The One That You Love// Heejake

1.6

"Hadi Jaeyun, anlat."

"Yapamam."

"Neden? Neden yapamazsın?"

"Sen de yargılarsın beni, suçu sen de bende bulursun. Bırakırsın beni."

"Hayır, bırakmayacağım. Söz. Yargılamayacağım seni. Ben seni yargılayacak son kişiyim."

Kafasını omzumdan kaldırdım ve yüzüme bakmasını sağladım.

"Bana bak." dediğimde sarhoş ve yorgun gözleriyle bana bakmaya başladı. Gözlü yaşlarını sildim.

"Ne kafanı meşgul ediyorsa ne seni bu kadar yoruyorsa ve dağıtıyorsa bırak ikimiz altından kalkalım bırak sana yardım ediyim."

"Canım yanıyo, canım çok yanıyo."

"Neden Jaeyun? Neden?"

"Yemin ederim benim suçum değildi."

"Ne senin suçun değildi?"

"İstemedim ben, dokundu bana. Sevmiyorum dedim istemiyorum dedim yaptı, zorladı beni. İstemediğim zaman canımı yakmakla tehdit etti. İğreniyorum ondan, iğreniyorum ellerinden. Vücudumdan nefret ettirdi. Hep zayıf olduğumu söyledi."

Önüne düşen saçlarını arkaya attım.

"Hiçbiri senin suçun değildi yemin ederim."

"Zayıf mıyım ben? Zayıf mıyım? Anında kırılırım değil mi? En ufak şeyde yerle bir olurum di mi ben?"

"Hayır. Cidden çok güçlüsün."

"Sanmıyorum." Burnunu çekti. "Yine yerlebir oldum. O haklıydı, zayıfım."

"Değilsin. Sen güçlüsün."

"Değilim hiç güçlü değilim ben."

Kafasını omzuma yasladım ve sarıldım tekrar.

"Güçlüsün sen."

Kollarını bana sardı sıkıca tekrar. Kafasını yüzüme gömdü ve ağlamaya devam etti. Ağlamaya devam ederken "Çok korkuyorum." dedi.

"O beni çok korkutuyor."

"Şirkette yaptığı harici başka bir şey mi yaptı?"

"Evet. Beni gözetliyor, her yerde." (dejavu oldum, everywhere'den)

"Siktir."

"Napıcam ben?"

"Polise vereceğiz, merak etme koruyacağım seni. Sadece güven bana, iyi olacaksın."

"Suçlamıyorsun di mi beni?"

"Hayır, seni nasıl suçlayabilirim?"

Kucağımdan kalkmaya kalışan Jaeyun şimdi bacaklarını kırmış kendini tamamen bacak aramda kalan boşluğa oturtturmuş kollarını boynuma sarmış yüzünü de göğsüme gömmüş bir şekilde oturuyordu.

Ben de kollarımı ona sarmış bir yandan saçlarını seviyordum.