The One That You Love// Heejake

0.5

"Sonunda."

Esnedim ve elimdeki kâğıdı masaya koydum. Çizimi bitirmiştim. Çoktan gece yarısı olmuştu.

Bir anda camın açılmasıyla yerimden sıçradım.

İçeri giren rüzgarla kağıtlarım saçılmaya başladı. Kağıtlarımı tuttum ve ayaklanıp cama gittim. Cama gittiğimde gördüğüm görüntüyle durdum.

Buradaydı. Öylece orda durmuş camımdan içeri izliyordu. Böyle dediğime bakmayın. Hayatımda daha korkunç bir an yaşamadım. O kadar korkuyordum ki kala kaldım.

Kendimi toparladım ve hızlıca camı kapatıp perdeyi de kapattım.

"Hiçbir şey yapmayacak. Hiçbir şey yapmayacak. Eskiden yaptığı gibi sana zarar veremeyecek."

Kafamın arasına aldım ellerimi ve derin nefesler almaya başladım.

"Ne sana dokunabilecek ne de sana zarar verebilecek, o sana çok uzak Jaeyun. Buraya gelmeye cesaret bile edemez. Sakin ol."

Titriyordum yine korkudan. Mahvediyor ortaya çıktığı an her şeyi.

"Her şey yolunda. Siz diye bir şey yok. Yakınlığınız yok olmayacak. Sana dokunmayacak sana zarar vermeyecek. Sesini duymayacaksın. Bağırmayacak-"

Telefonum çalmaya başladı.

Daha da korkmaya başladım. Telefona gittiğimde yabancı numaraydı. Titreye titreye ve korkarak telefonu aldım ve açtım.

"Jaeyun kusura bakma yanlışlıkla aradım."

Heeseung Bey'in sesiydi. Duymamla içim rahatladı biraz daha.

"Önem- önemli değil." derin bir nefes verdim.

"Bir şey mi oldu? Sesin titriyor."

Bir sürü şey oldu.

"Jaeyun, iyi misin?"

"İyi-iyiyim. Merak etmeyin."

"Emin olamadım."

"İyiyim, ben cidden iyiyim."

"Peki öyle olsun. Gece çok geç oldu neden yatmadın hâlâ?"

"Tasarımları yapıyordum."

"Ee bitti mi?"

"Bitti."

"Oh güzel."

"Evet."

"İyi geceler o zaman Jaeyun."

"Size de efendim."

"Jaeyun kapatmadan."

"Buyrun?"

"Hiç hiçbir şey. Sadece sesini tekrar duymak istedim."

"Ha?"

"Yani cidden iyi misin diye."

"Ha anladım. İyiyim merak etmeyin cidden."

"Tamam etmeyeceğim. Sen de yat artık, yarın dinç ol."

"Tamam efendim. İyi geceler tekrar."

"İyi geceler."