IŞIKLARI SÖNDÜRSELER BİLE (DÜZENLENECEK)

18. İçimdeki Canavar

Aras Karahanlı

Bir insan sevdiğini gözünün önünde zarar verildiğini görürse o insan ne kadar kahrolur ?

Peki sevdiğinin gözünün önünde şu an ölüm döşeğinde olduğunu görürse nasıl hisseder ?

Cevap her neyse ben onun bin katını yaşıyordum. Kalbimdeki, vücudumdaki, beynimdeki her yer sızım sızım sızlıyor ve sanki bıçak batırıyorlarmış gibi acıyordu.

Gözyaşlarım artık içime akmayı bırakıp dışıma akıyordu. Elimi önümdeki cama koymuştum. Camın hemen arkasında canımdan çok sevdiğim karım Avbanu vardı.

Sanki nefes alamıyordum. Ciğerlerim nefes almayı reddediyor gibiydi. Kalbim, onun kalbiyle bir atıyordu. Nefesim onun nefsiyle bir alıyordu. Canım onun canıyla bir acıyordu.

Kalbimin sanki her bir parçasına bıçak batırıyorlardı. Gözyaşlarım artık tükenmiş gibiydi. Yanımda şu an kimse yoktu. Ve ben bir tek karımı istiyordum. Bir tek ona sarılmak, bir tek onu öpüp koklamak, bir tek onunla konuşmak istiyordum.

Odanın içinde olan hemşireler ve Doktorlar sürekli karıma dokunuyor bir şeyleri kontrol ediyorlardı. Karımın her yerinde olan kabloları canımı sıkıyordu.

Canlı değil de soluk teni canımı yakıyordu. Kurumuş dudakları artık eskisi gibi değildi. Gözlerini göremiyordum, sesini duyamıyordum, ona sarılamıyordum.

O kadar canım yanıyordu ki. Sadece onu istiyordum. " Aras bey " yanımdan gelen kalın erkek sesi ile bakışların o tarafa dönmüştü.

" Karım nasıl iyimi, neden bu kadar solgun ?" doktorun bakışları yere inmişti. Kötü bir şeymiydi. Avbanu hanım iyi. " dediği 3 kelime sanki hayat vermişti bana.

Kalp atışlarım bu sefer kulaklarımda yankılanıyordu. Nefesim kendiliğinden hızlanıyor, ellerim titriyor, vücudundaki tüm ağrılar sanki iyileşiyordu.

Sanki olmak adına derin nefesler alıyordum doktor bu halimi görüp tebessüm etmişti ben elimi alnıma götürmüş ve anlımı ovalamıştım.

Doktor sağ elini kaldırmış gözlüğünü tutarak çıkarmıştı. Beni yalnız bırakmak adına arkasına dönüp ilerlemişti ben ise titreyen dizlerimle camın önüne gelmiş ve içeride olan karımı izlemeye başlamıştım.

Cebimdeki telefon titrerken kimin aradığına bakıyordum. Hastanede kimseyi istememiştim herkes evdeydi büyük ihtimalle Ayşe yengem arıyordu.

Elimi sağ cebime atarak hala titreyen telefonumu almış ve cebimden çıkarmıştım ekrana yaşlı gözlerimle bakarken Ayşe yenge'nin aradığını fark etmiş ve telefonu açarak kulağıma ilerletmiştim.

" Alo " titreyen bir ses vardı telefonda. Kendi kardeşi gibi sevdiği kişi şuan ölüm döşeğindeydi. " Aras Avbanu nasıl yengem " arkasından Miraç'ın ağlama ve hıçkırık sesleri geliyordu.

" İyi yenge doktor şimdi odadan çıktı iyi olacağını ve çok yakında gözlerini açacağını söyledi "

Kalınlaşan sesimle cümlemi bitirdikten sonra çok şükür ve daha birçok sevinç kelimeleri duymuştum.

" Peki kim yaptı bunu ?"

Bilmiyordum ama her kimse onu bir an önce bulacaktım. " Yenge siz hastahaneye gelin Avbanu yalnız kalmasın. Benim birkaç işim var. "

Yengemin onaylaması ile telefonu kapatmış ve son kez camdan içeriye bakarak karımın solgun tenini izlemiştim.

°°°

" Oğlum bak şimdi. Restoranın güvenlik kameralarından baktım. Herif önce Avbanu'nun yanına geliyor, birkaç saniye sonra da sen geliyorsun. Siz kavga ederken Avbanu yaralanıyor ve yere düşüyor. "