" İyimisin yavrum "
Kafamı evet anlamında sallarken, Aras beni yavaş bir şekilde yatağa koymuş ve sonrada doğrulmuştu. Gözlerindeki endişe kırk metre öteden belli oluyordu.
İçen içe bu duruma gülmek istesemde yapamamıştım. Aklıma hastanedeki anılar hücum ederken yüzümdeki gülümseme büyümüştü.
Flashback
" Ben babamı oluyorum ?"
Kafamı evet anlamında sallamıştım. " Yengem yeter da yirminci kere sordun " demişti Ayşe yenge artık bıkkınlıkla.
Aras bir elini karnıma koymuş ve gözleri sabırla gezinmişti. " Hatunum " demişti kısık bir ses ile. Karnında olan bakışları bana dönmüştü. " Teşekkür ederim " fısıltılı sesi duyulmayacak kadar azdı.
Bunu umursamadık bende oda.
Yüzündeki gülümseme herşeye bedeldi.
Sakin bir edayla karnımı severken içeriye giren doktorla dikleşmiş ve ayağa kalkarak sert tavrına geri dönmüştü.
" Aras bey öncelikle bebekte annede çok iyi. Yanlız bu ilk bebek çok dikkat etmeniz lazım. Ani hareketler yapmamalı, ağır kaldırmamalı ve kendisini çok yormamalı "
Aras yeni bir şey öğrenen küçük çocuk gibi karşısındaki dokturun söylediği her şeyi dikkatle ve ciddiyetle dinliyordu.
" Sinirden, sitresten ve onu yoracak şeylerden uzak durması lazım "
Aras kafasını tamam anlamında sallarken ben bakışlarımı karnıma çevirmiştim. Yavrum iyiydi. Ben iyiydim. Aras yanımızdaydı.
Odada yankılanan telefon melodisi ile derin bir nefes almış ve hala doktor ile konuşan Aras'a dönmüştüm. Ayşe abla dışarıya çıkarken telefon melodisi iyice uzaklaştırılmıştı.
Yanıma yaklaşan Miraç ile gülümsemiş ve hafifte olsa doğrulmuştum. Gözlerini karnımdan ayırmazken derin bir nefes alarak, elimi Miraç'ın saçlarına atmış ve şefkat ile okşamaya başlamıştım.
" Miraç iyimisin ?"
Gözleri saniyelik olarak bana ilişirken bakışları tekrardan karnıma inmişti.
İçeriye giren Ayşe abla ile elimi Miraç'ın saçlarından çekmiştim. Doktorda odadan çıkarken, Aras bana dönmüş ve yanıma gelerek oturmuştu.
" Avbanu " demişti Miraç durgun bir ses ile. " Bizim ayrılmamız lazım bu ilişkiye devam edemeyiz. "
Duyduğum cümle ile dona kalırken Miraç kelimelerine devam etmişti. " Bende çok üzülüyorum ama üzgünüm olmaz. Bizden olmaz artık " diye devam etmişti yarım kalan cümlesine.
Konuşmak için dudaklarım aralanırken, Miraç minik elini dudaklarımın üzerine koyarak konuşmamı engellemişti.
" Şşş sakın konuşma. Sakın üzme kendini tamam mı. Ben seni her zaman seviyor olacam " diyerek elini dudaklarımdan çekmiş ve koşar adımlar ile odadan çıkmıştı.
Ayşe ablanın kahkası odayı doldururken bu kahkahalara bir kaç saniye sonra bende katılmıştım.
" Yaw küçücük boyu var. Yaptığı hareketlere bak ya "
°°°
" Neye gülüyorsun sen "
Aras'ın bana seslenmesi ile gülüşüm iyice büyürken kıkırdamam odaya yayılmıştı. " Miraç geldi aklıma " benim gülüşlerim onun sinirli suratı ile donarken Aras'ın bu hallerine göz devirmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKLARI SÖNDÜRSELER BİLE (DÜZENLENECEK)
Ficción Generalİnsanların çoğunluğunu gıcık eden şey ebeveynlerin çocuklarının hayatlarına burunlarını soklarıydı. Avbanu'da bu durumdan gıcık alan insanlardan biriydi. Neden yapıyorlardı. Neden kızlarının hayatlarını karartmak için bu kadar uğraşıyorlar'dı . Nede...