykonywał jakieś obliczenia mrucząc do siebie. Trójka bogów podeszła do stołu i usiadła na wolnych krzesłach, podczas gdy  obecni wpatrywali się w nich w napięciu.
-Powiedz wszystkim bogom żeby stawili się w sali obrad najszybciej jak tylko możliwe.-przemówił Ozyrys, podczas gdy figurki sług nalały mu wina do czarki. W błysku światła pojawił się duży papirus który podzielił się na kilka mniejszych kawałków, które rozpierzchły się na wszystkie strony świata.
-Cóż się stało mężu?-zwróciła się do Ozyrysa, Izyda.
Władca świata podziemnego upił duży łyk z czarki a jego oczy spojrzały na swoją małżonkę z czułością.
-Set nie chciał ustąpić w swoich słowach dotyczących gry.-powiedział Ozyrys, a jego zielona dłoń zacisnęła się na czarze.-Więc musieliśmy przystać na jego propozycję.
-Gra zmieniła się w zakład.-dodał Anubis, warcząc, a jego dłonie znajdujące się na blacie stołu zacisnęły się w pięść. Anastazja widząc boga cmentarzy w takim stanie, wstała ze swojego krzesła i powoli podeszła do niego, kładąc swoją mniejszą dłoń na większej czarnoskórej dłoni swojego boskiego rodzica. Dziewczyna poczuła jak Anubis rozluźnia uścisk swojej dłoni, delikatnie obejmując palcami dłoń swojej śmiertelnej córki.