Oy vermeyi ve yorum yapmayı
unutmayın olur mu ?
Keyifli okumalar!
°°°
En sonunda konağa gelmiş ve odamıza çekilmiştik. Aras'ın göğüsün de dinlenirken, her duyduğum kalp atışları, kalbimdeki huzuru yükseltiyordu.
Bir eli belimde diğer eli de saçlarımdaydı. Saçlarımı öpüp kokluyor, şefkatle okşuyordu.
Tüm acılarım bir toz bulutu gibi uçup gitmişti sanki. Kalbimdeki kanayan yaralar durmuş, ruhumdaki kırgınlıklar geçmişti.
Aras'tan önce kalbim, ruhum, hayatım bir karanlık oda gibiydi. Tek bir ışıkta aydınlanabilecek bir oda. O oda o kadar acı çekti ki.
Her gün bir öncekinden daha çok karanlık oluyor dahada kararıyordu. Ama sonra Aras girdi hayatıma. İlk başlarda çekinmiş, korkmuştu ondan.
Ama o kadar iyi davranmıştı ki bana bir kere güveneyim dedim. Bir kere seveyim, sevileyim dedim. Her gün cehennemi değilde bir kere cennetti yaşıyayım dedim.
Öylede oldu.
" Yavrum belin çok ağrıyor mu ?" Aras sakin bir ses ile sorduğu soru ile kafamı kaldırmış ve gözlerinin içine bakmıştım.
Gözlerinin her bir zerresi aşkla bakıyor, her bir bakışı huzur hissettiriyordu.
Yüzümü, yüzüne yaklaştırmış ve dudaklarına minik bir buse kondurmuştum. Geri çekildiğimde ise dudakları an ve an kıvrılmıştı.
Dudakları dudaklarımı buluşacakken iki yüksek ses duymuştum.
" Yenge, yenge, yenge !"
Mert ve Melih aynı anda bana seslenirken aynı zamanda kapının deli gibi çalınması ile kafamı Aras'ın göğüsünden kaldırmış ve korku dolu bakışlarımla Aras'a bakmıştım.
" Ne oluyor ?" korku hissi sesime yansırken Aras bir kaç saniye kapıya bakmış ve ayaklanmıştı. kapıya doğru ilerlerken rahatının bozulmasının siniri ile kapıyı sertçe açmıştı.
" Ne oluyor amına koyayım dingonun ahırımı burası !?"
" Siktir !" demişlerdi Mert ve Melih her ne kadar sessiz konuşmak isteselerde hissettikleri korku buna engel olmuştu.
Yataktan doğrularak yanlarına gitmiş, Mert ve Melih'in bana yardım et bakışlarına dayanamayarak olaya müdahale etmiştim.
Bir elim Aras'ın koluna giderken Aras bir kaç saniye sonra bakışlarını kardeşlerinin üzerinden çekmiş ve bana döndürmüştü.
Aras'a eğilmesi için işaret verirken beni ikiletmeyerek eğilmiş ve suratıma yaklaşmıştı. " Kocacım, acaba diyorum ki beni biraz beklesende, ben geldikten
sonra biraz yaramazlık mı yapsak ?" kulağına doğru fısıldalayarak sorduğum sorudan bir kaç saniye sonra geriye çekilmiştim.
Aras'ın bu teklifi reddedemeceğini biliyordum. Öylede olmuştu. Genç adamın aklına dün gece karısıyla yaşadığı o özel anılar geliyordu ve bunları her düşündüğünde onu dahada arzuluyordu.
" Emredersin hatunum " diyip doğrulumuş ve geri çekilmişti. Mert ve Melih koşar adımlarla ilerlerken benide peşlerinden sürüklüyorlar dı.
" Ya az sakin "
" Yenge valla ölecem meraktan, bide Allah razı olsun bizi o akbabadan kurtardığın için " hızlı hızlı nefesler alıp verirken aynı zamanda, böyle konuşması gülmeme sebep olmuştu.
" Yenge sen bizim şirkettemi çalışsan. Hem biz hemede şirket rahatlar biraz yaa !"
" Vallaha yaa burnumuzdan kıl aldırmıyor. Valla helal olsun yenge iyi dayanıyon !" artık gülmelerim kahkahaya dönüşmüştü. Her Aras dediğimde gözlerindeki korku duygusu ile gülme isteğim artıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKLARI SÖNDÜRSELER BİLE (DÜZENLENECEK)
Fiction généraleİnsanların çoğunluğunu gıcık eden şey ebeveynlerin çocuklarının hayatlarına burunlarını soklarıydı. Avbanu'da bu durumdan gıcık alan insanlardan biriydi. Neden yapıyorlardı. Neden kızlarının hayatlarını karartmak için bu kadar uğraşıyorlar'dı . Nede...
